'Dit is het tweede grootste land ter wereld, dan heb je zóveel spelers'
Door Chris Meijer
Bicentini is momenteel net weer terug in zijn woonplaats Wijchen. Hij bracht afgelopen maand met de Canadese nationale ploeg bijna vier weken door op de IMG Academy in de buurt van Florida. Daar werd een trainingskamp belegd met spelers die allen actief zijn in de Amerikaanse Major League Soccer of in de eigen Canadian Soccer League. Deze competities beginnen in maart, waardoor de spelers nu beschikbaar waren voor een stageperiode. "Alphonso Davies speelt gewoon nog competitie met Bayern München, zo heb je nog een aantal spelers", wijst Bicentini op de absolute sterspeler van Canada. Naast Davies, de twintigjarige vleugelverdediger van Bayern, telt de Canadese selectie met onder meer Steven Vitória (Moreirense), Milan Borjan (Rode Ster Belgrado), Jonathan David (Lille OSC), Junior Hoilett (Cardiff City), Liam Millar (Charlton Athletic), Scott Arfield (Rangers), Cyle Larin, Atiba Hutchinson (allebei Besiktas), David Wotherspoon (St. Johnstone) en Stephen Eustáquio (Paços de Ferreira) de nodige spelers uit Europa.
Zij waren in januari dus allemaal niet van de partij bij wat Bicentini het 'startpunt van de long road naar het WK van 2022 in Qatar' noemt. Die begint voor Canada officieel op 25 maart met een thuiswedstrijd tegen Bermuda, waarna drie dagen later een bezoek aan de Kaaimaneilanden wacht. In de eerste fase van de WK-kwalificatie moet er verder afgerekend worden met Suriname en Aruba. "Normaal gesproken heb je alleen de tijd in de interlandperiodes van de FIFA-kalender, waarin clubs spelers verplicht vrij moeten geven. Wij hadden in dit geval de ruimte om een trainingskamp daarbuiten te organiseren, waardoor je ook eens andere jongens kunt bekijken. De hele structuur en speelwijze kun je extra onder de aandacht brengen en bestuderen, waar je normaal weinig tijd voor hebt. Dat geeft een voorsprong in wedstrijd- en trainingshardheid, want in interlandperiodes heb je hooguit twee of drie trainingen voor je eerste wedstrijd."
Het trainingskamp vormde voor Bicentini eveneens het officiële startpunt voor zijn dienstverband bij de Canadese voetbalbond, nadat hij in december via inmiddels befaamde Zoom-meetingen al kennisgemaakt had met de gang van zaken rond het nationale elftal. Bondscoach Herdman was een van de vele die eind augustus bij Bicentini aan de telefoon hing. Bicentini had via zijn dochter, die het op haar beurt op teletekst las, moeten vernemen dat zijn baan als bondscoach van Curaçao was vergeven aan Guus Hiddink, nadat hij maar liefst veertien jaar op het eiland had gewerkt. 'Het is nu nog heel vers, maar misschien is het een idee om erover na te denken om met Canada iets te doen', vertelde de Engelsman, sinds 2018 de bondscoach van Canada, hem. Bicentini ontmoette Herdman voor het eerst op de Gold Cup van 2017, waar Curaçao destijds debuteerde. Op hetzelfde toernooi, twee jaar later, kruisten hun paden opnieuw. Curaçao zorgde toen voor een daverende verrassing door de kwartfinale te halen en daarin maar nipt onderuit te gaan tegen de Verenigde Staten. Herdman was gecharmeerd geraakt van de speel- en werkwijze van Bicentini bij Curaçao en toonde zich geïmponeerd door de prestaties.
De bizarre maand van Bicentini: 'Hiddink had mij toch kunnen bellen?'
Remko Bicentini vertelde eerder aan Voetbalzone uitgebreid over zijn gedwongen vertrek als bondscoach van Curaçao.Bicentini kon nog niet direct op het aanbod van Herdman ingaan, omdat het maanden duurde voor de voetbalbond van Curaçao zijn tot en met het WK van 2022 lopende contract afwikkelde. In een kort geding werd een akkoord bereikt over de afhandeling van zijn verbintenis, waardoor de op dat moment al op Curaçao verblijvende Hiddink aan de slag kon bij de nationale ploeg. Hij had eerder aangegeven niet eerder te beginnen voor alles met Bicentini afgehandeld zou zijn. "Het lijkt nu net alsof we een goed en open gesprek hebben gevoerd, maar Hiddink heeft me vlak voor de rechtszaak gebeld. Of nou ja, ik heb hem gebeld om te vragen of hij wel wist in welke situatie hij zat. Daarin heeft hij aangegeven dat hij drie keer zelf in zo'n situatie had gezeten. Mes in de rug, bla, bla."
