Goals verdoezelen alles
Waar hij anderhalf jaar nauwelijks presteerde in het rood-wit van ons shirt deed hij dit aan het einde van het seizoen 2011/12 wel. Vanaf dit moment leek het tóch goed te gaan komen voor Lens. Hij werd door interim-trainer Philip Cocu gepositioneerd als spits, ten faveure van Tim Matavz. Op die plek leverde hij strijd, speelde voor de winst en begon zelfs opeens veel te scoren. Begin dit seizoen kreeg Lens ook het vertrouwen als 'nummer 9', voornamelijk door een akkefietje tussen Matavz en de nieuwe trainer Dick Advocaat. Lens begon voortvarend aan het seizoen met mooie doelpunten en veel inzet en leek eindelijk, op zijn 25e, definitief door te gaan breken. Niet als rechtsbuiten, waar hij altijd door Fred Rutten werd neergezet, maar als spits.
Na zijn uitstekende start werd het de laatste maanden van 2012 alsmaar minder en minder met Lens. Hij liep bij vlagen weer rond als kip zonder kop over het veld, wist sommige ballen op wonderbaarlijke wijze niet in het doel te krijgen en werd voor de zoveelste keer teruggefloten voor buitenspel. Dat laatste is overigens iets waar menig PSV en/of voetbalfan niet meer van opkijkt. Dit alles was voor Dick Advocaat genoeg reden om zijn échte spits in de selectie weer op te stellen: Tim Matavz. En dat bleek geen verkeerde keus: Matavz scoorde week in week uit en werd, en is nu nog steeds, naar mijn mening terecht onomstreden in de spits. Ook Jürgen Locadia, hét grote talent en tevens vers jeugdinternational, zit er aan te komen als spits. Lens is echter bij Advocaat niet weg te denken uit de basiself. Voor de blessure van Luciano Narsingh werd Lens zelfs misbruikt als linksbuiten, toen ook onze kleine Belg Dries Mertens geblesseerd was. Wat moet een jongen als Memphis Depay denken? Deze geboren straatvoetballer moet het slechts doen met kleine invalbeurten, en zelfs hierin weet hij met enige regelmaat te excelleren met doelpunten, acties en assists. Voor mij onbegrijpelijk dat een Lens dan de voorkeur krijgt boven Depay, die ook nog eens uit onze eigen lichting komt. En er breken al zo weinig jongens door uit eigen opleiding.
Acht dagen na het echec tegen Zwolle speelde PSV op het kunstgras tegen Heracles Almelo. PSV wist, knap en ruim, de critici enigszins de mond te snoeren door met 1-5 te winnen en tien man excelleerden op het veld en behaalden allen 'gewoon' een, al dan niet ruime, voldoende. Er werd gesproken over dat 'zelfs' Georginio Wijnaldum goed speelde, maar de term 'zelfs' kan in dit zinsverband voor mij uitgaan naar onze Lens. Ondanks zijn doelpunt speelde Lens een onzichtbare wedstrijd, leed veel balverlies, bespaarde Wijnaldum een derde doelpunt door in een twee-tegen-een situatie niet de bal te spelen en stond voor de pak 'm beet duizendste keer buitenspel. Ook afgelopen zaterdag, in het thuisduel met ADO Den Haag, was Lens voor mij de slechtste man van het veld. Was nauwelijks aanwezig, kwam zijn directe tegenstander Dico Koppers niet of nauwelijks voorbij. Maakte weliswaar een goal maar een goal wil slecht spel in mijn ogen niet altijd meteen iets verbloemen. En het ergste is dan nog dat hij juicht alsof het de normaalste zaak van de wereld is als hij scoort. Helaas Jeremain, ik help je uit je droom, dat is het niet.
Ik vind dat met dit spel Lens nooit bij de eerste elf op het wedstrijdformulier mag staan. Niet alleen vanwege de matige prestaties, ook vanwege de negatieve invloed naar de rest van het team, mede door zijn op het oog lakse houding en het mentaal inzakken bij tegenslagen. Tijd voor alternatieven en uiteindelijk vervanging dus. De enige échte rechtsbuiten in de selectie, Narsingh, is voor de rest van het seizoen geblesseerd, dus blijft er voor mij nog één alternatief over, de man met rugnummer 22: Depay. Ik moet toegeven: Depay is geen rechtsbuiten van nature en heeft het af en toe bij speeltijd nagelaten zich écht te bewijzen (zie bijvoorbeeld Napoli uit, waar hij nauwelijks de rechtsback van Napoli B voorbij kwam), maar daarbij wél één keer indirect en één keer direct bij een goal betrokken was. Effectiviteit heet dat, en dat is waar we bij PSV naar hunkeren: goals, goals en nog eens goals, waar we er dit jaar al 73 in van hebben liggen.
Hoe deze goals tot stand komen, en hoe we uiteindelijk mogelijk kampioen worden maakt niemand uit. Dit is ons honderdste jaar, een jubileum- en bijzonder jaar, dat pakt niemand van ons af. Die titel echter wel, tenzij de 'Lensen' van deze wereld, de mensen die continu praten over vertrekwensen en die, misschien wel daardoor, er ongemotiveerd bij lopen, niet meer worden opgesteld en uiteindelijk vertrekken. Een harde conclusie, het heeft lang geduurd, maar ik ben eruit. Deze selectie heeft verfrissing nodig. Voortaan behalve op kwaliteit ook op mentaliteit doorselecteren. Die twee dingen samen maken jou als speler een kampioen of niet. Vergis je niet, als Lens speelt zal ik hem door dik en dun steunen en uiteraard zal ik juichen bij goals zoals ik dat bij iedereen doe. Echter, bij een nieuwe man op de rechterflank juich ik bij goals stiekem iets harder.
'De beste voorhoede van Nederland', zo wordt de aanval van PSV omschreven. Helaas zegt dit niet altijd alles. Misschien ben ik nu enorm kritisch op Lens, maar ik ben van mening dat PSV met een andere speler dan Lens, met name Depay, in de basis een fikse kwaliteitsimpuls zal krijgen.
