FC Parma: Parmalat bedankt
In de jaren negentig runde de beruchte Italiaanse Tanzi-familie een miljoenenbedrijf, beter bekend als Parmalat. Het bedrijf groeide in de provincie Parma uit tot een imposant imperium met een enorme kapitaalkracht.
De tot dan toe nog onbekende provinciale club FC Parma, schommelde jaarlijks in de bovenste regionen van de Serie-B. Vanwege de enorme successen van Parmalat, besloot het bedrijf om de club volledig over te nemen en om te dopen tot AC Parma. De ambities werden niet onder stoelen of banken geschoven: de beste van Italië en Europa worden. Er leek plotseling een kleurrijke toekomst voor de club te zijn weggelegd.
Spelers van internationale allure werden aangetrokken en potentiële wereldtoppers geloofden in het plaatje van de club. Spelers als Adriano, Gianluigi Buffon, Fabio Cannavaro, Hernán Crespo, Adrian Mutu, Veron en boegbeeld Fernando Couto werden binnengehaald.
Dat succes gekocht kan worden is direct gebleken. Al in 1992 behaalde de club succes: de Coppa Italia werd in de wacht gesleept. Een jaar later werd het onmogelijke bereikt door de Europa Cup 2 te winnen; in de finale werd FC Antwerp verslagen. De status van de club was rijzende en de successen werden opeen gestapeld. De Uefa Cup werd nog tweemaal gewonnen en zelfs de Supercup was in 1993 prooi voor de club. Het grote geld van de Tanzi-familie bleek de stuwende kracht te zijn achter de internationale succesen van AC Parma.
Tot grote spijt van de Tanzi familie lukte het niet om hun grote droom te realiseren; kampioen worden van Italië. De club er wel dichtbij maar ze moesten, tot tweemaal toe, Juventus op 1 punt voor laten gaan.
Jarenlang leek het erop dat Parma zich definitief zou vestigen als kapitaalkrachtige Europese grootmacht. Maar, zoals ze vanuit het niets groot werden, leek het erop dat ze net zo snel weer zouden verdwijnen. In December 2003 kwam het rampzalige nieuws dat heel Italië in de ban hield. Vervalste jaarrekeningen en leningdocumentaties zorgden ervoor dat Parmalat plotseling aan de rand van de afgrond stond. Er bleek veel geld te zijn weggesluisd via de Caymaneilanden en de complete boekhouding stortte als een kaartenhuis in elkaar. Een aantal kopstukken van Parmalat verdwenen in de gevangenis en de aandelen op de beurs waren niets meer waard. Het bedrijf verdween zelf van de beurs.
De gevolgen voor AC Parma waren niet te overzien. Salarissen konden niet meer worden betaald en de begroting was volledig afhankelijk van het bedrijf Parmalat. Zo snel de roem steeg, zo diep daalde men af na het faillissement van de onderneming.
Spelers werden verkocht en de naam werd weer teruggebracht tot FC Parma. Het lukte de club nog een aantal seizoen tegen degradatie te vechten, maar in 2008 was het onoverkomelijk: Parma degradeerde naar de Serie-B.
Na één seizoen in de Serie B keerde Parma alweer terug in de Serie A. Met voorzitter Tommaso Ghirardi, trainer Francesco Guidolin en een aantal jeugdige talenten werd de weg omhoog weer gevonden. Met de komst van Valeri Bojinov (Manchester City), Blerim Dzemaili (Torino) en Cristian Zaccardo (VfL Wolfsburg) begon de wederopstanding van de club.
Anno 2009 lijkt de zon weer te schijnen boven het Stadio Ennio Tardini. De club speelt weer in de Serie- A en doet goed mee in de subtop. Hoewel ze nog steeds met grote schulden kampen, lijken de grootste problemen te zijn opgelost. FC Parma kan weer vooruitkijken en investeerders geloven weer in de filosofie van de club.
Tot slot is de bovenstaande titel aan de ene kant oprecht gemeend: ze hebben alles aan Parmalat te danken. Aan de andere kant is het cynisch bedoeld: Parmalat heeft de club uiteindelijk aan de rand van de afgrond gebracht.
Aan u om te oordelen welke opvatting het beste past.
Parmalat bedankt.
