Kalm aan en rap een beetje
Ook vorige zomer was er al bovenmatige interesse voor Jovetic. Voorzitter Andrea Della Valle wist hem met beloftes te overtuigen. Beter gezegd, leek Jovetic zich in een langer verblijf te schikken. Hij heeft er toen weinig woorden aan vuil gemaakt. In het tot 2016 doorlopende contract is onder andere naar verluid een afkoopsom van 30 miljoen euro opgenomen. Deze week heeft JoJo, zijn bijnaam, in de Gazzetta dello Sport onomwonden te kennen gegeven uitgeleerd te zijn bij La Viola en absoluut weg te willen naar…. Juventus. Zijn doel: pakken van (Europese )prijzen. Op zich een gezonde een gezonde ambitie die past bij een 23-jarige (top)speler.
De oude dame lijkt vooralsnog niet de gevraagde som geld neer te willen leggen. Meerdere variaties met spelers die in de deal betrokken worden zijn al voorbij gekomen. Die zijn tot nu toe resoluut afgewezen. Zoals gezegd, het geld is hard nodig om de zelf gewenste dure aankopen zoals een Gomez te kunnen doen. Er is ook vanuit Engeland, het Chelsea van Mourinho, belangstelling en de zomer duurt nog lang. Benieuwd hoelang Fiorentina deze houding vol weet te houden. Als er uiteindelijk geen club het gevraagde bedrag betaald zitten we met een zeer ongemotiveerde speler die het ook bij de tifosi heeft verbruid. Toch kan ik de harde lijn van Fiorentina ook waarderen. Contract is contract. Eind 2011 bijgetekend met het volle verstand. Hoe dikwijls moeten clubs toezien hoe ontevreden spelers hun contract niet verlengen om vervolgens voor noppes de deur uit te lopen?
De Montenegrijnse krullebol van Partizan Belgrado kwam als onbekende nobody vijf jaar geleden binnengelopen. Hij kon zo door als zanger van een rockband à la Wolfmother. Zijn haarcoupe is tegenwoordig een stuk korter, maar dit terzijde. In de eerste twee jaar onder Cesare Prandelli was hij niet zeker van een basisplaats. Niet zo gek met Alberto Gilardino en Adrian Mutu als spitsen destijds. De anekdote wil dat een steward hem niet herkende en hem niet doorliet toen hij genoegen moest nemen met een plaats op de tribune. Het zal je maar gebeuren.
We schrijven 29 september 2009 als zijn doorbraakmoment komt. In een vol Artemio Franchi ontmoet Fiorentina het Liverpool van Dirk Kuyt. Een splijtende pass vanuit het middenveld stelt JoJo in staat om de bal koelbloedig langs de uitkomende keeper Pepe Reina in de hoek te schuiven. Niet veel later ontploft Franchi als hij een voorzet van Juan Vargas met een fijne voetbeweging weet binnen te tikken. Liverpool geveld door het wonderkind van Montenegro! Later in dezelfde Champions League campagne thuis tegen Bayern (toeval of niet) weet JoJo het net weer twee keer te vinden. Zijn naam is gevestigd in heel Europa.
In de zomer van 2010 slaat het noodlot toe. In een onschuldige trainingspartij springt hij op om een slidingtackle te ontwijken maar komt zodanig ongelukkig terecht dat hij zijn kruisbanden in de rechterknie scheurt. Wat volgt is veel steun en een lange revalidatie. Vrijwel het hele seizoen 2010/2011 kon afgeschreven worden. Het betekende ook een tijdelijke stop voor de verder ontwikkeling als speler. De hervatting ging met wat vallen en opstaan. Na zo'n zware blessure is de angst voor een terugval volkomen begrijpelijk. Overbelasting van de andere knie lag op de loer en zo geschiedde.
Het afgelopen seizoen begon JoJo uitstekend met een doppietta tegen Udinese. Maar naarmate het seizoen vorderde leek de motivatie minder. Opgesteld als spits zag hij teamgenoten Adem Ljajic en Juan Guillermo Caudrado steeds meer de show stelen. Met dertien doelpunten is Jovetic al met al wel clubtopscoorder geworden. Niet slecht voor een feitelijke schaduwspits. Want dat is JoJo. De man van de loopactie en het schot. Kopdoelpunten daarentegen zijn op één hand te tellen.
Waren er niet de kleine blessures dan was het aantal goals zeker nog iets hoger uitgekomen. Dat is misschien ook het grootste gevaar voor JoJo want zeer recent met Montenegro was er weer een lichte blessure. Het euvel van Arjan Robben, de man van glas. Het roept de vraag op of onze “topspeler” wel de vraagprijs waard is. Aan de andere kant als Edinson Cavani 63 miljoen moet kosten dan is 30 miljoen zo gek nog niet. Laat de betrokken partijen nog maar even verder jojoën alvorens tot een onvermijdelijk vertrek te komen. Maar zoals Herman Finkers het zegt kalm en rap een beetje.
