De Sulejmani Code
In het seizoen 2007/08 maakte er een onbekende Serviër furore in Heerenveen. Zijn naam was Miralem Sulejmani. De linkspoot wist liefst vijftien doelpunten te maken, terwijl hij ook in staat bleek zijn teamgenoten op maat te kunnen bedienen. Ook stond hij alle 34 competitiewedstrijden tussen de lijnen, wat getuigde van een uitstekende fitheid. De kenners roemden Sulejmani en beschouwden hem als een enorm talent, die haast alle aspecten van het spelletje goed beheersde. En dat ondanks zijn moeizame start in Nederland. Heerenveen had hem namelijk een jaar daarvoor al voor een opleidingsvergoeding overgenomen van zijn oude club, Partizan Belgrado. Partizan lag echter dwars, en na veel gesteggel over de linkspoot, besloot Wereldvoetbalbond FIFA Sulejmani een jaar te schorsen. Het weerhield Heerenveen er niet van hem vast te leggen.
Het grote Ajax kwam na dat jaar voor hem aankloppen in Heerenveen. De Friezen beseften na dit jaar dat Sulejmani een goudmijntje was, en wilden hem aanvankelijk niet laten gaan. De Amsterdammers, met kersverse trainer Marco van Basten, legde zich daar niet bij neer, en zo ontstond de tweede transfersoap omtrent Sulejmani in korte tijd. Na lange onderhandelingen kwamen Heerenveen en Ajax tot een akkoord over een transfersom van liefst 16,3 miljoen euro, nog altijd een recordbedrag. Verder betaalde Ajax Sulejmani's zaakwaarnemer nog ruim 1,6 miljoen, waardoor de werkelijke kosten van de transfer, exclusief zijn jaarsalaris, rond de achttien miljoen kwamen te liggen. Maar hij zou het tot de laatste cent gaan terugverdienen door te voetballen, werd de voetballiefhebber beloofd, en goede hoop was er. Sulejmani was immers de revelatie van het vorige seizoen en zou dit jaar zeker gaan vlammen. Niks was echter minder waar.
Het werd geen al te succesvol jaar voor Ajax. Ondanks de droomaanval van Klaas-Jan Huntelaar, Luis Suárez en Sulejmani werd Ajax derde en zag het zichzelf vroegtijdig in de beker en in Europa uitgeschakeld worden. Sulejmani speelde 27 duels, waarin hij acht keer scoorde. Trainer Van Basten kreeg hem met verschillende methodes niet aan de praat. Vleien, bemoedigen, tactische omzetting, andere posities: het werkte niet. Uiteindelijk werd Van Basten maar eens heel boos op Sulejmani, maar ook dat gaf niet het gewenste resultaat. Zo zorgde het eerst Ajax-jaar van Sulejmani slechts voor veel teleurstelling bij de Amsterdammers, die meer hadden verwacht van de recordaankoop.
Het grootste probleem was dat Sulejmani juist behoefte aan vastigheid had. Van Basten was zo druk bezig het ultieme systeem te creëren waarin zowel Huntelaar als Suárez als Sulejmani in zouden functioneren, dat de Servische aankoop simpelweg geen mogelijkheid kreeg zich aan te passen aan Ajax. Daarbij was hij zeker niet de enige speler die onder Van Basten genadeloos door het ijs zakte. Al bij al waren er verschillende factoren die ervoor gezorgd kunnen hebben dat de Servisch international in zijn eerste jaar niet kon aarden in de Amsterdam ArenA. Hijzelf beloofde beterschap in de nieuwe voetbaljaargang. Sulejmani was gewend aan Ajax en klaar om onder een nieuwe trainer te vlammen.
Helaas draaide ook het seizoen 2009/10 uit op een deceptie. De nieuwe oefenmeester aan het roer bij de Amsterdammers heette Martin Jol. De trainer kwam over van HSV en blonk uit in het halen van dure, nutteloze aankopen en het te belangrijk maken van smaakmaker Suárez. Jol kwam met een geheel nieuw inzicht over Sulejmani. Hij noemde hem een typische reservespits. Marko Pantelic en Suárez waren de spitsen, en Sulejmani werd veroordeeld tot invalbeurten en sporadische basisplaatsen. Verder vond Jol dat Sulejmani niet fit genoeg was voor Ajax, en samen met Ismail Aisatti werd hij verbannen uit de selectie. Aan het eind van elke training, vertrokken de twee spelers naar de trappen van de ArenA, die ze eindeloos op en af huppelden. Het was een moedeloos gezicht. Sulejmani kreeg door het chronisch gebrek aan vertrouwen van Jol hevige faalangst. Telkens als hij het veld opstapte, was de druk voor de Serviër te hoog. Dat zorgde voor wéér een verloren seizoen voor de buitenspeler. Zeventien wedstrijden, twee goals. Dat is de nog altijd pijnlijke waarheid.
Het seizoen daarop zou Sulejmani op huurbasis bij West Ham United een betere speler worden, maar de overgang ketste af omdat Sulejmani geen werkvergunning kreeg. Sulejmani speelde echter in de ArenA meer dan gedacht. De grootste verlossing kwam echter toen Martin Jol op zes december 2010 ontslag nam, en Frank de Boer hem opvolgde. De Boer had wél vertrouwen in de Serviër, en in de tweede helft van het seizoen speelde hij steeds beter. Hij speelde bijna alle competitiewedstrijden dat jaar, 32, maar kwam tot slechts acht doelpunten, wat voor iemand die er bij Heerenveen vijftien in kon schieten, een teleurstellend aantal is.
Het afgelopen seizoen was Sulejmani met een moyenne van één op twee statistisch gezien een van de betere spelers van Ajax. Er speelde echter een nieuw probleem op: blessures. Veel spelers vielen, gebukt onder de intensieve trainingsmethode De Boer, uit met blessures. Zo ook Sulejmani. Desondanks kwam de speler tot 22 duels, waarin hij elf keer scoorde. Zo had hij toch nog een belangrijk aandeel in het kampioenschap van Ajax. Nu zal hij echter waarschijnlijk transfervrij vertrekken. De recordaankoop van zestien miljoen euro, waarvan men bij Ajax nooit een cent terug zal zien. Maar toch hoop ik Micky ooit weer te zien juichen, al is het in een ander shirt. Bij Ajax werd hij belemmerd door trainers, faalangst, een gebrek aan vertrouwen, blessures en de speelstijl, maar Micky: ik wens je het beste.
