Brentford wint 'the richest game in football' en promoveert naar Premier League
Er is geen club in Engeland die meer finales in de play-offs om promotie-tickets verloor dan Brentford: in 1997 (tegen Crewe Alexandra), 2002 (Stoke City), 2013 (Yeovil Town) en 2020 (Fulham) stapten de Londenaren als verliezend finalist van het veld. Ditmaal was de club echter vastbesloten het tij te keren en de offensieve intenties werden vanaf het eerste fluitsignaal duidelijk gemaakt. In de tiende speelminuut leverde de aanvalslust het eerste doelpunt van de wedstrijd op.
Na een steekpass van Sergi Canós kwam Bryan Mbeumo in een kansrijke positie, maar doelman Frederick Woodman ontnam de spits met een onreglementaire sliding de scoringskans. Arbiter Chris Kavanagh gaf een strafschop, die op koelbloedige wijze werd binnengeschoten door Ivan Toney: 1-0. Tien minuten later kwam Brentford helemaal op rozen te zitten. Na een razendsnelle counter bezorgde Mads Roerslev de bal op de rand van de zestien bij Emiliano Marcondes, die ineens uithaalde en de korte hoek vond: 2-0. Nog geen minuut later had Toney zelfs de 3-0 op zijn schoen. De maker van de openingstreffer haalde vanaf circa twintig meter verwoestend uit, maar de lat stond een treffer in de weg.
Het voor rust onzichtbare Swansea kreeg in de tweede helft wat meer kleur op de wangen. Eerst was het André Ayew die van dichtbij de aansluitingstreffer hoopte binnen te knikken; zijn inzet ging echter rakelings naast. Even later waarschuwde Swansea nogmaals via Jamal Lowe, die vanaf links naar binnen sneed maar het schot dat volgde niet tussen de palen kreeg. Ondanks de verwoede pogingen op succes viel het doek in de 65ste minuut definitief voor the Swans. Op de helft van de tegenstander maakte Jay Fulton, ogenschijnlijk uit frustratie, een harde tackle op Marcondes, waarna Kavanagh de middenvelder met direct rood van het veld stuurde. Mede dankzij de overtalsituatie kwam de voorsprong van Brentford kwam in het restant van de wedstrijd niet meer in gevaar.
