Juichend, springend en dansend stonden de Roda-spelers voor het uitvak in Leeuwarden. Zojuist had de formatie van Harm van Veldhoven handhaving in de Eredivisie veilig gesteld door Cambuur Leeuwarden in de play-offs na penalty's te verslaan. Door het dramatische seizoen vol met fusieperikelen en financiële onrust was de ontlading logischerwijs enorm, maar een fundament om op dit resultaat voort te borduren was er niet.
De basis om dit wél te bewerkstelligen werd min of meer gelegd door Martin van Geel. Moest hij bij het eerste seizoen nog noodgedwongen bezuinigingen, in zijn tweede jaar kon de technisch directeur een aantal broodnodige spelers halen. Dragende krachten als Marcel Meeuwis, Sekou Cisse, Andres Oper, Roland Lamah en Cheick Tioté vertrokken en jonge, vaak onbekende spelers kwamen als vervangers.
Ruud Vormer (AZ), Morten Skoubo (FC Utrecht) en Mads Junker (Vitesse) waren overbodig bij hun club en werden in Limburg verwelkomd. Toch waren de lovende woorden van Van Geel en trainer Harm van Veldhoven niet overtuigend voor de supporters. De scepsis die er heerste was enigszins te begrijpen. Skoubo werd bij zijn invalbeurten in de Domstad uitgelachen en Junker stond in Arnhem niet bekend als een veelscorende spits.
Het seizoen 2009/10 begon dan ook wisselvallig met als dieptepunt een 4-1 verlies in en tegen RKC Waalwijk. Rond de winterstop leek er plotseling een heel ander Roda op het veld te staan. Vier doelpunten per wedstrijd bleek geen uitzondering meer en Junker scoorde in één seizoen meer dan hij in vier jaar Vitesse had gedaan. Maar liefst 21 keer wist de Deense aanvaller het net te vinden.
Na afloop van een goed seizoen met excellerende spelers moet er vaak afscheid genomen worden. Uitblinkende sterren worden weggekocht door de grotere clubs. Maar de tijden zijn inmiddels veranderd. Weinig clubs hebben op financieel gebied nog een potje over en maken dan ook noodgedwongen een pas op de plaats op transfergebied. De ploeg uit Kerkrade heeft geluk dat het dit goede seizoen niet een aantal jaar eerder meemaakt. Twee of drie jaar geleden zou Roda JC weer opnieuw hebben moeten beginnen. Uitblinkers Tyton, Janssen en Junker bleven ondanks de flirts van onder andere PSV en FC Twente in Limburg.
De Nederlandse Belg Harm van Veldhoven werd in zijn debuutseizoen als trainer bij Roda JC met argusogen bekeken. Een opstootje met Gertjan Verbeek (destijds Heracles Almelo), matige resultaten en in de media werd hij Veld van Harmhoven of Mr. Nobody genoemd.
Maar voorzichtig begint de geboren Belg respect te krijgen in Nederland. Stond hij met zijn club anderhalf jaar geleden nog op de rand van de afgrond, inmiddels behoort Roda JC tot de best voetballende ploegen van Nederland. Met herkenbaar voetbal waarbij de lopende mensen vanuit het middenveld door de achterhoede moeten worden bediend is het voetbal niet alleen effectief, maar ook vermakelijk om naar te kijken.
De aankopen zijn doordacht. Zo haalde Roda JC de Belg Jimmy Hempte naar Kerkrade. De linksback heeft een verfijnde traptechniek waardoor hij bij vrije trappen, afstandsschoten maar vooral met crosspasses gevaar sticht voor het vijandelijke doel. Delorge, Janssen en Junker sprinten meteen de vrije ruimte in als de Belg de bal in zijn bezit heeft.
De 48-jarige Van Veldhoven haalt het maximale uit zijn selectie. Matige, soms al afgeschreven spelers renderen optimaal. Delorge ging van ADO Den Haag naar Ajax maar wist daar geen potten te breken. Inmiddels is hij onmisbaar in het systeem van Roda JC. Anouar Hadouir, die het stempel probleemkind al een aantal jaar met zich meebrengt heeft een belangrijke rol. En het relletje over de wissel van Pa-Modou Kah is inmiddels alweer vergeten en vergeven in Limburg.
Het al afgeschreven Roda voegt zich langzaamaan bij de top van Nederland.