Klassiekermoord is door supporters zelf gepleegd
Of ik er nou bij mag zijn of niet, de Klassieker in de Kuip blijft de mooiste Klassieker. Mooier als die in de Amsterdam Arena. De sfeer, het opgehitste publiek (en dan sluit ik mijn ogen voor het hatelijke, maar zeker niet voor het fanatisme), dat legioen wat pal achter Feyenoord gaat staan en waar wij dan als Ajacieden tegen op mogen boksen. De laatste jaren vaak met succes en waarschijnlijk maakt dat de Klassieker nog mooier. Ik ben Ajax-supporter, alleen heb dat hatelijke niet. Het plagerige mag ik graag naar voren halen. Kennissen die voor Feyenoord zijn jennen is het leukste wat er is. Maar echte haat? Nee, daar kan en wil ik mij niks bij voorstellen.
Vorig seizoen, we schrijven 21 september 2008, vroeg een zakenrelatie of wij belang hadden bij vier kaartjes Feyenoord - Ajax. In de Kuip. Aandeelhoudersvak, zeiden ze. Ik ben de naam van het vak kwijt, maar ja, De zakenrelaties van sponsors. Dat kan toch niet fout gaan? Vier collega's waren vrij snel te porren. Dus wij die zondag naar Rotterdam (zonder buscombi, wij wel). De Kuip gevuld met 42.000 man. Schitterend. Daarbij ook een vak met Amsterdammers. Tóen nog wel. Het was nog vrij netjes in het begin. “Kalmar! Kalmar”, riepen de Ajacieden. Refererend aan de nederlaag die Feyenoord die donderdag ervoor geleden had tegen de Zweedse club Kalmar FF. Slechts één keer hoorde ik een ernstige ziekte. Deze keer in combinatie met een geslachtsdeel. Van een Amsterdammer. Dat helaas wel.
Het aandeelhoudersvak zat overigens vol met mannen met bomberjacks, tatoeages en kale koppen. U hoort mij niet zeggen dat dit geen zakenrelaties kunnen zijn, maar toch……
De sfeer was echter schitterend. Maar dan gebeurt het onvermijdelijke en waar wij vieren (waarschijnlijk als enigste van het hele aandeelhoudersvak) op hoopten, althans dachten wij. Ajax scoorde de 0-1. Jeffrey Sarpong was de doelpuntenmaker. Op dat moment springt een jonge jongen op en geeft zijn vader een high five. Bij ons in het vak. Ik zag het moment zelf niet. Achter mij hoorde ik: 'Juichte hij nou?'
Verdorie, dacht ik, ik zal toch niet…..
Maar in no time sprongen van bovenaf mensen mij voorbij en van beneden vandaan klommen kale koppen met biertjes in de hand om de jongen van een jaar of 16 (verschillende media berichten dat de jongen 12 was. Ik kan u bevestigen dat dit absolute onzin is) een paar beuken te geven. Hij heeft een paar klappen gehad en zijn vader beschermde hem met al zijn ziel en zaligheid. De stewards grepen in en begeleiden de jongen naar buiten. Overigens keurig naar het uitvak, tussen de Amsterdammers. Überhaupt mag het wel eens gezegd worden. In verschillende media verscheen dit verhaal, maar niet had het over het heldhaftig optreden van de stewards. De jongens sprongen overal tussen en susten de boel met veel succes. Bijzonder knap, als je na gaat dat er in sommige gevallen een complete ME voor nodig is. Hoe dan ook, de gezellige sfeer was omgeslagen in haat en woede richting alles wat drie kruizen had. Geslachtsdelen, ziektes en andere krachttermen vlogen ons om de oren. De wedstrijd eindigde in 2-2. Maar voor het laatste fluitsignaal had ik al gegeten en gedronken.
Afgelopen week vroeg dezelfde zakenrelatie of we nog belang hadden bij vier kaartjes. Ik wimpelde ze af. Je zou maar per ongeluk penalty geroepen hebben bij de overtreding van Stefan De Vrij op Suárez. Of puur uit automatisme je hand op tillen bij het doelpunt van Marko Pantelic. Dan ga ik toch liever voor Eredivisie Live zitten. Natuurlijk is het niet handig om in het Feyenoord vak te juichen voor Ajax. En een persoon die ook maar het minste snapt hoe de maatschappij in elkaar zit zal al snel zeggen: Niet zo handig van die jongen. Maar als iemand mij vraagt: 'Snap jij nou waarom er geen uitsupporters bij De Klassieker mogen komen?' dan heb ik mijn antwoord wel klaar.
