'De vraag of Nouri een groot voetballer kan worden mag niet gesteld worden'
"Vrolijkmakend danst hij zijn voetbal, licht als een pluisje op de wind. Zijn talent borrelt omhoog en naar opzij, naar waar het belieft te gaan, het is een lust voor het oog en van daaruit voor het hart om Abdelhak te zien spelen", aldus de voormalig teammanager. Zo nu en dan verloor de werkethiek het van de verleiding, geeft Endt toe. "Menigmaal legde ik op doordeweekse dagen het werk even terzijde om uit mijn kantoorraam op De Toekomst een wedstrijdje van Ajax D1, C1 of B1 te volgen. Ik erken dat ik in gebreke bleef, mijn werkethiek zwichtte voor de verleiding om die jongens te zien voetballen, te zien spelen, om vooral hém te zien."
"Met een zucht van tegenzin keerde ik mij weer naar mijn werk. Om even later toch weer gehoor te geven aan de verlokking: 'Kijk dat joch!'. Kijk hem doen, kijk hem gaan en elke seconde van de wedstrijd tot in de nerven benutten om gelukkig te kunnen zijn", blikt Endt terug. "Ja, hij is tenger, een lichtgewicht, maar de vraag of hij een groot voetballer kan worden mag niet gesteld worden. Hij is een en al voetbal, in zijn techniek, controle en beheersing, in het vinden van de minst voor de hand liggende maar ten slotte beste oplossing."
Endt noemt het spel van Nouri 'luchtig, muzikaal bijna'. "Zijn gelukkig stemmend spel doet je hongeren naar zijn toekomst", schrijft hij. "Als een pluisje op de wind. Eén moment en alles is anders, wreed anders, meedogenloos woedend makend anders. Het leven van Abdelhak ligt, door één fataal momentje, compleet ondersteboven. Beroofd van zijn bal. De verbijstering grijpt je naar de keel, je wilt niet geloven, je hoofd zit vol met tranen, je balt je vuist. Roep de voetbalgoden en al die andere goden aan: 'Doe iets, geef Appie zijn voetbal terug!'"
