De Clown van Turkije
Wiens schuld is dit? Natuurlijk de Clown van Turkije, beter bekend als Frank Rijkaard. De Surinaamse trainer die zijn tweede seizoen beleeft met de Turkse topclub Galatasaray. Rijkaard heeft het eerste seizoen (2009/10) totaal verprutst en krijgt van veel analisten en supporters kritiek. Eén van die supporters ben ik. De eerste grote fout van onze grote vriend Rijkaard is dat hij totaalvoetbal wil spelen. Hoe in hemelsnaam kan je totaalvoetbal spelen met middenvelders van het formaat NAC Breda? Om totaalvoetbal te spelen, moet je zeer technische en snelle middenvelders hebben. En aangezien Ozbek Ayhan en Sarp dat niet hebben, beleeft Galatasaray grote problemen op het middenveld. Maar dat is zeker niet het enige probleem.
Nog een probleem is het probleem in de verdediging. Galatasaray kampt al jaren met overduidelijke communicatieproblemen, achterin. Dat heeft ook gevolgen voor het Turkse nationale voetbalelftal. Terwijl het bestuur volledig achter Rijkaard staat, haalt Rijkaard net-niet spelers. Met net-niet spelers bedoel ik spelers die de top net niet aankunnen. Verdedigers als Ali Turan en Caglar Birinci zijn zulke spelers. Een ander probleem is het doel dat Rijkaard nastreeft. De Clown wil niet koste wat het kost winnen, maar hij wil het mooist spelen. Je snapt natuurlijk al dat het zeer onmogelijk is om dat te verlangen, want elke supporter van Galatasaray wil koste wat het kost winnen, of het met mooi voetbal is of met het voetbal onder Bert van Marwijk op het WK.
Er zijn twee grote problemen die Rijkaard weer niet opgelost krijgt. Voor iemand met een jaarsalaris van vier miljoen per jaar lijkt het alsof Rijkaard drie maanden geleden is aangesteld als trainer. Probleem één is het keepersprobleem. We weten allemaal hoe slecht Aykut Erçetin is bij corners. Aykut is een redelijke keeper, maar hij is ook weer een net-niet speler. Hij maakt soms fantastische reddingen maar zijn probleem ligt bij corners. Rijkaard kon een nieuwe keeper laten kopen maar dat deed hij niet. met de talentvolle Ufuk achter Aykut heeft Galatasaray het grootste probleem in de keeperspositie.
Probleem twee is het spitsenprobleem. Wie heeft Galatasaray nou als echte spits? Het lijkt een gewoonte van het Galatasaray bestuur te worden om te blessuregevoelige aanvallende krachten te kopen, want Baros is net als Harry Kewell constant geblesseerd. Mehmet Batdal is nog te onervaren dus de enige spits (die overigens geen echte spits is), is de geliefde Arda Turan. Het laatste grote probleem is de opstelling. Tegen degradatiekandidaat Sivasspor bijvoorbeeld, liet Rijkaard Emre Colak spelen. Je gaat geen onervaren talent in de eerste wedstrijd van de Spor Toto Süper Lig spelen, omdat Colak nog niet ervaren genoeg is om in de basiself te beginnen. Hem moet je in zesde á zevende week langzaam laten invallen en dan moet hij zich ontwikkelen tot een vedette. Hij is niet een Necip Uysal die indrukwekkende kwaliteiten beschikt.
Als Galatasaray-supporter doet het pijn in mijn hart om Galatasaray zo te zien. Sinds de winst van de UEFA Cup is Galatasaray niet meer het superteam van Europa. Ik hoop als die hard supporter dat Rijkaard meteen wordt ontslagen en in zijn plaats een Lucescu of een Manzano te zien. Galatasaray moet nooit een trainer van topclub zien te kopen, maar een trainer uit de subtop of de middenmoot van Europa, want Galatasaray is momenteel serieus een middenmoter geworden van Europa. Ze zijn niet veel groter dan de respectievelijke clubs Partizan Belgrado of Metallist Charkiv.
