Dirk bedankt
Het jaar daarop de eerste prijs. Allemaal op de Sportlaan in de bus naar het olympisch stadion om ten koste van Ajax de KNVB-beker binnen te halen. De volgende dag bij Henk van Rijnsoever op de Raadhuisweg in Heiloo langs om hem persoonlijk te feliciteren met zijn winnende doelpunt en een handtekening te vragen. Nog een aantal jaren later kampioen en de UEFA Cup-finale. Een prachtig spelend AZ kreeg van toeschouwers en pers niet de waardering die het verdiende. Het kon ook niet waar zijn. Een 'dorspcluppie' van hoogtepunt naar hoogtepunt. Dat dit alles op financieel drijfzand was gebaseerd had ik als beginnend puber nog niet door.
Daarna de donkere jaren. Degradatie thuis tegen Den Haag door het pact van Zwolle. Maar ach, anders zou het één of twee jaar later gebeurd zijn. Het werd nog erger. Met een paar duizend man bij twee graden boven nul AZ van, met alle respect, Helmond Sport zien verliezen om uiteindelijk als dertiende in de eerste divisie te eindigen. Met tien supporters in Almelo. Donkere, maar maar achteraf toch mooie jaren. Een wat schimmige man genaamd Dirk Scheringa kwam begin jaren negentig de boel overnemen. Door de supporters werd er eerst wat argwanend tegen hem aangekeken. Naarmate de jaren vorderden bleek steeds meer dat Dirk niet alleen sponsor, eigenaar en voorzitter maar vooral ook supporter was. Zijn ambities stegen geleidelijk van top eerste divisie, naar subtop Eredvisie naar top Eredivisie.
De ambities van de supporters stegen mee. Toeschouwersaantallen stegen weer. De 'Hout' was niet meer geschikt en bovendien te klein om de toevloed van nieuwe supporters te bolwerken. Maar wat deed het pijn om 'De Hout' te verlaten voor een modern onderkomen aan de A9. Dit nieuwe onderkomen kreeg de naam DSB-stadion. Marketingtechnisch en bedrijfseconomisch misschien een juiste naam maar voor de supporters een klap in het gezicht. Toch konden we op Dirk niet echt kwaad worden en hoopten we hem ooit te overtuigen dat Victorie-stadion toch echt een betere naam is. Uiteindelijk vlak voor de val de kroning. Opnieuw de beste van Nederland. Voor AZ en al haar supporters een euforisch moment. Wie had na 1981 ooit durven dromen dit nog eens mee te mogen maken.
De laatste jaren zijn er veel supporters bijgekomen. Velen van hen gelukszoeker, maar ook velen die het AZ-gevoel tot diep in het hart zijn gaan meedragen. Scheringa heeft dit allemaal mogelijk gemaakt. Ook nu weer, zo is al snel na de titel gebleken, teveel gebaseerd op het drijfzand van één geldschieter die toevallig ook supporters was. De achterblijvende directie ruimt de scherven op en probeert met de hulp van regionaal bedrijfsleven AZ op de been te houden. Of het gaat lukken? Niemand weet het nog. Maar de hoop is er. Dirk Scheringa was immers ook ooit een regionaal ondernemer.
Volgende week is er het afscheid van Dirk. Afscheid van supporter Dirk en niet van bankier Dirk. Voor heel even wil ik dat los van elkaar zien. Een biertje met je drinken op het terras in Sevilla en in het supportershome, de duimen omhoog in Istanbul, in Bremen, in Sint Petersburg. Die momenten blijf ik koesteren als mijn gouden AZ-momenten. Dirruk bedankt.
