De partijdigheid van de Engelse media
Dan nu naar vandaag, donderdag tien april. De krantenkoppen zijn als volgt: “Moedig United trekt aan kortste eind tegen Bayern.” Op zich hebben de krantenkoppen geen ongelijk, maar toch is het wel apart dat dit zo wordt benoemd. De uitslagen zijn drie keer hetzelfde: 1-1 gelijk en 3-1 verlies, maar de reactie van de media is totaal verschillend. En dat is iets wat steekt bij de gemiddelde Gooner.
Arsenal verliest van de absolute topfavoriet voor de eindzege in de Champions League, maar volgens de media is het een schande. Als United hetzelfde overkomt, is het enkel zonde. Waar slaat dit op? Om het nog leuker te maken; de ongegronde kritiek op Özil. Özil speelde geen goede wedstrijd in München en werd halverwege gewisseld met een hamstringblessure. De mensen die dachten dat het fake was, hebben nu wel ongelijk gekregen. De media gaf zijn wedstrijd weer met een statistiek: 21 balcontacten. Tot zover heeft de media gelijk over hem. Er is weinig op aan te merken. Özil speelde alles behalve een goede wedstrijd. Maar dan zijn ze vol lof over die arme Agüero die er met een blessure vanaf moet. Dat is echt vreemd, want zelfs volgens de eerder bij Özil aangehaalde statistieken speelde Agüero een veel slechtere wedstrijd dan Özil. Agüero had welgeteld zes balcontacten en de enige succesvolle pass van Agüero was nota bene de aftrap!
Om het nog niet te hebben over de prijzendroogte van Arsenal die overal te pas en te onpas bij betrokken wordt. Ik zat pasgeleden naar een wedstrijd tussen Swansea City en West Bromwich Albion te kijken en zelfs daar had de commentator het erover. Zelfs door fans van Tottenham en Liverpool wordt hierover gepraat, terwijl het volgens mij toch veel langer geleden is dat die clubs kampioen zijn geworden dan Arsenal. Dit is op zijn minst apart te noemen.
En dan heb ik het nog niet eens over Match of the Day. Voor de meeste mensen die het Engels voetbal volgen waarschijnlijk een bekend begrip. Gary Lineker, de presentator, heeft als speler een redelijk deel van zijn carrière voor Tottenham gespeeld en kan dus vrijwel nooit objectief zijn, iets wat hij ook bijna wekelijks bewijst. En als Alan Hansen aanwezig is, is het helemaal feest. Ik heb het idee dat Hansen nooit over 1989 heen gekomen is; het jaar waarin Arsenal op historische wijze de titel voor Hansen en Liverpool's neus wegkaapte. Die man kan alleen maar negatief praten over Arsenal. Hij grijpt echt iedere mogelijkheid aan lijkt het. Wat dat betreft valt Gary Neville mij enorm mee. In het begin dacht ik dat hij ook enkel af zou geven op Arsenal, maar Neville is nou een van de mensen die niet iedere gelegenheid aangrijpt om Arsenal af te kraken.
Er zijn zeker oorzaken waarom de Engelse media niet objectief zijn. De BBC en SkySports hebben al langere tijd sterke banden met Manchester United, Liverpool, Tottenham en Chelsea. Dan blijven er weinig topclubs over om op af te geven. En ook bij de geschreven pers is er een verband. De gebouwen van de Londense media stonden vroeger eigenlijk allemaal aan de Fleetstreet, een gebied waar de meeste mensen voor Tottenham of voor West Ham zijn. Dan zoek je een gezamenlijke rivaal om op af te geven en dan is Arsenal, zeker in het geval van Tottenham, het meest toepasselijk.
Een andere oorzaak ligt bij de Gooners zelf. Arsenal heeft vrij veel fans uit de hogere sociale klassen en mensen uit een hogere sociale klasse hebben de neiging om op alles te reageren en zich sneller aangevallen te voelen. Aangezien ze massaal aanwezig zijn op sociale media (Arsenal is de Engelse club met de meeste volgers op Twitter en ook de Engelse club met de meeste 'likes' op Facebook van Engelse fans. United is overall het grootst op Facebook, maar dat komt doordat United gigantisch groot is in Azië) loont het ook voor mensen om stukken over Arsenal te schrijven. Via de sociale media wordt dat enorm veel gedeeld door fans en logischerwijs levert dat dus ook veel meer views op. En hoe vaker iets bekeken wordt, des te meer geld de betreffende website verdient via advertenties.
De laatste reden is er een die ik misschien wel al eerder genoemd heb op Voetbalzone. Iets wat niet per sé aan de media ligt, maar wel opvalt. Arsenal heeft in vergelijking met andere teams weinig Britse spelers en het is gewoon een feit dat Britse spelers in de Premier League meer mogen dan niet-Britten. Ik heb Jack Wilshere bijvoorbeeld als een malloot zien invliegen zonder een kaart of zelfs maar een vrije trap tegen te krijgen, terwijl Fabregas in dezelfde wedstrijd voor een vergelijkbare actie wel een kaart kreeg. Eduardo, een ex-Arsenal speler, liet zich vallen in het strafschopgebied en kreeg vervolgens van alle kanten de wind van voren omdat het een schwalbe was. Dat vind ik ook gewoon terecht. Zoiets hoort niet. Maar toen Rooney een week later hetzelfde deed, hoorde dat bij het spel en was het “slim spelen”.
De Engelse media is niet objectief als het om Arsenal gaat. Als je me niet gelooft, vergelijk de krantenkoppen nadat Arsenal uit de CL is gegaan met die van United en City en bekijk de artikelen in de Engelse media. Ik heb een voorbeeld voor jullie: http://tinyurl.com/mq7m2yc
