Het probleem van Ajax 1
Na 27 speelronden speelt Ajax prima voetbal en is de koppositie een feit. Met nog zeven speelronden te gaan is het geloof in het kampioenschap groot. Elke voetballiefhebber kijkt al uit naar de uitwedstrijd tegen PSV, maar ook Feyenoord doet nog mee en Vitesse is dankzij ''Didier Drogba Bony'' ook een kanshebber voor de titel. Het belooft een zware strijd te worden, maar zoals gezegd is het vertrouwen groot. Toch wordt het nog een lastige klus.
Mijn vrienden en ik noemen Ajax al gekscherend Barcelona A1 of Barcelona 2, want het positiespel is de afgelopen jaren nog nooit zo goed geweest. Stiekem denken sommige familieleden al terug aan de jaren '90, toen Ajax met herkenbaar spel de prijzen aaneen reeg. Maar het verschil zit hem in heel veel dingen. De kwaliteit van die selectie was ook hoger, maar vooral de duelkracht die dit huidige Ajax heeft, is schrikbarend.
Voor het gemak spiegel ik Ajax aan het huidige Barcelona. Natuurlijk, het kwaliteitsverschil is groot, maar de manier van spelen is hetzelfde. In vorm tonen deze ploegen beiden hun kwaliteiten aan, het positiespel is goed, de aanvallers maken dreigende acties, het middenveld combineert er lustig op los en de backs worden buitenspelers, terwijl er soms zelfs een centrale verdediger doorschuift. Het spel is prachtig om te zien, de tegenstander wordt verrot gespeeld. En in de meeste gevallen is het spel zo snel en goed, dat de spelers uit de duels blijven.
Maar elke ploeg, hoe buitenaards goed ook, heeft soms een moeilijke wedstrijd waarin het net niet lukt. Het kan ook moeilijk worden in goede wedstrijden, maar dan is het een fase waarin het spel slecht is. Barcelona kan terugvallen op haar sterke krachten. Gerard Pique, Carles Puyol, Javier Mascherano, Alexandre Song en Sergio Busquets kunnen duels winnen en de bal in de ploeg houden of weer inleveren bij de bepalende spelers die altijd weer een beslissende actie kunnen maken. Maar bij het huidige Ajax heb je niet van die 'beren' waar je in moeilijke fases op terug kan vallen.
Als voorbeeld neem ik het duel tegen AZ. De 1-2 van Markus Henriksen was een grote klap, maar de goal die Altidore maakte kwam nog harder aan. In die fase had je spelers nodig die op konden staan en het verschil konden maken. Maar zulk soort spelers zag ik niet. Christian Poulsen kon wel zijn duels winnen, maar verder ontbreekt het Ajax aan duelkracht. Siem de Jong is aanvoerder en sterk, maar ook de aanvoerder stond er niet. Hij won niet al zijn duels en leverde in de wedstrijd van de veertig passes er twaalf in. Dat is voor een speler die er moet staan erg veel. Niklas Moisander is een grassprietje en toonde met al zijn gele kaarten ook niet aan dat hij duels kan winnen en Alderweireld heeft wel het lichaam, maar leidde de aansluitingstreffer in en zat er een paar keer goed naast.
Door het gebrek aan duelkracht krijgt Ajax het vaak zo moeilijk tegen ploegen die opportunistisch spelen. Als Ajax een voorsprong heeft en de tegenstander gaat ultra-offensief spelen, dan vallen er gaten. Tegen Heracles Almelo, Vitesse en Feyenoord leverde het al puntverlies op en in een moeilijke fase in Dortmund koste het Ajax punten in de Champions League. PSV, Willem II, FC Utrecht en dus AZ kwamen door een mindere periode terug in de wedstrijd. FC Utrecht pakte zelfs een punt. En in Zwolle kwam het plaatselijke PEC nog bijna langszij. Bij een 0-4 voorsprong maakte Denni Avdic de aansluitingstreffer en het werd daarna snel 2-4. Met een beetje geluk zorgde Wiljan Pluim in die wedstrijd voor de 3-4 en Ajax had nog puntverlies kunnen leiden in het IJsseldelta Stadion.
Om mijn stelling te bewijzen kijken we naar het aantal gewonnen duels van Ajax. Na 27 speelronden wonnen de Ajacieden 46 procent van de duels. Nummer twee PSV won 61 procent van haar duels, het jonge Feyenoord won maar liefst tweederde (67 procent) van de duels en outsider Vitesse won 64 procent van de duels. Het verschil in percentage is aanzienlijk, dus waarschijnlijk hebben de concurrenten honderden(!) duels meer gewonnen dan Ajax. De Amsterdammers wonnen procentueel evenveel duels als pakweg PEC Zwolle. Met schaamrood op de kaken moet Frank de Boer deze statistieken tot zich nemen.
Ajax zal in zware wedstrijden en in veel fases toch de duels moeten ingaan en daarom moeten er ook fysiek sterkere spelers komen. Het elftal moet niet te jong worden. Virgil Van Dijk is een prima verdediger voor, en middenvelders met fysieke kracht zijn ook welkom. Een Dmitri Bulykin is ook gewenst voor als het wat minder gaat. Waar Ajax vorig jaar nog Jan Vertonghen, Vurnon Anita en Theo Janssen had, daar ontbreken dit soort spelers nu. Als het antwoord niet uit eigen opleiding kan komen, moeten we (helaas) de transfermarkt maar weer op. Ajax heeft beren nodig!
