De beste spelers uit de 21ste eeuw die nooit kampioen werden in de Eredivisie

Door Dominic Mostert

Het idee voor het elftal is afkomstig van ESPN, dat eerder een soortgelijke ploeg samenstelde met spelers uit de Premier League. Een van de namen in het elftal is Luis Suárez, die ook voor de Eredivisie-ploeg in aanmerking had kunnen komen. Hij verliet Ajax immers in januari 2011, een half seizoen voordat de Amsterdammers hun eerste titel sinds 2004 vierden. Omdat hij in de eerste seizoenshelft echter wel deel uitmaakte van de selectie, ontving Suárez een medaille en is hij formeel kampioen van Nederland geworden. Voor onderstaande spelers geldt dat niet.

Reservebank: Marco Bizot (doel), Angeliño (verdediging), Martin Ödegaard (middenveld), Arek Milik, Bas Dost, Wilfried Bony (aanval).

Trainer: Peter Bosz.

Michel Vorm
Vijf seizoenen stond Michel Vorm onder de lat bij FC Utrecht, voordat hij een transfer verdiende naar Swansea City. In de Eredivisie groeide hij uit tot international van Oranje: Vorm behoorde tot de selecties voor het WK 2010, het EK 2012 en het WK 2014. De inmiddels 36-jarige reservedoelman van Tottenham Hotspur speelde vijftien interlands tussen 2008 en 2014, maar won nooit een hoofdprijs op Nederlandse bodem. De enige eretitel die hij behaalde was die voor Speler van het Jaar bij FC Utrecht in het seizoen 2006/07.

Khalid Boulahrouz
Deze eeuw speelde Khalid Boulahrouz voor twee clubs uit de Eredivisie: tussen 2001 en 2004 droeg hij het shirt van RKC Waalwijk en in 2014/15 speelde de verdediger zijn laatste seizoen als prof bij Feyenoord. De Kannibaal miste slechts één wedstrijd op het WK 2006, had op het EK 2008 voortdurend een basisplaats en deed tweemaal mee tijdens het WK 2010. In het buitenland speelde hij voor clubs als Hamburger SV, Chelsea, Sevilla, VfB Stuttgart en Sporting Portugal. Onder meer de FA Cup en de Supercopa prijken op zijn palmares.

Virgil van Dijk
Toen Virgil van Dijk tussen 2011 en 2013 voor FC Groningen speelde, waren topclubs huiverig om de verdediger in te lijven. Berucht is de keuze van Ajax in 2013 om Mike van der Hoorn aan te trekken, nadat Van Dijk via zijn zaakwaarnemer zelf contact zocht met de Amsterdamse club. Hij kon er wel enig begrip voor opbrengen, zei hij vorig jaar tegen The Guardian. "Ik wilde als jonge speler uiteindelijk de stap maken naar de topteams in Nederland, maar dat gebeurde niet. Mike deed het heel goed destijds." Niettemin zullen alle topclubs uit de Eredivisie zich nog regelmatig achter de oren krabben doordat ze de Europees Voetballer van het Jaar 2019 lieten lopen.

Stefan de Vrij
Stefan de Vrij heeft op dit moment pech dat Oranje met Virgil van Dijk en Matthijs de Ligt al beschikt over een ongekend sterk centraal duo, want normaliter zou een dragende kracht van Internazionale altijd in de basis staan. Na zijn overstap van Feyenoord naar Lazio in 2014, na zijn ijzersterke optredens op het WK in Brazilië, heeft De Vrij zich eenvoudig staande gehouden in de Serie A. Na 95 wedstrijden verdiende hij in 2018 een transfer naar Inter, waar hij het centrum vormt van een driemansverdediging. In Nederland won De Vrij geen enkele prijs in zijn vijf seizoenen bij Feyenoord, al werd hij wel tweemaal tweede achter Ajax.

Giovanni van Bronckhorst
Verdeeld over twee periodes speelde Giovanni van Bronckhorst zeven seizoenen in dienst van Feyenoord. Zowel in zijn eerste dienstverband, in de jaren negentig, als in zijn tweede dienstverband, tussen 2007 en 2010, won hij eenmaal de KNVB Beker. In het buitenland vierde Van Bronckhorst echter voldoende landstitels: met Glasgow Rangers (1999 en 2000), Arsenal (2002) en Barcelona (2005 en 2006) werd hij kampioen, terwijl hij in dienst van de Spanjaarden ook de Champions League won in 2006. Het gemis van een Eredivisie-titel maakte Van Bronckhorst goed in het seizoen 2016/17, door Feyenoord als trainer te loodsen naar de eerste landstitel in achttien jaar.

