De stilte voor de storm
Geen paniekaankopen, geen impulsieve poging om het schip vlot te trekken, maar rust. Trainer Pastoor sprak over een 'goed trainingskamp', en rijzende ster Nuytinck stelde dat men 'elkaar goed de waarheid' had gezegd. En daarmee was de kous af. En niet onterecht; twee weken later konden de mannen met degelijk en verzorgd voetbal zes punten in de tas stoppen, waarvan drie behaald aan de verkeerde kant van de Waal. Stiekem steken hier en daar supporters hun hoofd boven het maaiveld en verwijzen naar drie magische woorden van voormalig trainer Been: 'Alles komt goed'.
Één zwaluw maakt nog geen zomer, maar deze zwaluw kwam vanuit het Noorden, trok door de poorten van de hel, en vond in Nijmegen gezelschap van een andere zwaluw die zojuist ADO opgerold had zien worden. Vergeef mij mijn overdrijving, maar ik was erbij, toen Lens lachend het stadion uitliep na zijn rode kaart tegen Zwolle. Ik was erbij toen Collins John de overwinning tegen Udinese veilig stelde. En ik was erbij aan de Reeperbahn, toen HSV een maatje te groot bleek. Destijds werd gericht gezocht naar versterkingen, omdat het nodig bleek. Maar de eindverantwoordelijke van toen, is de eindverantwoordelijke van nu. En men deed niks.
Het lijkt nu vooral te gaan om vertrouwen in de goede afloop. Vertrouwen dat in de tweede seizoenshelft de weg naar boven wordt gevonden. Vertrouwen dat het begeerde linkerrijtje bereikt zal worden. En ik beweer het te kunnen horen. Het wapengekletter van de Nijmeegse strijdkoets, zich opmakend voor de Mars naar Links. Ik zie op de training de wil om te winnen van de spelers afdruipen en ik voel het optimisme op de Nijmeegse tribune. Iedereen wil wéér over de grenzen van dit land heen, om het Rood-Zwart-Groen te zien zegevieren. En deze stilte? Dat was het startschot.