"Het is een verschil of je een hoofdstuk begint of afsluit. Curaçao blijft mijn levenswerk, de plek waar ik al veertig jaar kom. De mensen op Curaçao zijn heel blij dat ik dit nu doe. Curaçao zit wel in mijn genen, dat zal altijd zo blijven en ik gun ze het allerbeste. Maar ik kan niet tegen liegen of dingen omzeilen, dat is een ander verhaal. Dat moet zijn plaats krijgen. Op het moment dat alles afgehandeld was, ging het balletje de andere kant op rollen. Landen kwamen te weten dat ik vrij was en dat gaf me ook het gevoel dat we goed werk hebben geleverd met Curaçao", gaat Bicentini verder. Hij had in zijn eigen woorden 'twee of drie hele goede opties', ook om als bondscoach actief te blijven. "Het bondscoachschap op zich interesseert me enorm, maar is niet het belangrijkste. Ik heb dat heel lang gedaan bij Curaçao. Dat gedeelte heb ik gehad, ik weet hoe het is en dat komt wel weer een keer terug . Bovendien spelen andere dingen een rol. Op wat voor niveau is het? Op Curaçao hebben we ons opgewerkt tot het niveau waar we nu zitten. Ik wilde een stap maken naar een andere omgeving, dat kan nu met Canada. Ik weet nog niet hoe het is om te werken met een land dat alle handvatten en middelen heeft om tot een groot iets te komen. Dat is een fantastische leermogelijkheid."
Bicentini krijgt door deze rol bovendien de mogelijkheid om vanaf het voorjaar te starten met de UEFA Pro-opleiding (voorheen de cursus Coach Betaald Voetbal), iets waar hij de afgelopen tien jaar door zijn werkzaamheden op Curaçao geen tijd voor had. "Deze rol als assistent staat mij wel aan", benadrukt hij. "Het gaat mij er niet om dat ik in die dug-out mag zitten. Als je als verlengstuk van de bondscoach mag werken voor zo'n groot land... Kijk bijvoorbeeld naar assistent-trainers, die tijdens de wedstrijd met een oortje op de tribune zitten om de wedstrijd te analyseren en daar in de rust iets mee te kunnen doen Zo'n rol vind ik ook prachtig. Dit is niet mijn eindstation, maar mijn grote doel is wel om met Canada het WK 2022 in Qatar te halen. Daar gaan we absoluut voor. Wat ik in de afgelopen twee maanden heb meegemaakt, leer je niet op een cursus. Daar moet je bij zijn. Dit is al zo'n goede ervaring geweest, dit kan ik meenemen en gebruiken voor de toekomst."
Anderzijds is Bicentini ook van grote waarde voor Canada. Door zijn ruime ervaring op Curaçao kent hij de landen binnen de CONCACAF (de voetbalbond voor de Caraïben en Midden- en Noord-Amerika) op zijn duimpje. "Dat was voor Canada ook interessant. We spelen nu tegen Bermuda en Suriname in de WK-kwalificatie, dat zijn landen waar ze normaal gesproken niet zo vaak tegen spelen en die ik een stuk beter ken. Die wisselwerking is natuurlijk voor Canada optimaal. Canada heeft in dat opzicht vooruit gekeken, ik kan daarmee van meerwaarde zijn."
In het land waar ijshockey met afstand de grootste sport is, wint het voetbal de laatste tijd snel terrein. Sinds vorig jaar heeft Canada ook een eigen professionele voetbalcompetitie, naast de drie clubs - Vancouver Whitecaps, Toronto FC en CF Montréal - die in de Amerikaanse MLS spelen. "Dat was natuurlijk ook een overweging. Canada zit echt in de lift, ze hebben goede spelers veelal uit de MLS. Het trok me aan dat ik mijn steentje kon bijdragen aan een land dat upcoming is. Canada is het tweede grootste land ter wereld, hè. Dan heb je zoveel spelers. Dat was op Curaçao natuurlijk niet het geval. We hadden een goede selectie, maar je kunt niet putten uit zo'n grote vijver. Alles wat ze in Canada doen, ademt topsport. Er heerst echt een topsportcultuur. Dat bevalt me enorm. We werken met meerdere topcoaches, dat is in kleinere landen minder."
In 2026 zal Canada in ieder geval op het WK actief zijn, omdat het toernooi dan met Mexico en de Verenigde Staten wordt georganiseerd. Het is echter een 'absoluut goal', dat de huidige nummer 72 van de FIFA-ranglijst over twee jaar in Qatar al van de partij is. Het zou de tweede WK-deelname van Canada zijn, na het debuut in 1986. "De kloof tussen de goede voetballanden als de Verenigde Staten, Costa Rica, Honduras en Mexico en de rest kleiner is geworden dan twee jaar geleden. Het is reëel dat je een kans maakt, ook gezien de opmars die Canada heeft gemaakt. Als je de lijn kunt vasthouden, maakt je een goede kans op kwalificatie", stelt Bicentini. Het zou zomaar kunnen zijn dat Canada serieus met Curaçao moet gaan strijden om een WK-ticket. Een gewetenskwestie voor Bicentini? Met een lach besluit hij: "Die vraag heb ik al honderdduizend keer gekregen sinds mijn aanstelling bij Canada. Het kán gebeuren, ja."