Shinji Ono
Shinji Ono maakte in 2001 de overstap van Urawa Red Diamonds naar Feyenoord en bleek direct een zeer begaafde middenvelder. De Japanner was een technisch onderlegde spelmaker in de succesploeg die een jaar later de UEFA Cup won. Het was zijn enige titel in vier seizoenen bij Feyenoord. De lieveling van Het Legioen keerde in 2005 terug naar Urawa Red Diamonds, waarmee hij binnen een jaar wel kampioen wist te worden in Japan. Ook in Australië, in 2013 bij Western Sydney Wanderers, mocht Ono een landstitel bijschrijven.

Kevin Strootman
In Nederland speelde Kevin Strootman voor drie clubs; Sparta Rotterdam, FC Utrecht en PSV. Logischerwijs was hij in dienst van de Eindhovenaren het dichtst bij een kampioenschap, met een derde plaats in 2012 en een tweede plaats in 2013. Het bleef wat betreft eremetaal bij een gewonnen KNVB Beker en Johan Cruijff Schaal, allebei in 2012. In zes seizoenen bij AS Roma en twee jaar bij Olympique Marseille wist de 46-voudig international van Oranje daar geen enkele titel aan toe te voegen.

Danijel Pranjic
In zijn allerlaatste wedstrijd voor sc Heerenveen won Danijel Pranjic zijn enige prijs in Nederland: de KNVB Beker in het seizoen 2008/09. De veelzijdige middenvelder had in zijn laatste seizoen liefst 20 keer gescoord in 36 officiële duels en verdiende een droomtransfer naar het Bayern München van Louis van Gaal. Bayern wilde 7 miljoen euro betalen, Heerenveen vroeg 7,7 miljoen euro en dus besloot Pranjic het verschil zelf op te hoesten. Met Bayern won hij in 2010 drie prijzen plus een zilveren medaille in de Champions League, die hij twee jaar later opnieuw in ontvangst mocht nemen. Pranjic speelde uiteindelijk 55 duels voor Bayern en werd bovendien een vast gezicht in de selectie van Kroatië, met 58 interlands.

Robin van Persie
Net als Van Bronckhorst kende Robin van Persie twee periodes zonder landstitel bij Feyenoord. Maar met een gewonnen UEFA Cup (2002), KNVB Beker en Johan Cruijff Schaal (beide 2018) mocht hij toch meerdere prijzen omhoog tillen als speler van de Rotterdammers. De topscorer aller tijden van het Nederlands elftal vierde in zijn gehele loopbaan slechts één landstitel, waar hij zelf een groot aandeel in had. Met een hattrick besliste hij op 22 april de kampioenswedstrijd van Manchester United tegen Aston Villa (3-0).

Pierre van Hooijdonk
Het dichtst bij een landstitel in Nederland was Pierre van Hooijdonk in het seizoen 2002/03, toen Feyenoord mede dankzij 28 treffers van de spits eindigde als derde in de Eredivisie, vier punten verwijderd van kampioen PSV. In het seizoen daarvoor was Feyenoord ook derde geworden, op een wat grotere afstand van kampioen Ajax, en toen was Van Hooijdonk met 24 goals topscorer van de Eredivisie. Hij eindigde in het seizoen 1999/00 bovendien als vierde met Vitesse. De enige landstitels die de vrijetrappenspecialist vierde, waren met Fenerbahçe in de Süper Lig (2004 en 2005).

Dries Mertens
De loopbaan van Dries Mertens vertoont de nodige parallellen met die van Strootman. Allebei verlieten ze FC Utrecht in 2011 voor PSV en allebei vertrokken ze in 2013 naar een grote club in de Serie A. En allebei wonnen ze in Nederland enkel de KNVB Beker en de Johan Cruijff Schaal. Net als Strootman wacht Mertens nog op zijn eerste landskampioenschap. De behendige buitenspeler won met Napoli vooralsnog wel de Coppa Italia en de Supercoppa, allebei in 2014.

Trainer: Peter Bosz
Als speler werd Peter Bosz in 1993 landskampioen met Feyenoord, maar als trainer slaagde hij er niet in om de landstitel te pakken in Nederland. In het seizoen 2012/13 stond hij halverwege de competitie nog bovenaan met Vitesse; in het seizoen 2016/17 met Ajax pakte Bosz zowel in de Eredivisie als in de Europa League zilver. In de competitie moest Ajax destijds zijn meerdere erkennen in Feyenoord, dat een puntje meer verzamelde. Bosz verdiende na zijn indrukwekkende seizoen met Ajax evenwel een overstap naar Borussia Dortmund, maar dat dienstverband werd geen succes. Sinds december 2018 staat hij aan het roer bij Bayer Leverkusen, waarmee hij momenteel vijfde staat in de Bundesliga.

Ga jij die Jackpot winnen? Koop dan nu je lot voor de trekking en speel mee.