Het trauma-Munsterman zal FC Twente nog jaren achtervolgen
Van den Belt trad op 1 februari toe tot de directie van FC Twente en tuimelde binnen een maand in de duistere diepte van een enorme crisis bij de club uit Enschede. Het (wan)beleid van Joop Munsterman en aanhang heeft de kampioen van 2010 nog geen vijf jaar later uitgekleed tot een modale middenmoter met een nauwelijks te torsen schuldenlast van zo'n zestig miljoen euro. De visionair die bij FC Twente in 2004 aantrad als voorzitter, en de toen ook al noodlijdende club behoedde voor een faillissement, kondigde voor de huidige rampspoed zijn vertrek aan per 1 juli en hield zich de afgelopen dagen aanvankelijk consequent schuil.
Een paar weken geleden verscheen de bijna 64-jarige Enschedeër nog uitgebreid op tv, om enige toelichting te geven op de financiële puinhoop bij de bvo. Het was bijna aandoenlijk hoe verkrampt en vergeefs Munsterman zijn gegoochel met leningen probeerde uit te leggen en te verdedigen. Hij verdwaalde in zijn eigen labyrint van bedragen en voerde ter plekke een knap toneelspel op van list, bedrog en demagogie. Volgens hem had FC Twente ruim zeventig miljoen euro in de uitbouw van het stadion gestoken en de hypotheek in een versneld tempo afgelost tot 28 miljoen euro (onjuist: bleek 33 miljoen euro). Even een poosje door de zure appel heen bijten en daarna kwam het allemaal goed, beloofde hij. De monoloog was warrig en totaal niet te volgen. Maar de attente luisteraar had wel in de gaten dat hier een luchtfietser bezig was aan zijn fatale val.
Recent bij de NOS bekende Munsterman, wat vermoeid ogend, verantwoordelijk te zijn voor de janboel en flink wat fouten te hebben gemaakt. Veel wilde hij niet zeggen, ingaan op zijn vage biecht al helemaal niet. Voor de camera stond een karikatuur van een charmeur, die zich (te laat) realiseerde dat zijn praatjes niet langer werden geloofd. Zijn rol was uitgespeeld; hij zou zich minder en minder vertonen bij FC Twente.
Het is dapper dat Munsterman zo'n beetje alle schuld naar zich toetrekt, maar ook dat beeld spoort niet met de realiteit. Hij had in Aldo van der Laan een trouwe kompaan, en ook de Raad van Commissarissen had vrij toegang tot de boeken. Van der Laan geniet de reputatie van een geslaagde zakenman (vleeswaren en wijn) en mag nu het zoveelste voorbeeld van een megalomane voorzitter opvolgen. In feite onbegrijpelijk. Waarom trachtte hij de almaar hoger opgefokte ambities en plannen van de ontmaskerde verlosser niet genadeloos door te prikken en tegen te houden? Waarom zette hij dat uiteindelijk vals klinkende liedje van working on a dream niet bruusk af?
Samen met saneerder Van den Belt moet uitgerekend Van der Laan nu de zware operatie uitvoeren. Vreemd en bedenkelijk. FC Twente bezuinigt flink op de te hoge salarissen en reduceert de begroting van 40 naar 36 miljoen. In 2013 ging de directie onder Munsterman nog uit van 49 miljoen euro, dus al met al een besparing van circa 13 miljoen euro in twee jaar tijd. Maar wie garandeert dat die teruggang voldoende blijkt voor een (weer) gezonde bedrijfsvoering in Enschede?
Tussen alle misère door verkondigde Van den Belt iets te optimistisch en voorbarig dat FC Twente de rode cijfers binnen twee jaar kan uitgummen. En dat met een doelman (Daniel Fernandes), die in 2012 abusievelijk een contract kreeg van vierenhalf jaar, in plaats van zes maanden. Bedenk ook dat spelers als Luc Castaignos, Kyle Ebecilio en Shadrach Egan voor een deel eigendom zijn van de Doyen Sports Group, en Jesús Corona zelfs voor zeventig procent van Mexicaanse investeerders. Eventuele vervanging van de weinig progressieve trainer Alfred Schreuder lijkt volledig taboe, vanwege zijn verbintenis tot medio 2019, met een jaarsalaris van acht ton. En vergeet niet de jaarlijkse aflossing en rente van niet minder dan 5,4 miljoen euro.
Helaas voor de fans zal het trauma-Munsterman het arme FC Twente nog jaren en jaren blijven achtervolgen.
LEX MULLER
Sportjournalist sinds mensenheugenis. Schrijft al sinds 1966 over voetbal. Bezocht WK's vanaf 1974. Werkte tot 1994 voor kranten, waaronder twintig jaar bij het Algemeen Dagblad. Switchte daarna naar de televisie, maar legt zich sinds 1 januari 2011 volledig toe op sport op internet.
