Erik Pieters, een stille kracht
Erik Pieters, een onopvallende voetballer in zijn tijden bij FC Utrecht. Een teleurstellend seizoen werd het voor FC Utrecht, maar Pieters werd gezien als een heel groot talent in Utrecht, en dat bleek in Eindhoven niet onopgemerkt. Hij zou de nieuwe linksback worden van PSV, als vervanger van de slecht presterende Carlos Salcido. PSV zou graag Pieters aantrekken in ruil met Ismail Aissati zonder geld erbij. Alleen de ruil. Echter, Utrecht ging hiermee niet akkoord. Zij wilde geld zien. En dat liet PSV dan ook op 9 juli 2008 zien. PSV liet Utrecht drie miljoen zien, en de club uit de Domstad hapte. Twee dagen later was het officieel: Pieters doorstond de medische keuring, en tekende een contract. Een wens van Pieters ging in vervulling. Hij mocht voor een werkelijke topclub in Nederland spelen.
In Pieters' eerste seizoen, het seizoen 2008/09, moest Pieters noodgedwongen op de bank plaatsnemen onder coach Huub Stevens. Toch kwam de, in Tiel geboren verdediger, in totaal zeventien keer in actie. Achteraf werd het seizoen van PSV dus in mineur afgesloten. Geen kampioen, en dus geen kampioen voor de vijfde keer op rij, en dus automatisch geen Champions League. In zijn tweede seizoen in Eindhovense dienst, speelde Pieters bijna alle wedstrijden, veertig in totaal, zowel nationaal als internationaal. Dit kwam onder andere door de nieuwe coach, Fred Rutten. Hij gaf het vertrouwen aan Pieters en dat vertrouwen werd niet beschaamd. PSV werd echter opnieuw geen kampioen van Nederland, en dus was het opnieuw een 'rampseizoen'. Voor Pieters was het qua individu een prima seizoen, maar qua collectief had PSV opnieuw gefaald en daar was hij, helaas voor hem, deel van.
Het is 11 augustus 2010. Onze nationale competitie is alweer vier dagen oud, en Oranje maakt zich op voor een oefenduel met Oekraïne. Alle WK-gangers kregen rust, op Michel Vorm na. Dé kans dus voor Erik Pieters om zich te bewijzen voor het nationale elftal. Die kans heeft hij gegrepen. Mede door het stoppen van routinier Giovanni van Bronckhorst zat de trotse verdediger op de bank. In de tweede helft verloste hij Vurnon Anita van zijn plek af. Pieters deed het uitstekend, en speelde daarom ook de volgende EK-kwalificatie wedstrijd tegen San Marino. Pieters deed heel de wedstrijd mee, en hield zich toch knap staande qua mentaliteit. Helaas kon hij deze wedstrijd niet zijn kwaliteiten tonen, mede door de zwakte van de tegenstander.
We zitten nu iets over de helft van het huidige seizoen. PSV is koploper, is door in Europa en financieel ziet het er in de toekomst ook rooskleurig uit, aangezien je toch wel mag aannemen dat PSV sowieso bij de top 2 komt en dus automatisch Champions League speelt, of de voorrondes ervan. Desondanks is men niet tevreden over de prestaties van PSV. Dan heb ik het niet zozeer over de uitslagen, maar over het vertoonde spel. Dat is namelijk in één woord uit te leggen: Schandalig, als PSV zijnde. Thuis tegen Heracles hoor je Heracles gewoon met 4-0 naar Almelo terug te sturen, en ze geen idee te geven dat er hier in Eindhoven iets te halen valt. Dit gebeurt de laatste weken/maanden wel, en dus komen er langzaam maar zeker fluitconcerten voor de spelers. Ook Pieters was hierdoor zeer teleurgesteld: 'We doen elke wedstrijd wat we kunnen. De supporters moeten begrijpen dat de tegenstander ook wel eens een goede dag kan hebben en wij niet.' Ook was Pieters niet te spreken over de fluitconcerten, vooral gericht richting Orlando Engelaar in diezelfde wedstrijd. Ik ben het gedeeltelijk met Pieters eens: Je eigen spelers uitfluiten, heeft totaal geen zin, maar je moet toch wel veronderstellen dat Engelaar de laatste weken ver onder de maat speelde.
Erik Pieters, toch elke week basisspeler in de formatie van Fred Rutten. Desondanks blijft Erik een stille kracht binnen het team. Elke week kijkt iedereen in Eindhoven naar de verrichtingen van Jonathan Reis, Balázs Dzsudzsák en Ibrahim Afellay. Maar het publiek, wij dus, moeten ons realiseren dat Pieters één van onze beste verdedigers is. Het is niet iemand die zijn team op sleeptouw neemt met aanvallende impulsen, maar iemand die orde in de verdediging houdt. Ik kan natuurlijk niet ontkennen dat PSV de laatste weken veel tegendoelpunten te verduren krijgt, maar Erik blijft altijd overeind. Het is en blijft een stille kracht binnen dit elftal.
