Imparator Terim
Vooralsnog werd hij als 'stuk' vuil op straat gezet door mensen die Galatasaray als een publiciteitsplatform gebruiken. Dat doet pijn en daarom zal ik één keer vrijuit praten over Terim, zijn waarde voor de club en de hyena's die hem dé doodsteek hebben gegeven. Het lijkt mij het beste om één keer te spreken, een hele lange tijd te rouwen, maar wel verder te kijken. Net als elke doodsteek zullen de Galatasaray-supporters deze vuile actie nooit vergeven, ook niet vergeten, maar ze zullen zich er wel bij neerleggen. Dit zal natuurlijk niet in één keer lukken. Er zal zeker geprotesteerd worden, de spandoeken zullen volgepropt worden met leuzen over 'grande Terim'. Het bestuur moet zich zeker niet rijk rekenen, want de bestuursleden zullen op den duur volgen. In één ogenblik zal die lekker zittende stoel veranderen in een hete oven, geprogrammeerd op 220 graden. Daar zet ik mijn handtekening onder.
'Eleman' betekent hulp in het Nederlands. Dit woord wordt gebruikt voor hulpjes die de kernactiviteiten op een zachte manier ondersteunen. Ze zijn altijd welkom, maar nooit onmisbaar. De voorzitter van Galatasaray, Unal Aysal, is een lefgozer die dat woord tegen Terim gebruikt. Waar hij het lef vandaan haalt, blijft mij een raadsel. Terim kwam in 1973 in aanraking met Galatasaray en sindsdien heeft hij de club nooit losgelaten. Elke keer wanneer de club hem nodig had, heeft hij alles en iedereen gelaten om zijn jeugdliefde te bedienen. Hij heeft een groot deel van zijn privéleven ingeleverd voor de successen van Galatasaray. In zijn voetbalverleden bij de club heeft hij géén één kampioenschap meegemaakt bij de club. Meer dan tien seizoenen als voetballer heeft Terim géén één keer de cup in handen kunnen nemen, maar toch heeft hij zijn jeugdliefde nooit de rug toegekeerd. Alhoewel hét boegbeeld die bekers ruimschoots heeft ingehaald in zijn trainersperiode. Welgeteld zes (!) kampioensbekers in negen voetbalseizoenen, met de UEFA cup in 2000 als kers op de taart. Ik wil het amper hebben over de tig 'borrel'bekers (supercups, nationale bekers, Wikipedia is your friend) die hij aan de supporters heeft geschonken.
Vervolgens leest een man van 70+ Terim en zijn aanhangers de les over ethiek, normen en waarden van de club. Is hij echt serieus? Deze zakenman is 'toevallig' de voorzitter van Galatasaray en heet Unal Aysal. Hij heeft een relatief jonge vrouw van Griekse afkomst en een dochter die een jaar terug het zonlicht heeft gezien. De beste man is sinds 2005 lid van de club en ik vraag mij serieus af of hij zijn tiende jaar van lidmaatschap zal meemaken. Echter is dat nu niet ter sprake. Het gaat om het feit of deze man Terim een 'hulpje' durft te noemen.
Aan de ene kant Terim met zijn veertig jaar werkervaring en aantoonbare successen en aan de andere kant een 'groentje' van 70+ die pas net erbij komt kijken. Om Terim een 'hulpje' te kunnen noemen, moet je meer dan hem hebben gepresteerd of belangrijker zelfs: betekend moeten hebben! Jijzelf kan misschien een hulpje zijn van Galatasaray, maar Terim is veel meer dan dat. Hij is onze leermeester die hele belangrijke waarden heeft overgebracht aan de Turkse voetbalfanaten. Door hem weten de Galatasaray-supporters (en zelfs Turkse supporters in hun algemeenheid) wat winnen is. Hij heeft de naam/het merk van Galatasaray en het Turkse elftal naar een hoger niveau getild. De man die de Turkse strijdlust, geloof (in de winst) en buitengewoonlijke energie naar de buitenwereld toe heeft gepresenteerd. Vraag het maar aan Arsene Wenger, Slaven Bilic en tig anderen. De grootste les heeft hij voor het einde bewaard, als volgt:
Kaybetmekten korkma; birseyi kazanman için bazi seyleri kaybetmelisin. Ve unutma; Kaybettiginde degil, vazgeçtiginde yenilirsin
Ik zal dit citaat van Terim vertalen voor de lezers die de Turkse taal niet beheersen. Terim zegt hier het volgende: "Je moet niet bang zijn om te verliezen. Om te kunnen winnen, moet je bepaalde dingen opofferen. Niet vergeten dat je pas zal verliezen als je denkt verloren te hebben."
Wat voor een levensles heeft Aysal ons gegeven? Beursgegevens? Jaarrapporten van zijn bedrijf? Geldbenutting? Ik zou het niet weten. Hij is sinds 2005 lid van de club en heeft daarvoor niets bijzonders gedaan of gevoeld voor de club. In mijn optiek is zijn lidmaat- en voorzitterschap bij Galatasaray puur een commercieel- en mediagerichte actie om zijn publiciteit in Turkije te verhogen. Hij straalt géén liefde voor de club uit. Het is een koude succesvolle zakenman die geen centimeter inlevert van zijn realiteitsblik. Onze club is een voetbalclub met normen en waarden die een warme uitstraling hoort te hebben omringd met trainers, bestuurders en voetbalfanaten die de club een warm hart toedragen. In zo een omgeving kan je, als loopjongen zijnde, een boegbeeld als Terim niet wegzetten als een stuk vuil. Imparator is Galatasaray.
Ik zal mijn stuk eindigen met een voorspelling. Aysal is nu blij. Zijn missie 'hoe stuur ik Fatih Terim weg' is voltooid. Echter moet hij één ding beseffen: hijzelf zal de volgende zijn. De naam van Terim wordt in alle hoeken en straten gescandeerd, die van Aysal zal op den duur ook geroepen worden. Maar met de nodige censuur. De boodschap is duidelijk lijkt mij.
Terim, je bent mijn held. Ik wil jouw bedanken voor al de moeite. Ooit zal je terugkeren, maar dan als voorzitter. De plaats waar jij thuis hoort..
