La rinascita
Hoe anders was dat vier maanden geleden. Het absolute dieptepunt was bereikt, voor zover men daarvan durfde te spreken: velen hadden dat immers eerder gezegd, om vervolgens te ontdekken dat de gifbeker nog lang niet leeg was. Europees voetbal was op een haar na gemist, de sfeer in het elftal was afschuwelijk en supporters arriveerden dagelijks op Trigoria met spandoeken en spreekkoren tegen het bestuur. Erger nog, de bekerfinale tegen aartsrivaal Lazio op 26 mei was verloren. Weg laatste kans op Europees voetbal, weg zilveren ster en weg eerste prijs in vijf jaar. De club werd 'dood verklaard en begraven' door de laziali en de toekomst zag er alles behalvegiallorosso uit.
Versterkingen werden geëist door supporters en ook beloofd door het bestuur, maar de waarheid bleek anders te liggen. Door de recente teleurstellende jaren was de financiële situatie benauwd geworden: er kon minder geld uitgegeven worden dan er binnenkwam. Om het af te maken was er geen coach en besloot algemeen directeur Franco Baldini het zinkende schip te verlaten: hij nam de schuld op zich voor het gefaalde seizoen en vertrok naar rijzende ster Tottenham Hotspur.
Geen bestuur, geen coach, geen team en bovenal geen geld om deze problemen op te lossen. Sportief directeur Walter Sabatini nam de taak op zich. De verkoop van Pablo Osvaldo voor vijftien miljoen aan Southampton was voor de hand liggend. Zijn verhouding met de staf en de fans was onhoudbaar geworden na meerdere incidenten, waaronder een gemiste strafschop in de verloren wedstrijd tegen Sampdoria (met Francesco Totti op het veld) en zijn gedrag na de verloren Coppa-finale tegen Lazio.
Helaas moesten ook publiekslievelingen Marquinhos en Erik Lamela de club verlaten. De 19-jarige revelatie vertrok voor 35 miljoen naar PSG, terwijl de talentvolle Argentijn voor 30 miljoen vertrok naar het Tottenham van Baldini. Beide deden dit tegen hun zin. Marquinhos had herhaaldelijk aangegeven niet weg te willen bij Roma, waar hij tijdens een blessure zich onder luid gejuich mengde tussen de fanatieke Curva Sud voor een wedstrijd van zijn elftal. 'Coco' Lamela nam zelfs huilend afscheid van zijn teamgenoten. Ook de Roma-tifosi huilden stille tranen bij hun vertrek.
Om dit verlies op te vangen, werden er gerichte aankopen gedaan. Het wisselvallige Roma moest stabieler worden, constanter en mentaal sterker, voornamelijk in verdedigend opzicht. Kortom, er moest broodnodig ervaring binnengehaald worden: Serie A-ervaring welteverstaan. Hiertoe kwamen Mehdi Benatia (13,5 miljoen, Udinese), Maicon (transfervrij, Manchester City) en Morgan De Sanctis (half miljoen, Napoli) de club versterken.
Ook werden Adem Ljajic (11 miljoen, Fiorentina), Kevin Strootman (16,5 miljoen, PSV) en Gervinho (8 miljoen, Arsenal) binnengehaald.
Maar de belangrijkste zomeraankoop en de meest omstreden, was de nieuwe coach: Rudi Garcia, destijds coach van Lille (waarmee hij de dubbel binnensleepte), werd aangesteld om de 'gestorven' club nieuw leven in te blazen. De media fileerden Roma: Garcia had geen enkele Serie A-ervaring en na de mislukte experimenten met Luis Enrique en Zdenek Zeman was dit opnieuw een gok. Een wanhopig Roma ging all-in... en zou de tafel met het schaamrood op de kaken moeten verlaten.
Niets bleek minder waar. Garcia had het oude gezegde goed onthouden: de aanval is de beste verdediging. Hij begon meteen Italiaans te leren en haalde genadeloos hard uit naar de tifosi die zich met spandoeken op Trigoria meldden, door ze uit te maken voor laziali. Naast het invoeren van zijn systeem ging hij ook individueel direct van start: hij ging gesprekken aan met de gedesillusioneerde Daniele De Rossi en Miralem Pjanic, vijzelde het zelfvertrouwen van Gervinho op, centreerde zijn project op de eeuwig hongerige Totti en toverde Alessandro Florenzi om tot vleugelspeler.
Het nieuwe seizoen begon en een herboren Roma stond klaar. Tegen Livorno ging het nog moeizaam, maar uitgerekend de gekwelde clubheld De Rossi brak de ban en beleefde zijn wedergeboorte. In de tweede speelronde werd Hellas Verona van het veld af gewerveld, onder meer door een weergaloze goal van een briljante Pjanic. Ook Parma moest eraan geloven, alvorens de overdrive ingeschakeld werd. Er werd met verve wraak genomen voor '26 mei' in de stadsderby tegen Lazio, onder meer door een goal van de fel bekritiseerde Federico Balzaretti, die op prachtige wijze zijn verlossing kreeg van de fans: 2-0.
Inmiddels waren alle supporters vol overgave aan boord gesprongen van het schip van Capitano Totti en admiraal Garcia. In een stroeve wedstrijd tegen Sampdoria was het de beurt aan nieuwe aankoop Benatia om de fans voor zich te winnen: een solo langs twee verdedigers betekende zijn introductie als publiekslieveling. Ook de week erna scoorde hij, maar nu was het een andere zomeraankoop die het Stadio Olimpico in vervoering bracht. Een ontketende Gervinho verpulverde Bologna met twee goals. Eindstand: 5-0.
De wedstrijd tegen Inter moest de eerste uitdaging zijn voor een ongetest Roma. Niets bleek minder waar. Dit keer ging de hoofdrol niet naar een nieuwe aankoop, maar naar de legende zelf. Een magistrale Totti betoverde wederom de wereld en zorgde met twee doelpunten en een oogverblindend kunststukje voor de zevende overwinning in evenzoveel wedstrijden.
Bij terugkomst in Rome stonden ongeveer duizend supporters op het vliegveld om hun elftal luid juichend te ontvangen.
Jarenlang zat Roma in de hoek waar de klappen vielen en vergaten mensen haar naam. Zonder leider viel de troep geelrode wolven langzaam uiteen. Maar nu is La Lupa wakker en miljoenen wolven voegen zich bij haar huil. Na een jarenlange slaap is nog onduidelijk hoe sterk zij werkelijk is. Maar één ding is zeker: ze heeft honger.... en haar roedel nog meer.
NESSUNO HA PIÙ FAME DI NOI!!!!!
