De amateur die dankzij 'Marktplaats voor voetballers' op zijn 26e prof wordt
Door Chris Meijer
Foto: Luciano Poeketi
Poeketi zat rustig door Instagram te scrollen, tot hij plots het account van BE-PRO tegenkwam. Worldwide Football Social Network, zo noemt BE-PRO zichzelf in de beschrijving. In Instagram-posts worden overal ter wereld voetballers gevraagd. Een paar minuten scrollen door de tijdlijn van BE-PRO is een feest voor iedere avontuurlijk ingestelde voetballer. Zo worden er voor de competities van San Marino en Gibraltar spelers op alle posities gezocht, tegen een maandsalaris van 300 tot 1500 euro. Als jij de centrumverdediger bent die voor de Montenegrijnse Prva crnogorska fudbalska liga gezocht wordt, kun je 1500 euro per maand opstrijken. Mocht je goed genoeg zijn om rechtsback op het hoogste niveau in Rusland te worden, kun je een maandsalaris van 30.000 euro tegemoet zien.
"Ik kwam er toevallig langs op Instagram en ben het gaan checken. Het bleek wat te zijn en heb op wat dingen gereageerd", vertelt Poeketi. Zo kwam hij in contact met een Engelse consultant, die hem fit zou maken en vervolgens naar Australië kon brengen. "Maar ja, ik moest eerst fit worden en zat vast aan een som die ik moest betalen zodat ze me zouden helpen. Dan ging ik liever voor een direct aanbod. Ik heb ook nog een gesprekje gehad in Slowakije, alleen namen ze daar nu geen spelers van buitenaf aan en had ik moeten wachten." Zijn oog viel vervolgens op een kans in Roemenië. "Ik kwam op een club uit Roemenië die spelers zocht. Het dealtje was niet gunstig voor mij. Financieel zou het niet werken, ik had mijn eigen huis moeten betalen. Dat had geen zin."
Het contact leverde uiteindelijk wel indirect een buitenlands avontuur op. 'Ik ken een man in Kroatië. Als jij hetzelfde naar hem opstuurt als je naar ons hebt opgestuurd, zal hij geïnteresseerd zijn', kreeg Poeketi vanuit Roemenië te horen. Hij deed wat gevraagd werd, stuurde videobeelden op naar NK Podravac en vanaf daar is, in zijn eigen woorden, het balletje gaan rollen. De Kroatische club raakte gecharmeerd van de videobeelden die Poeketi opstuurde en bood hem de mogelijkheid om zich een halfjaar te bewijzen. "Ik krijg nu een salaris, de voeding wordt betaald en ze hebben huisvesting geregeld. Als het ze bevalt, komt er na een halfjaar een volgend contract. Ik ga er wel echt naartoe om snel een volgende stap te maken. Ik had een beetje het gevoel dat in Nederland de deur wel gesloten was. Dan moet je een andere weg inslaan."
Tot dusver bracht Poeketi zijn hele voetballeven door bij de amateurs. Op jonge leeftijd werkte hij weliswaar stages af bij PSV en FC Utrecht, maar van een profavontuur kwam het nooit. De afgelopen jaren speelde hij in de omgeving van Utrecht voor Vreeswijk, SCH'44, IJFC en LRC. Poeketi zou komend seizoen terugkeren bij IJFC om met de amateurclub uit IJsstelstein in de tweede klasse van het zaterdagvoetbal te gaan spelen. "Ik heb altijd het vertrouwen gehouden. Hard werken wordt altijd beloond. Natuurlijk wordt het steeds moeilijker naarmate je ouder wordt, maar ik heb het geloof gehouden. Als je iets wil, moet je je mind erop zetten. Ik heb een dipje gehad, omdat mijn beste vriend (Shawn Sotong, red.) overleed op het voetbalveld. Maar dat ik het uiteindelijk heb gered, is het resultaat van het extra werk dat ik geleverd heb."
Poeketi laat niets aan het toeval over om deze week goed voorbereid in Kroatië aan te komen. 's Ochtends cardiotraining, 's middags met de bal aan het voetenwerk werken op het veld, 's avonds krachttraining in de gym en tussendoor nog werken. "Ja, het zijn wel drukke dagen zo", lacht Poeketi met gevoel voor understatement. "Ik ben er redelijk nuchter onder, om eerlijk te zijn. Natuurlijk ga je in andere situaties komen en de spanning kan later nog wel komen, maar dat is nu niet echt zo. Eigenlijk verheug ik me er wel op. Het wordt alleen maar makkelijker, dit is iets waar ik twintig jaar voor gewerkt heb en mag er nu eindelijk in gaan stappen."
In de afgelopen week analyseerde Poeketi uitgebreid de beelden die hij van zijn nieuwe club kreeg opgestuurd. "Ik heb gevraagd of ik wat beelden van de club zou kunnen krijgen, zodat ik weet hoe ze ongeveer spelen. Dus de laatste tijd ben ik veel aan het trainen en wedstrijden aan het analyseren, om een beetje te zien wat ik kan verwachten en waar ik kan helpen. Ik probeer mezelf er een beetje in te plaatsen, maar dat begint pas echt als ik er eenmaal ben. Ik heb wel een beetje een idee. In Nederland zijn we voetballend wel wat verder, maar je ziet dat ze fit zijn en dat het spel op en neer gaat. Conditioneel en fysiek moet je direct je mannetje staan. Er lopen ook wel buitenspelers rond die aardig kunnen voetballen en handig met de bal zijn. In de as zou ik voetballend zeker een aanwinst kunnen zijn. Kunstgrasvelden heb ik in ieder geval nog niet gezien en er kunnen meer dan drieduizend man in het stadion, dus dat is wel even wat anders."
Dankzij Kroatische vrienden leerde Poeketi ook al wat over de cultuur die hij tegemoet gaat zien. Dat het tegen de Hongaarse grens en honderd kilometer ten oosten van Zagreb gelegen Virje waarschijnlijk niet de meest bruisende plek van Europa is, deert hem weinig. "Ik doe mijn ding en het biedt mogelijkheden om op het voetbal te focussen, dat is het belangrijkste. De andere dingen komen daarna wel", zo haalt hij de schouders op. Het Kroatische avontuur heeft voor hem een duidelijk einddoel: international voor Suriname worden en daar in één elftal spelen met zijn broertje Roscello Vlijter, die reeds drie interlands voor Natio speelde. "Hij maakt nu geen minuten, maar dat moet uiteindelijk wel komen. Ik heb tegen hem gezegd dat hij hard moet blijven werken en erin moet blijven geloven, dan gaat het balletje vanzelf rollen. Zo is het bij mij tenslotte ook gegaan."
