Graag wat meer bewondering voor Clarence Seedorf
Hoe anders weer leefde Italië gepassioneerd mee met het debuut van Seedorf als trainer van het diep gezonken AC Milan. Louter enthousiasme, een heldenontvangst op het vliegveld, hooguit een enkele kanttekening. In elk geval amper gezeur over gebrek aan ervaring en een te snelle overgang na zijn actieve carrière. Wonderlijk genoeg ontlokt Seedorf in eigen land al decennia lang bijna uitsluitend scepsis, kritiek en irritatie. De relatie met het vaderland boterde nooit en stond voortdurend onder druk. Ooit noemde Johan Cruijff hem bij de NOS een verwaande kwast, nadat hij weer eens iets te nonchalant een strafschop had gemist. Het was na de finale van de Champions League in 2003, AC Milan tegen Juventus.
Prompt ook borrelden weer plagerig de herinnering op aan 2 april 1997. Bursa als decor voor Turkije-Nederland. In de 85ste minuut komt er een strafschop voor Oranje. Wim Jonk en Frank en Ronald de Boer wimpelden de belasting af. Te nerveus. Zelfverzekerd stapte Seedorf naar voren, tot afgrijzen van Guus Hiddink. Op het EK van 1996 had uitgerekend hij nog gefaald bij de beslissing tegen Frankrijk. Ook in Bursa ging het mis; de bal vloog hoog over het doel bijna het stadion uit.
Meer: Clarence Seedorf: van wereldster tot onbegrepen fenomeen in Nederland
Het incident tekende eens temeer de vaak stroeve verstandhouding tussen Seedorf en het Nederlands elftal, waar hij nauwelijks werd aanvaard als een bijzondere vedette. Hij turfde toch nog 87 interlands, met als hoogtepunt het WK van 1998 in Frankrijk. Op 13 mei 2008 escaleerde de chronische spanning tussen hem en bondscoach Marco van Basten. Hij bedankte voor zijn gezag en zou ook onder Bert van Marwijk niet meer in genade worden aangenomen. Terwijl Seedorf toch de bedenker was van het systeem, waarmee Nederland uiteindelijk oprukte naar de finale op het WK in Zuid-Afrika. Twee controleurs op het middenveld, waardoor Wesley Sneijder met de nodige vrijheid de aanval kon inspireren en ondersteunen. Hij, de slimme strateeg, bepleitte het al jaren eerder, zoals hij reeds jong diep nadacht over tactieken en het neerzetten van een ploeg. In feite de basis voor zijn latere doorstart als trainer.
Even zo goed wekte hij dikwijls zelf wrevel en ergernis op. Nog steeds de jongste Ajax-debutant aller tijden gedroeg hij zich meermalen als een wijsneus, vroeg oud en nooit vies van een langdurige discussie. Hij was bezeten van zijn hobby, kwam niet zelden arrogant over, omdat hij immer streefde naar perfectie. Hij straalde, zeker de laatste jaren, een unieke rust en autoriteit uit in de eeuwige hectiek van het wereldje. En met name in Brazilië, bij Botafogo, oogstte dat begrijpelijk adoratie, waardering en respect.
Sociaal bewogen als de beste, eigenaar van een fraai stadion in Suriname, waar de jeugd uit het district Para de kans krijgt in het voetbal op te groeien. In 2012 nog aanvoerder van de Suriprofs, voor welk goed doel hij altijd belangeloos kwam opdraven. Bijna 900 wedstrijden bij Ajax, Sampdoria, Real Madrid, Internazionale, AC Milan en Botafogo. Een prijzenkast afgeladen met bekers en behangen met medailles. Eens nam Ruud Gullit het gedurfd op voor Seedorf. 'Kijk eens waar hij allemaal heeft gespeeld. Daar droomt toch iedereen van.' Het wordt tijd dat ook Nederland hem zonder reserve omarmt. Hoezo geen routine als trainer, met zo'n geweldige staat van dienst? En zie, AC Milan schonk hem al meteen dankbaar de eerste zege, met 1-0, na een benutte strafschop (!) van Mario Balotelli. Siiiidorf, kopte Tuttosport. Seedorf danst met Balo ('balla con Balo'), grapte La Gazzetta dello Sport. Puur positivisme en hoop op betere tijden.
'Ik heb me hier een jaar op voorbereid', onthulde Seedorf (37) nog. Hij is wijs en verstandig genoeg om zich in de kortste tijd te omringen met types als Jaap Stam, Patrick Kluivert en Edgar Davids. Generatiegenoten en tegenpolen, die zijn zogenaamde gemis aan ervaring als trainer ruimschoots compenseren…
LEX MULLER
Sportjournalist sinds mensenheugenis. Schrijft al sinds 1966 over voetbal. Bezocht WK's vanaf 1974. Werkte tot 1994 voor kranten, waaronder twintig jaar bij het Algemeen Dagblad. Switchte daarna naar de televisie, maar legt zich sinds 1 januari 2011 volledig toe op sport op internet.
