'Bassende stem' en 'gebulder' van Virgil van Dijk maken indruk in Amsterdam
De voorpagina van het sportkatern van De Telegraaf staat grotendeels in het teken van de Tour de France. Met het summiere 'Steven Bergwijn bezorgt Oranje winst' wordt naar pagina zes verwezen, waar 'Dwight doet het' als kop boven het wedstrijdverslag staat. "Dat het een moeizame zege was en het spel nauwelijks kon bekoren, zal de 43e bondscoach ooit van het Nederlands elftal, Dwight Lodeweges, een rotzorg zijn. De drie belangrijke punten vergoedden alles", zo schrijft journalist Mike Verweij, die het vermakelijk vond om Virgil van Dijk door het ontbreken van fans eens de echte leider van Oranje te horen zijn.
Meer: Koeman: ‘Hun belang voor het team is reden om ze niet af te schrijven’ | ‘Moeten we wel naar het EK met het Nederlands elftal? Ik zou gewoon afbellen’
"Het gebulder in het Engels van de aanvoerder richting scheidsrechter Kabakov ('Wat hadden we nou afgesproken?') werd door de weglopende Bulgaar niet beantwoord. Maar daarna floot hij elke keer als de stem van Van Dijk weer door het lege stadion galmde." Een treffer van Bergwijn gaf uiteindelijk de doorslag en bezorgde Oranje de winst na 290 dagen zonder interlandvoetbal. "De blijdschap bij Lodeweges na de openingstreffer en het laatste fluitsignaal was begrijpelijk. De internationals gaven intern aan de geliefde en gewaardeerde interim-coach ook onder een nieuwe bondscoach graag te behouden. En dus bewees de 'Canadees' zichzelf een goede dienst. Maar ook het Nederlands voetbal."
'We zijn los', zo staat met grote letters op de voorpagina van de sporteditie van het Algemeen Dagblad. In het wedstrijdverslag van Sjoerd Mossou wordt Nederland - Polen omschreven als 'één van de meest onwezenlijke interlands ooit', verwijzend naar de lege Johan Cruijff ArenA. "In deze wonderlijke wedstrijd koestert Oranje het verdiende resultaat, al is het maar om na het tussentijdse vertrek van Ronald Koeman niet meteen in een sfeer van zorgen te belanden."
Mossou zag tot het moment van de openingstreffer dat het spel van Oranje na tien maanden zonder interlands nog vooral stroef en onwennig oogde." Lodeweges borduurde nadrukkelijk voort op het werk van zijn voorganger Ronald Koeman, alleen achterin werd noodgedwongen geschoven, maar brille was zeldzaam. Oranje heeft de generator weer langzaam opgestart, het wachten is op de machinist die de trein straks weer echt op stoom krijgt." Willem Vissers van De Volkskrant vond het vrijdagavond vooral erg wennen. "Interlandvoetbal zonder wortelmannen. Zonder dweilorkest. Zonder spandoeken uit Margraten en Waarland. De voetballers van het Nederlands elftal waren teruggeworpen op het voetbal zelf en dat was vanaf de perstribune, zonder rare geluidsbanden met neplawaai, toch apart om te beleven."
De stilte in de Johan Cruijff ArenA zorgde voor enkele 'cadeautjes'. "De bassende stem van Virgil van Dijk, de aanvoerder die zijn stem verheft. Het schot van Frenkie de Jong op de paal, in de letterlijk laatste seconde voor rust, na het heerlijke passje van Memphis Depay", somt Vissers op. "Bal op de borst, draaien, schieten met links. Pling. Dat geluid, soms mooier dan het geritsel van het net. Mooi in de stilte was dus de overheersende stem van de aanvoerder. 'Lijn op afstand', bij het neerzetten van de defensielijn. 'Jaja', als hij druk naar voren wilde. 'Zo ja', als Van Dijk tevreden was."
Voor Trouw voelde de wedstrijd in het lege stadion alsof 'twee vriendenteams op vrijdagavond een potje gingen zaalvoetballen in een nagenoeg lege sporthal'. "Geen publiek, gedempte muziek, geen vuurwerk en geen sfeer", somt Jan Cees-Butter op. "Het was geen wedstrijd voor al te strenge oordelen en conclusies. Daarvoor waren er al bij voorbaat te veel verzachtende omstandigheden te noemen. De belangrijkste? Corona, dat ervoor zorgde dat spelers in verschillende condities aan de aftrap verschenen in Amsterdam."
"Dat de ploeg van het volk het zonder volk moest doen, stemde weinig vrolijk", schrijft het NRC Handelsblad. "Het is alsof deze vrijdagavond een geheim genootschap samenkomt, op een plek die doorgaans juist het decor is van publieke vreugde en verdriet. Het staat zo ver af van de essentie van voetbal, in een stadion dat als een spookhuis voelt, dat de vraag zich opdringt of organisator UEFA dit zo wel moet willen."
