Het is tijd om te vertrekken, Frank
Ik kan moeilijk ontkennen dat De Boer voor veel mooie momenten heeft gezorgd bij Ajax. De eerste wedstrijd onder De Boer tegen AC Milan was een verademing ten opzichte van alle ellende die we in de maanden/jaren daarvoor van Ajax te zien kregen. De dag dat de 30ste landstitel door Ajax werd behaald, zal ik voor altijd koesteren. Ook de wedstrijden tegen Europese grootmachten lieten je als Ajacied weer trots zijn op het team en je club. En uiteraard de vier landstitels die De Boer met zijn team behaalde, na die lange droogte vol met seizoenen zonder kampioenschappen.
Helaas, of juist gelukkig, ben ik niet Ajacied om de landstitels en de prijzen. Ik wil vermaakt worden, wil aanvallend voetbal zien, creativiteit moet zegevieren. Ik ben ervan overtuigd dat Ajax daar ook voor wil staan, getuige haar verleden, de clubvisie en de mogelijkheden die er zijn. De Boer is dan wel van het positievoetbal en de combinaties, maar de nadruk ligt zo overduidelijk op balbezit en controle. Balbezit moet geen doel zijn, maar een middel. De spelers van Ajax nemen zelden risico in hun passing en het gaat allemaal zo traag. Het pijnlijkste is nog wel dat de spelers de passing wel in orde kunnen hebben in een behoorlijk tempo, maar dat de controle te vaak te belangrijk wordt geacht.
De Boer mag geprezen worden voor zijn talent om een echt team te creëren. Steeds lukt het hem om een winnend team op te stellen dat een hele serie winnend afsluit met redelijk voetbal. Die keuze om het juiste team op te stellen duurt alleen zo ontzettend lang, terwijl het al tijden duidelijk is dat het op de dan huidige manier niet gaat werken. Zijn vertrouwen in bepaalde spelers plus de matige kwaliteiten om de juiste plek voor de juiste speler te vinden, zorgen voor moeilijke tijden voor hem, het team en de Ajax-supporters.
Vurnon Anita als verdedigende middenvelder was een van de belangrijkste oorzaken voor de comeback van Ajax en de 30ste landstitel. Het seizoen erna werd Anita echter weer teruggezet naar de linksbackpositie ten faveure van Theo Janssen. Dat bleek allemaal niet te werken; Janssen werd naar voren geschoven en Anita mocht weer op zijn beste positie staan. Het team begon te draaien en het tweede kampioenschap op rij werd behaald. Een behendige, kort draaiende felle middenvelder met strakke passing boven de wat statische middenvelder die vooral geprezen wordt voor zijn lange splijtende pass. En dan deze transferperiode komen met spelers als Zimling en Viergever om het gat voor de positie van de verdedigende middenvelder op te vullen. Zou De Boer dat nou echt niet gezien hebben in het verleden?
Een ander voorbeeld is de spitspositie. Jarenlang voornamelijk ingevuld door Siem de Jong, die meer een middenvelder is dan aanvaller. Zijn inzicht, behoorlijke kaats en de mogelijkheid om als aanspeelpunt te fungeren, deed het team veel goeds. Een voetballend aanspeelpunt is dan ook het type spits dat Ajax nodig heeft. Echter heeft De Boer een merkwaardige voorkeur voor Sigthorsson. Niet dat Arek Milik een fantastische spits is, maar hij kan toch aanzienlijk beter omgaan met een bal dan de IJslander. Hoe wil je goed positiespel spelen als je aanspeelpunt niet eens met een bal om kan gaan?
Ik heb een redelijk aantal wedstrijden van Ajax A1 gezien en daar wordt gevoetbald zoals ik Ajax wil zien voetballen. Natuurlijk is het niet helemaal eerlijk om een jeugdteam te vergelijken met Ajax 1, maar zoals dat team voetbalt, zo zou ik Ajax ieder wedstrijd willen zien voetballen. Durven te voetballen van achteruit, snel de bal vooruit, creativiteit wordt niet ingeperkt en het team weet hoe druk te zetten en hoe je zelf onder de druk uit moet voetballen. Waarom lukt het meerdere (!) trainers van de A1 wel en Frank niet? Het zou doodzonde zijn als deze spelers niet hun volledige talent kunnen laten zien, omdat ze geremd worden door de controle en het balbezit.
Het geval van het druk zetten vind ik ook zoiets bizars onder De Boer. Het lukt Ajax maar niet om een tegenstander behoorlijk onder druk te zetten. Het wordt soms wel geprobeerd, maar óf het lef om het te doen óf de kennis om het goed te doen ontbreekt. Nog schrijnender vind ik de paniek die ontstaat wanneer Ajax een beetje onder druk wordt gezet. Je legt zo'n nadruk op je positiespel, maar voetballen onder druk zit er amper in. Terwijl als je dat positiespel echt beheerst en ook fatsoenlijk durft uit te voeren, dan ben je zo onder die druk uitgevoetbald. Je moet het echter wel willen en niet dan maar op advies van De Boer de lange bal hanteren. Als Ajax één ding niet moet gaan doen.
Maar wat wil de coach nou zelf? Afgelopen zomer maakte De Boer er geen geheim van wel open te staan voor een job bij Tottenham Hotspur. Een mogelijk aanbod van Liverpool na dit seizoen zal hij ook niet zomaar afslaan, liet zijn zaakwaarnemer recentelijk weten aan het Algemeen Dagblad. De trainer zelf reageerde daarop met te zeggen dat het buitenland nog niet echt kriebelde en dat hij nog wel jaren wilde blijven bij Ajax. Ik denk persoonlijk, gebaseerd op bijna helemaal niets, dat hij gaat toehappen op een geïnteresseerde club. Iets met de wens is de vader van de gedachte.
Ik wil weer genieten van Ajax, geboeid worden door Ajax, uitkijken naar Ajax. Daar zal Frank de Boer voor moeten wijken.
