Het tekort van teveel liefde
Als kind in Rotterdam ben je fan van Feyenoord. Er zijn er ook wel wat bij die voor Sparta zijn en een enkeling moedigt klein broertje Excelsior aan, maar het merendeel van de jongens zijn fans van de club van Zuid. Je voetbalt op een pleintje ergens in Lombardijen of het Oude Noorden en het enige wat je voor ogen hebt is om het rood-witte tricot te mogen dragen. Later meldt je vader je aan voor een club en weet je dat je nu je kans hebt om je in de kijker te spelen.
Want wat kan er nog mooier zijn dan in een bomvolle Kuip te spelen met een sfeer die ongekend is in andere stadions in Nederland. Fakkels, liederen, duizenden mensen die je naam schreeuwen en uiteraard Lee Towers, iets mooiers is er niet voor een jonge knul uit Rotterdam. Laten we aannemen dat er op dit moment een knulletje genaamd Coen op een trapveldje ergens in Rotterdam-Zuid hard zijn best doet om over vijftien jaar in Feyenoord 1 te spelen.
Coen beschikt over bergen talent. Hij steekt nu al met kop en schouders boven de rest van de club uit en de eerste scouts zijn al langs de velden gesignaleerd. Iedereen weet het eigenlijk al: Coen gaat naar Feyenoord. En hij gaat het maken. Bij Coen is als kind het Feyenoord-gevoel met de paplepel ingegoten. Of het nou goed of slecht gaat, het maakt hem niet uit. Hij zou zijn hele leven wel voor Feyenoord willen voetballen.
We maken een tijdsprong. Coen is inmiddels 22 jaar en heeft de jeugdopleiding met verve doorlopen. Hij is doorgedrongen tot de selectie van het eerste elftal en heeft drie seizoenen achter de rug. In die seizoenen is er iets veranderd aan het beeld dat Coen van de supporters heeft. Hij voelt dat de liefde voor de club enorm is bij de supporters en dat is fantastisch, maar toch, ze leggen wel heel veel druk op hem. Zijn contract loopt bijna af en Coen heeft het gevoel dat hij gedwongen wordt bij te tekenen. Het ging al een tijdje niet goed met de club en er wordt van hem verwacht dat hij het elftal op sleeptouw gaat nemen.
Is het eerlijk om spelers als Coen af te rekenen op een eventueel vertrek bij een club waar de druk zo verschrikkelijk groot is als bij Feyenoord? De supporters (veelal mannen tussen de twintig en zestig jaar) vragen van jongens die de puberteit nog nauwelijks zijn ontgroeid hun helden te zijn. Als speler zou ik me persoonlijk behoorlijk opgelaten voelen als iemand dat van mij vroeg. Bovendien is het je werk en je hobby, maar niet je leven. Je bent professioneel en houdt van je club, maar bij andere clubs kun je je veel rustiger ontwikkelen en bovendien staan zij er sportief beter voor.
Wijnaldum en Fer hebben op het gebied van tact een hoop steekjes laten vallen. Duidelijkheid is wat het Legioen verdient na de trouw die ze deze spelers hebben gegeven. Toch moet er begrip zijn voor deze spelers. Uit het oogpunt voor hun carrière is er bij Feyenoord een lastige situatie ontstaan. Ze zijn ondanks hun leeftijd dragende spelers, die de Stadionclub naar een hoger plan moesten tillen. Bij PSV en FC Twente komen ze in rustiger vaarwater terecht en zijn ze niet meer de hoge bomen van de club.
De liefde voor Feyenoord blijft, maar liefde is niet genoeg voor een huwelijk. Het gaat om de voorwaarden, de compromissen en de manier waarop je met elkaar omgaat. Dat zijn de punten waarop het fout gegaan is. Een echtscheiding lijkt daarom onvermijdelijk.
