Immers, stoorzender in de Feyenoord-selectie
Vooropgesteld: de kritiek die Immers over zich krijgt is waar. Dit klinkt wat tegenstrijdig, maar is wel te verklaren. Normaliter is een nummer 10 iemand die briljante passes geeft, technisch verfijnd voetbalt, overzicht heeft en koelbloedig is voor de goal. De eerlijkheid gebiedt toe te geven dat Haagse Lexie over geen van die kwaliteiten beschikt. Af en toe komt er een aardige steekbal uit en scoort hij ook regelmatig, maar je hoeft Johan Cruijff niet te zijn om te zien dat het niet bepaald zijn forte is.
Dat is normaal gesproken dus het geval. Maar normaal gesproken is voor Lex Immers niet van toepassing. Hij is namelijk geen aanvallende middenvelder. Op papier misschien wel, maar feitelijk heeft Immers een hele andere rol. Die rol is bedacht door Ronald Koeman en kan rustig bestempeld worden als een meesterzet.
Vanaf het moment dat Koeman begon bij Feyenoord speelt hij met een middenveld dat al zeer vroeg druk zet. In zijn eerste seizoen, toen hij nog beschikte over Karim El Ahmadi en Otman Bakkal (in vorm), vormde dit middenveld, gecompleteerd door Jordy Clasie, de basis van de uiteindelijke tweede positie op de ranglijst. Niet John Guidetti was de belangrijkste speler in dat team, maar El Ahmadi. Als een volleerde dirigent positioneerde hij Clasie en Bakkal zó dat geen tegenstander tijd kreeg om op te bouwen. Dat leverde prachtig veldspel op en vrijwel elke topper werd in winst omgezet.
Met pijn in het hart moest Het Legioen echter toekijken hoe El Ahmadi en Bakkal vertrokken uit de Kuip. Koeman had dit allang zien aankomen en tot ieders verbazing kwam de lange blonde man met een ooievaar op zijn rug naar Feyenoord. Immers... hoe moest hij het excellerende middenveld van het jaar daarvoor doen vergeten? Met moeite, want Lex heeft tijd nodig gehad om aan het niveau te wennen in Rotterdam Zuid. Dat zagen supporters en analisten en er werden (terecht) massaal vraagtekens gezet bij het functioneren van Immers. Koeman hield echter vertrouwen in de Hagenaar en dat heeft een reden.
Immers is geen aanvallende middenvelder. In ieder geval niet in de klassieke zin. Immers is een verdedigend ingestelde speler die een linie naar voren is geschoven. Immers zijn belangrijkste taak is niet in balbezit, maar wanneer de tegenstander zijn weg naar de helft van Feyenoord zoekt. Wanneer Graziano Pellè een begint met storen, doemt daarachter vrijwel altijd de gestalte op van de knokige Hagenaar. Geflankeerd door buitenspelers Jean-Paul Boëtius en Ruben Schaken begint de jacht op de verdedigende linie van de tegenstander. Wanneer dit goed wordt uitgevoerd levert het vrijwel altijd balbezit op. Of de tegenstander kiest uit paniek voor de lange bal, of de bal wordt veroverd.
Het moet gezegd worden: Immers heeft een verdraaid goede sliding, loopt zich een slag in de rondte en je moet hem drie keer passeren voor je van hem af bent. De ultieme stoorzender in het elftal van Koeman, die daarnaast regelmatig een goaltje meepikt. Feyenoord heeft behoefte aan scorende spelers, maar de problemen liggen niet bij de '10' van de Stadionclub. Schaken kan niet goed afmaken en heeft een matige voorzet en Boëtius is nog te grillig, maar moet absoluut blijven staan. De behoefte aan een renderende rechtsbuiten is derhalve groter dan aan een scorende nummer 10. Nacer Chadli schijnt voor verhuur in aanmerking te komen.
Het is hopen dat de eindeloze zwartgalligheid rondom de persona Immers tot een einde komt, want Lex is een sleutelspeler in de selectie van Koeman. Hij heeft zich inmiddels zowel aanvallend als verdedigend ruimschoots bewezen als waardevolle toevoeging voor het huidige Feyenoord. Lex Immers is de beste aanvallende verdediger van Nederland. Of is het verdedigende aanvaller?
