Eredivisie, o, Eredivisie
Na de wedstrijden van Southampton tegen FC Groningen, Feyenoord en Vitesse moest wederom benadrukt worden hoe groot het niveauverschil tussen de buitenlandse competities en de Eredivisie is. Natuurlijk wint Southampton met gemak van deze drie Nederlandse clubs. Kijk wat voor spelers daar in de basis staan. Tegen Vitesse startten vijf spelers met jarenlange Eredivisie-ervaring in de basis bij the Saints. Hoe wil je dan nog verliezen als team? Tel daarbij de aanwezigheid van Eredivisie-legende Ronald Koeman op als coach en er moet een wonder gebeuren, wil Southampton dit jaar geen kampioen worden in de Premier League. Tegen zoveel Eredivisie kan geen enkel team op, hoe schandalig veel miljoenen je ook in je team gaat pompen.
Maya Yoshida is nu een speler die redelijk vaak mee mag doen bij datzelfde geroemde Southampton. In het seizoen 2014-2015 werd hij in 22 wedstrijden in de Premier League opgesteld, komend tot gemiddeld 77 minuut per wedstrijd. Best een acceptabel aantal in de 'beste competitie van de wereld' voor een speler die in zijn VVV-periode nog uitgelachen werd, omdat hij er amper iets van kon. De Eredivisie maakt van (middel)matige spelers bruikbare spelers voor de hoger geachte competities.
Yoshida is een van de vele spelers die buitenlandse competities verrijkt met ervaring in de Eredivisie. Iedere buitenlandse club wil wel een team hebben vol met Eredivisiespelers. De Eredivisie is tactisch een van de beste competities ter wereld. Spelers profiteren daar alleen maar van. In onze Eredivisie is amper een trainer te vinden die geen idee heeft van hoe hij zijn team wil voetballen. Altijd een visie, altijd een plan. Het is geen wonder dat de Premier League wordt bestormd door Nederlandse coaches. Ook de burgers van het land dat het voetbal heeft uitgevonden, hebben weleens behoefte om fatsoenlijk voetbal te zien.
De Eredivisie wordt steeds maar als het lelijke eendje gezien, terwijl het in werkelijkheid de mooiste zwaan van de groep is. Nederlanders zijn daar nog wel het beste in, tot het beledigende aan toe. Ik zie hem alweer staan, medio oktober 2015. Joep Schreuder, met zijn gezicht uiteraard in beeld, interviewt Riechedly Bazoer: “Jongen toch, wat doe je nou nog hier? Je bent net 19 geworden, waarom speel je nog in de Eredivisie?” De Telegraaf heeft ondertussen een artikel gemaakt over buitenlandse middenmoters waar Janio Bikel het beste heen kan gaan en Voetbal International publiceert een lijst met de twintig spelers die beter gisteren dan vandaag hadden kunnen vertrekken uit de Eredivisie.
Ik weet niet wat het is, maar steeds worden de smaakmakers weggejaagd uit de Eredivisie. Daar zal vast wel een financieel aspect bij zitten, wellicht is het leven leuker in Rome, maar het wordt spelers haast verweten als ze langer dan een jaar in de Eredivisie blijven. De speler zou de Eredivisie ontgroeid zijn, want de desbetreffende speler heeft toch zeker een half jaar uitgeblonken bij zijn club. De Eredivisie mag geen topspelers hebben, want dat past niet bij het imago dat we onze Eredivisie hebben gegeven.
In wat voor competitie kom je terecht als je vaarwel hebt gezegd tegen die mooie Eredivisie? In Spanje is het belangrijker dat je een goede toneelspeler bent, dan dat je een beetje kan voetballen. Bij onze oosterburen moet je kijken naar de Bayern München-show en moet je maar hopen dat niet jouw sterspeler wordt gekocht om in München als 16de selectielid te fungeren. Eenmaal in Portugal beland, ben je een speelbal van een van de investeringsmaatschappijen geworden.
De Eredivisie doet tenminste nog normaal. Clubs worden in de Eredivisie bestraft als ze financieel de boel bedonderen. De Eredivisie heeft geen aankopen van 60 miljoen nodig om het leuk te maken. In de Eredivisie zijn geen sjeiks aanwezig en is er (op een kleine uitzondering na) geen plaats voor investeringsmaatschappijen. In de Eredivisie genieten we van Samba Sam, bewonderen we de voorzetten van Jetro Willems en kijken we vol verwachting uit naar de nieuwe topspelers die opstaan in deze competitie. Het rijtje met topspelers dat voortkomt uit de Eredivisie is ongekend: van Luis Suárez tot Memphis Depay en van Wesley Sneijder tot Arjen Robben. Vertrekt de belangrijke speler, geen probleem: de clubs geven iemand uit de eigen jeugd de kans of halen een nieuwe groeibriljant met behulp van creatieve scouting.
Maar die Eredivisie, wat wordt daar toch slecht verdedigd! Ja nou, wat maakt ons dat uit? We werden verguisd op het WK 2010, omdat we ons hele imago vergooiden om een kansloze finale te spelen. Nederland hoort niet te verdedigen en de Eredivisie is dat niet vergeten. Ik kijk veel liever naar Stefan de Vrij en Joël Veltman die misschien (nog) niet de ultieme verdedigers zijn, maar wel voetballen op basis van inzicht en verstand. In de Eredivisie horen verdedigers te kunnen voetballen, de opbouw te verzorgen én soms een foutje te maken.
Het Italiaanse voetbal wordt toch door zo'n grote groep verafschuwd vanwege het benadrukken van het verdedigen? Wij zijn namelijk Nederland: het land van het aanvallende en attractieve voetbal. Laten we blij zijn dat de Nederlandse clubs dat niet zijn vergeten, in de visie van Johan Cruijff: 'Je moet altijd zorgen dat je een doelpunt meer scoort dan de ander.' Een gemiddelde van ruim drie doelpunten per wedstrijd is de laatste jaren meer regel dan uitzondering in een Eredivisieseizoen. Een doelpuntengemiddelde dat ver boven dat van de topcompetities ligt. Wil je spektakel zien, kijk dan naar de Eredivisie.
Laten we dus allen hopen dat de politie de aangekondigde acties voor komend weekend stopzet. Het zou toch verschrikkelijk zijn dat we naar de Premier League moeten kijken, terwijl we al die maanden hebben uitgekeken naar de start van de mooiste competitie ter wereld: de Eredivisie.
