Geel en zwart, daar kan je echt niets mee gebeuren?!
Veel mensen roepen hedendaags dat Vitesse, Vitesse niet meer is. Iedereen roept Johan, of elkaar, na wat betreft een mening over het Arnhemse bolwerk. Of moet ik zeggen, Georgische bolwerk? Nee. Niet het Georgische bolwerk. Het is nog steeds een Nederlandse club met veel Nederlandse spelers (het worden er wel minder) en enorm veel ambitie. Die ambitie is niet nieuw, de realisatie gedeeltelijk. Het is nu alleen in een ander jasje getrokken.
Ik denk niet dat ik het verloop van Vitesse in één column kan gaan weergeven. Waar is het fout gegaan? Wat is er allemaal gebeurd en waarom, waardoor en onder wiens verantwoordelijkheid is de club verkocht? Moest de club wel verkocht worden of was er nog redding in zicht? Was het een dood paard of een mooi kabbelend beekje die uitmondt in de grote zee?
De periode waarin Karel Aalbers werd afgezet door Cor Guyt en consorten, was misschien wel de meest belangrijke in de geschiedenis van de club. Onder de Velpse voorzitter en juwelierszoon werd de eerste echte ambitie in Arnhem publiekelijk bekend gemaakt. Medio jaren '80 kwam Karel aan de macht, hij had grootse plannen en wilde in een tijdsbestek van, ik dacht 20 jaar, een stadion realiseren en Vitesse mee laten doen in de (sub)top van Nederland en Europa. Zijn plannen waren realistisch, uitvoerbaar en werden ook uitgevoerd. Het was een woelige periode na Aalbers zijn aantreden. In seizoen 1988/89 werd de club onder leiding van Aalbers en trainer Bert Jacobs kampioen van de Eerste Divisie en promoveerde hiermee naar de Eredivisie.
Niets leek de opmars van de club in de weg te staan. Als promovendus haalde men de bekerfinale, waarin men verloor van PSV, maar bovendien haalde men een zeer knappe vierde plaats in de Eredivisie. Het volgende seizoen mocht de club mee doen in de UEFA Cup. Er golden toen nog oude regels in de Eredivisie en het play-off systeem zoals wij het nu kennen, was er toen niet. De plek waar je eindigde was je ticket tot Europa.
Sinds het promoveren van de club in 1989/'90 tot de periode 2001/02 eindigde de club altijd bij de eerste zes van Nederland. De hoogste rangschikking is nog altijd de tweede plek. Een legendarisch moment voor de club. De club leek alles en iedereen te kunnen pakken. Totdat…
…er een einde kwam aan de periode van Aalbers. Een complot van mensen waar hij mee had samengewerkt en anderen, spanden zich tegen Aalbers. Hij werd afgezet wegens vermoedelijke fraude. Later, in de rechtszaal, zou blijken dat dit ten onrechte was en er niet gefraudeerd was.
Het was de grootste scheur die men kon oplopen binnen de club, geen mortel of cement kon het dichten. Het geld vloeide weg. Aalbers had namelijk de spelers als kapitaal op de begroting gezet. Doordat deze spelers wegens tegenvallende prestaties en dure contracten minder waard werden, werd er ook minder verdiend. Gevolg was dat de gemeente Arnhem en de provincie Gelderland miljoenen hebben gedoneerd aan de club om een licentie voor het volgende seizoen mogelijk te maken.
Net voor al deze problemen, en na het ontslag van Karel Aalbers, was Ronald Koeman trainer. Het heeft veel weg van de periode waarin Ruud Gullit bij Feyenoord zat. Veel spelers kopen voor enorm veel geld. Koeman zag een Intercity, die ging naar Amsterdam. Hij sprong er in en liet de club met schulden achter. Hij betaalde een slordige 13,5 miljoen gulden (zo'n zes miljoen euro) voor Bob Peeters. Iets wat nooit terugverdiend kon worden. Oude spelers zonder waarde, het stond haaks op het beleid van Aalbers. Hij kocht jonge spelers die zich konden ontwikkelen, de club naar een hoger niveau hielpen en zorgde voor veel doorstroming van de jeugd naar het eerste elftal.
De directe jaren na de karaktermoord op Aalbers, het seizoen 2001/02 en 2002/03, waren nagenoeg dodelijk voor de club. Spelers, trainers, supporters, iedereen in Arnhem kon het maar moeilijk verkroppen wat zojuist bij hun club gebeurd was. Koeman ging weg bij Vitesse, men ging nog slechter spelen. Mike Snoei deed het niet veel beter, maar wist de club ternauwernood voor degradatie te behoeden.
Er werden diverse bestuursleden bij elkaar gezet om een plan te maken. Onder andere Cor Guyt, Herman Veenendaal (beiden van 'Vrienden van Vitesse') , Theo Mommers en Jos Vaessen hadden de dagelijkse leiding. Het ging niet beter, men koos voor een verkeerde oplossing. Er was geen geld om te investeren, dus bezuinigen was bittere noodzaak. De man die zij hiervoor aanstelden kwam van RBC Roosendaal, waar men zeer blij was dat hij weg was. Het was Paul van der Kraan.
Vitesse, 1998-2004. Een bewogen en moeilijke periode. Voor supporters die het wanbeleid niet aan konden zien, die gewend waren aan succes liepen vaak weg. De periode die er na zal komen zal beslissend zijn voor het verdere verloop van de toekomst. Vitesse, een vervallen club, opgebouwd door een rijke juwelierszoon, verkracht door een complot, vernederd door het bestuur.
Het leverde Karel de bijnaam Keizer Karel op. Karel bracht Vitesse aan de top, heel Nederland keek huiverig toe hoe men bijna hetzelfde kunstje flikte, als wat AZ en Twente flikten.
De periode 2004 - 2010 is er eentje om op vooruit te kijken. Nog huiveriger, nog gekker en nog veel erger dan de karaktermoord op Aalbers. De karaktermoord op de club.
