Deel 1: 'Dat Ruud zo goed zou worden, had ik toen niet verwacht'
Dus ook met Lurling die iedere wedstrijd bloedserieus neemt. Of hij nou tegen De Treffers-rechtsback Bas Bakker speelt of Michel Salgado, tegenwoordig Blackburn Rovers. "Ik houd me niet zo bezig met mijn directe tegenstander. Als aanvaller moet je gewoon je eigen wedstrijd spelen", luidt zijn verklaring. Lurling heeft zelf niet de absolute top gehaald, maar mocht wel aan het grote werk ruiken door met Heerenveen en Feyenoord in de absolute topcompetitie, de Champions League, te spelen en in die tijd met nationale toptrainers, Foppe de Haan en Bert van Marwijk, te werken. Ook speelde hij bij 1.FC Köln samen met Lukas Podolski. Maar de man die de meeste indruk heeft gemaakt was uitgerekend zijn maatje bij FC Den Bosch.
De grote liefde
Samen met Ruud van Nistelrooy staat Lurling midden jaren negentig te boek als het grootste talent van FC Den Bosch. Ze vormen een gevreesde tandem in de hoofdmacht. Lurling is de veelscorende linksbuiten, Van Nistelrooy dan nog de nummer 'tien' die voor de passes moet zorgen. "Dat Ruud zo goed zou worden, had ik toen niet verwacht. Hij is ook zo gewoon gebleven onder alles. Doe het maar eens: topscorer van Engeland én Spanje worden en zestig doelpunten in de Champions League maken. We hebben af en toe nog contact bij speciale gelegenheden. Laatst sprak ik hem nog na zijn doelpunt tijdens zijn rentree. Jammer genoeg raakte hij meteen weer geblesseerd. Gelukkig is hij nu helemaal fit."
Dat Lurling en Van Nistelrooy hebben samengespeeld, mag een klein wonder worden genoemd. Als Lurling zestien jaar oud is, breekt hij zijn enkel op vijf plaatsen en lijkt zijn grote droom uiteen te spatten. Daar sta je dan voor de poort die toegang geeft tot het Nederlandse profvoetbal, maar je mag er niet in. Een geluk voor Lurling is dat jeugdtrainer Cor Adriaanse op dat moment de sleutel tot zijn ultieme geluk in bewaring heeft. "Hij zag het in me zitten en heeft mij de kans gegeven om door te stoten naar het eerste elftal als zeventienjarige."
Eindelijk is Lurling speler van het vlaggenschip van de club dat hij als driejarig jochie samen met zijn opa al bezoekt. "Mijn hele familie is fan van FC Den Bosch. Mijn ouders wonen in de wijk achter het stadion. We gaan nog vaak op vrijdagavond kijken. Ik heb alles te danken aan deze club en bewaar er mooie herinneringen aan. Als C-speler heb ik een voorwedstrijd mogen spelen in De Kuip voorafgaand aan de bekerfinale tussen Feyenoord en FC Den Bosch in 1991." Lurling neemt in 1998 na vijf seizoenen FC Den Bosch afscheid met twee doelpunten die ervoor zorgen dat de Bosschenaren promoveren naar de Eredivisie. "Een mooier afscheid kon ik niet krijgen. Het is alleen jammer dat ik met FC Den Bosch nooit in de Eredivisie heb gespeeld. Nu spelen ze alweer een tijd in de Jupiler League, maar Den Bosch heeft een grote en fanatieke aanhang. Het voetbal leeft weer in de stad. Het is alleen jammer dat de provincie Brabant zoveel clubs telt waardoor je niet echt kunt doorgroeien.''
Het pad van Van Nistelrooy
Lurling volgt opnieuw de weg van Van Nistelrooy door naar Heerenveen te verkassen. "Toen ik in het eerste van Den Bosch debuteerde, was Ruud al een jaar basisspeler en op het moment dat ik naar Heerenveen vertrok, speelde hij daar ook al een seizoen. Ruud adviseerde mij om de stap naar Heerenveen te maken." Van het bruisende Den Bosch naar het kille en stille Heerenveen. 's Morgens geen ontbijt uit moeders keuken, de voetbaltas niet ingepakt en 's avonds geen warme maaltijd op tafel bij thuiskomst. Lurling lacht. "Ja, dat was ik gewend. Ik was gewoon een verwend joch. Mijn ouders deden alles voor me. Nu stond ik er alleen voor. Mijn vriendin woonde destijds in Hoorn (Noord-Holland, red.). Dat was niet zo ver weg als Den Bosch." Toch bewaart de linkerspits enkel mooie herinneringen aan Friesland. "Ik moet zeggen dat ik me er meteen op mijn gemak voelde. De stap van Heerenveen naar Rotterdam had bijvoorbeeld veel meer impact. Tijdens de eerste twee maanden in Heerenveen had ik ook geen tijd om na te denken. Ik was alleen maar met voetbal bezig. Het ging meteen goed. Mijn voordeel was dat Radoslav Samardzic, hun linksbuiten, naar Feyenoord was vertrokken." Lurling krijgt meteen het vertrouwen van De Haan en betaalt dat uit met achttien competitiedoelpunten. Heerenveen eindigt als tweede achter landskampioen Feyenoord en mag Champions League gaan spelen. "We hebben goede wedstrijden gespeeld, maar we verloren het van ploegen als Valencia, Olympique Lyon en Olympiakos Piraeus op ervaring. In deze periode ben ik een volwassen speler geworden."
Een haat-liefdeverhouding
In 2002 verkast Lurling naar Feyenoord, op dat moment de kersverse UEFA Cup-winnaar. Via voorrondewedstrijden tegen Fenerbahce dwingt Lurling met zijn nieuwe werkgever Champions League-voetbal af. Ook wordt er voor de Europese Super Cup tegen Real Madrid gespeeld (3-1 verlies). "Dat waren geweldige ervaringen." In tegenstelling tot zijn periodes bij FC Den Bosch en Heerenveen kijkt Lurling met een minder gevoel terug op zijn tijd in De Kuip. Tijdens de eerste training wordt hij meteen uitgejouwd door een gedeelte van Het Legioen. "Ik werd moeilijk geaccepteerd, omdat ik als speler van SC Heerenveen tijdens een wedstrijd tegen Feyenoord een akkefietje had met Bonaventure Kalou. Toen Van Marwijk na mijn tweede seizoen naar Borussia Dortmund vertrok, was het voor mij ook meteen afgelopen. Ruud Gullit werd aangesteld als trainer. Hij had een voorkeur voor totaal andere spelers. Thomas Buffel mocht weg, Patrick Paauwe belandde op de bank en mij werd verteld dat ik voor iedere positie waarvoor ik in aanmerking kwam derde keus was. Toch blijf ik Feyenoord een prachtige club vinden. Het was een bepaalde supportersgroep die mij liever kwijt dan rijk was. Er zijn ook nog altijd fans die mij bedankbrieven sturen."
Dinsdag - Deel 2: 'Kijk naar Suárez. Een geweldige voetballer, maar ook irritant'
