'De weergaloze Ziyech toonde dat hij inmiddels een begrip is in de hele wereld'
'Ajax is genadeloos voor beperkt Lille', zo kopt het Algemeen Dagblad. "Sergiño Dest, Donny van de Beek, Zakaria Labyad, Dusan Tadic en Hakim Ziyech. Na negentig tellen gaat de bal snel van voet naar voet, eindigend in een perfecte afronding van de Marokkaanse nummer 22 van Ajax. Opnieuw schiet Ajax uit de startblokken, wederom op imponerende wijze en met een snelle voorsprong", schrijft de krant. Ten Hag miste in Lille Joël Veltman en Daley Blind door een schorsing, waardoor zijn centrale duo bestond uit Lisandro Martínez en Perr Schuurs. Noussair Mazraoui speelde op het middenveld.
"Schuurs speelde een prima wedstrijd met allrounder Lisandro Martínez aan zijn zijde. Dat gold zeker niet voor Noussair Mazraoui. Als controlerende middenvelder was hij te ondermaats aan de bal. Door een snelle onnodige gele kaart na een half uur moest hij bij balverlies met controle de fysieke duels aangaan. Dat lukte Mazraoui niet, waarna hij ontsnapte aan een tweede gele kaart en in de rust werd gewisseld voor Álvarez", stelt het ochtendjournaal. Zakaria Labyad viel ook voor rust uit, met een knieblessure. "Het elftal van Ajax hing door alle wisselingen met pleisters aan elkaar en dat had gevolgen voor de uitvoering. Te vaak was de passing te slordig, werden verkeerde keuzes gemaakt en de ruimte niet optimaal benut."
Ook De Telegraaf concludeert dat de zege wat gelukkig tot stand kwam, al doet dat volgens de krant niks af aan de 'puike prestatie'. "De goed vooruit dekkende en nauwelijks overtredingen makende Schuurs en de onder alle omstandigheden koelbloedige topaankoop Martinez bewezen het verdedigende gelijk van de trainer. Maar op het middenveld sloeg Ten Hag - met zijn keuze voor Noussair Mazraoui als vervanger van Martinez - de plank mis", zo luidt de conclusie. Edson Álvarez kwam in de rust als vervanger van Mazraoui binnen de lijnen.
"In de rust zette Ten Hag zijn schoonheidsfout recht en in het tweede bedrijf kwam Edson Alvarez de met vuur spelende Mazraoui aflossen. Met de Mexicaan starten, was logischer geweest. Alvarez speelde op het WK, Gold Cup en deed het de eerste Champions League-groepduels op het middenveld naar behoren", schrijft De Telegraaf. Er zijn tevens lovende woorden over Hakim Ziyech. "Dat de weergaloze Ziyech inmiddels een begrip is in de hele wereld toonde een klein veldbetredertje dat naar de Ajax-vedette toe wandelde, een knuffel kreeg en zijn shirt werd toegezegd."
"Gemiddeld gesproken matig spel, vooral tot de rust, maar opnieuw geweldige doelpunten. Plus een verdedigingscentrum met Perr Schuurs en Lisandro Martinez dat verhalen over het ontbreken van Joël Veltman en Daley Blind in perspectief plaatste", zo vat de Volkskrant de wedstrijd samen. "Ach, Ziyech, de frêle kunstenaar. Dinsdag gaf hij zichzelf, gevraagd naar een cijfer voor zijn optreden dit seizoen, een bescheiden 7. Terwijl hij strooit met passes, zijn schoten verwoestend zijn en zijn creativiteit een lust voor het oog. Gaandeweg de eerste helft liet hij zich van positie 10 vaker zakken, om het strompelende middenveld te ontlasten."
"De allermooiste actie van Ziyech was de omhelzing van het jongetje dat het veld op was gelopen. Natuurlijk, een stoute jongen, maar de knuffel, de belofte van het shirt, het teken aan de stewards om het ventje zonder geweld naar de kant te begeleiden; het tekent een voetballer in balans", zo klinkt het lovend. Ook NRC Handelsblad haalt het spel én het gebaar van Ziyech aan. "Een bedreiging? Niet voor Ziyech. De middenvelder trok de jongen tegen zich aan zoals Ronaldo en Messi dat soms zo teder met 'veldindringers' doen en fluisterde iets wat zijn jonge bewonderaar glimlachend in de armen van de stewards deed drijven. „Ziyech, Ziyech", zongen de meegereisde fans uit Amsterdam."
"Nee, het was op papier niet de stevigste samenstelling, maar Ajax manoeuvreerde zich met niet voor het eerst een vroeg doelpunt in een situatie waarin de vragen niet meteen beantwoord hoefden te worden", concludeert Trouw. "Hoe vaak in Europa ging het al niet zo? Bij Ajax op z'n sterkst kon je al stellen dat het al geen toeval meer kan zijn, en ook met reserves bleek Ajax deze avond in staat op de juiste momenten klappen uit te delen - met de kanttekening natuurlijk wel dat het nu tegen een uitgespeelde, gedesillusioneerde tegenstander van toch al minder gewicht gebeurde."
