Angelos Charisteas: Nederlands hoop in bange dagen
Hoe het mogelijk is dat het Nederlands elftal zich met zoveel gemak heeft weten te kwalificeren is eigenlijk een raadsel. Man man man, wat een matig elftal heeft van Gaal samengesteld. En waar zijn Douglas Franco Teixeira en Virgil van Dijk? Die zijn minstens honderd keer beter dan Stefan de Vrij en Bruno Martins Indi. Want ze zijn groot en sterk en doen het goed in hun competitie. De Vrij is te slap voor een centrale verdediger. Bruno Martins Indi is hopeloos uit vorm. Zelfs België heeft een beter team, want zij hebben spelers die bij grote clubs spelen.
Dit is wel een aardige opsomming van alle pessimistische geluiden over Oranje, dacht ik zo. Ik blijf me verbazen over het gemak waarin Nederlanders hun eigen team afschrijven. Net zoals de nationale competitie, stelt Oranje kennelijk helemaal niets meer voor. Het is mode geworden om Nederlandse voetballers en voetbalclubs na de 'gouden generatie' van Robin van Persie, Wesley Sneijder en Arjen Robben af te doen als een stel nietsnutten. Behalve Kevin Strootman dan. Sinds René van der Gijp en consorten wekelijks op televisie mogen vertellen hoe slecht het Nederlands voetbal wel niet is, is half Nederland daar maar in gaan geloven.
Nou gebiedt de realiteit te zeggen dan Oranje geen favoriet is voor de toernooizege. Maar dat waren we vier jaar geleden ook niet. En acht jaar geleden ook niet. Eigenlijk zijn we dat nooit. Maar waarom dat pessimisme? De kern van de achterdocht rondom het Nederlands elftal lijkt te liggen in het zogenaamde gebrek aan kwaliteit. Kwaliteit staat, zo lijkt het, gelijk aan spelers bij grote clubs. En Nederlandse clubs zijn per definitie geen grote clubs, dus heeft het elftal een gebrek aan kwaliteit. Dat is logisch...
Dat tegelijkertijd vrijwel elke speler van het nationale elftal in de belangstelling staat van internationale topploegen, wordt gemakkelijk over het hoofd gezien. Op Terence Kongolo na, staat in principe elke verdediger uit de Eredivisie die in het Nederlands elftal speelt wel bij een grote Europese club op het verlanglijstje. Ook voor middenvelders en aanvallers is veel belangstelling. Nederland zit eigenlijk tussen twee generaties in. De nieuwe generatie heeft net zoveel talent als de oude, maar heeft zich nog niet kunnen bewijzen.
Hoe kansloos zijn we dan in Brazilië? Niet zo kansloos als je misschien zou denken. Als Angelos Charisteas in 2004 in een soort niesbui het Europees kampioenschap kan beslissen, nadat Griekenland (!!!) in een soort wonderbaarlijke overlevingstocht elke tegenstander van zich heeft afgeschud, heeft het Nederlands elftal een redelijke kans. Bovendien is onze trainer Louis van Gaal. En die is de beste van Amsterdam, van Alkmaar, van Nederland, van Barcelona, van Spanje, van München, van Duitsland, van Europa en waarschijnlijk over en jaar in Engeland. Dus waarom dan ook niet van de wereld?
