De vergelijking tussen Van Persie en Van Basten klopt niet
De rust van een langere revalidatie kan een speler ten goede komen. Dat bevestigde Lionel Messi weer eens tijdens El Clásico van afgelopen zondag in Madrid. De Argentijnse dribbelaar etaleerde een ongenaakbare en ouderwetse vorm, in een stilaan aflopend seizoen vol pijntjes, kwaaltjes en gemiste wedstrijden. Dat belooft wat voor het toernooi in Brazilië, waar een Zuid-Amerikaans land de titel zal opstrijken.
Ook Van Persie tobt, in de Premier League, met de nodige ongemakken. Voor Manchester United verzuimde hij al dertien keer in de Engelse competitie. Daar komen dan nog eens zes duels bij, wellicht ook zeven als hij de laatste ronde op zondag 11 mei (uit tegen Southampton) toch niet zou halen. Zijn Engelse club heeft de dertigjarige Rotterdammer in feite al doorgeschoven naar volgend seizoen. Hij krijgt alle tijd om de linkerknie op een juiste manier te laten helen. Geen geforceerde druk om de topscorer toch nog even in te zetten. Van die behandeling zal Oranje, en dus ook de bondscoach, louter profiteren, luidde de optimistische verwachting. Met daarbij tevens een verwijzing naar een identieke ervaring met Marco van Basten in de aanloop naar het succesvolle EK 1988 in Duitsland.
Een op zich logische, maar niettemin aanvechtbare en manke vergelijking. Terug in de tijd naar 22 mei 1988, de zondag waarop de internationals voor het eerst samen kwamen in hotel Huis ter Duin. Zo ook Van Basten, met een grote pleister boven het linkeroog, vanwege een gebroken oogkas. Een tikje overbodig raadde Rinus Michels de Utrechter voorlopig koppen ten sterkste af. In zijn eerste seizoen (1987/88) bij AC Milan had de bij Ajax opgeleide spits, die met een afkoopsom van slechts 1,7 miljoen gulden was vertrokken, maar aan elf wedstrijden deelgenomen. Een tweede enkeloperatie in december 1987 hield hem maanden aan de kant. Maar in mei had Van Basten wel alweer voldoende ritme opgedaan in Italië. Nochtans prefereerde Michels tot het laatst toe de even oude John Bosman als nummer negen in Oranje.
Pas op woensdag 1 juni, minder dan twee weken voor Nederland-Sovjet-Unie op het EK, mocht Van Basten het laatste half uur invallen tegen Roemenië, als linksbuiten voor John van 't Schip. Michels weigerde Bosman, al sinds eind oktober trouw de centrale aanvaller, op te geven als eerste keuze. Tot oplopende ergernis bij Van Basten, die later op de avond in Zeist een gesprek aanvroeg met de bondscoach en met Johan Cruijff als fluisteraar dreigde te zullen bedanken. De dag daarop stapte Van Basten, op en top getergd, geladen en belust op revanche, toch met rugnummer twaalf in de bus naar Duitsland. Ingevallen in de 58ste minuut voor Gerald Vanenburg kon ook hij de nederlaag in Keulen tegen de Sovjets niet meer afwenden. Maar op 15 juni in Düsseldorf was Michels tot inkeer gekomen en gunde hij Van Basten zijn gedroomde triomftocht naar de Europese titel, met legendarische doelpunten tegen Engeland, Duitsland en in de finale tegen de Sovjet-Unie.
Een compleet verschillende voorbereiding dan straks met Van Persie bij de WK-selectie. Het lijkt erop dat hij pas op 12 mei kan aansluiten bij de groep en wellicht nog wat speeltijd kan meepakken op zaterdag 17 mei in de Amsterdam ArenA tegen Ecuador. Let wel; dan heeft hij zich zes weken zuiver moeten bezighouden met de revalidatie. En ondertussen hopen dat de diagnose van de knieblessure klopt en niet tegenvalt én dat er onderweg geen complicaties optreden. Door het vele letsel heeft Van Persie in Engeland nog niet zo kunnen schitteren als in het vorige seizoen. In de Champions League stuurde hij, met zijn drie treffers tegen Olympiacos, zijn ploeg door naar de kwartfinales, maar dat stoelde eerder op de zwakte van de Grieken dan op zijn vroegere klasse. Om meer redenen is en blijft het de vraag of hij Nederland op het WK wel verder kan helpen dan de groepsfase. Vergeet daarom de zoete herinnering aan Van Basten op het EK in 1988…
LEX MULLER
Sportjournalist sinds mensenheugenis. Schrijft al sinds 1966 over voetbal. Bezocht WK's vanaf 1974. Werkte tot 1994 voor kranten, waaronder twintig jaar bij het Algemeen Dagblad. Switchte daarna naar de televisie, maar legt zich sinds 1 januari 2011 volledig toe op sport op internet.
