Mag er zout op de frieten?
Een leuke bedoening, oprecht goede intenties, maar toch de mist in. En zo kunnen we bij uitbreiding het hele WK van de Belgen samenvatten. De drie groepswedstrijden waren van een bedenkelijk niveau:
Algerije krijgt al snel een penalty cadeau van gelegenheidsback Jan Vertonghen. Feghouli wordt onbeholpen neergehaald en de Algerijnse spits zet zelf de strafschop om. Dat is meteen het enige hoogtepunt in een bijzonder slaapverwekkende eerste helft. Algerije heeft zich comfortabel in de eigen loopgraven genesteld en laat de bal aan de zenuwachtige Belgen. Na de koffie krijgen we meer van hetzelfde. Enkel invallers Mertens en Fellaini slagen erin de Algerijnse afweer te omzeilen: 1-2! Dat deze Noord-Afrikaanse ploeg nog geen twee weken later Duitsland bijna zal verrassen, is op dat moment ondenkbaar.
Rusland was op papier de gevaarlijkste tegenstander. Vrij onbekend team, goede trainer en vlot geplaatst voor het WK. De partij begint afwachtend en beide ploegen vinden die studieronde zo aangenaam dat ze beslissen om eventuele doelkansen voor een andere gelegenheid te houden. Het spel is van een bedroevend niveau en Lukaku is het eerste slachtoffer van het WK bij de Belgen. Vol frustratie neemt hij na nog geen uur spelen plaats op de bank. Zijn vervanger Origi blijkt daarenboven een frivole spits te zijn en werkt net voor affluiten de enige grote kans tegen de netten.
De pot tegen Zuid-Korea ligt volledig in het verlengde van de voorgaande wedstrijden: moeizame balcirculatie, weinig vuur in het spel. Enige moment van opwinding was Defour die nog voor de rust zijn persoonlijke inzending voor meest onnodige horrortackle van het toernooi naar de FIFA stuurde.
De Rode Duivels worden letterlijk en figuurlijk groepswinnaar op punten en mogen aantreden tegen Team USA, dat verrassend Ghana en Portugal achter zich liet. De eerste test voor de Belgen. De ploeg van Klinsmann zet evenwel de sluizen open en het water stroomt langs alle kanten binnen. De Rode Duivels voetballen de ene na de andere kans bijeen. De voetbalwereld haalt opgelucht adem. De daaropvolgende kwartfinale doet weer aan de groepsfase denken: één kans, één goal, moeizaam voetbal. Enige verschil is dat de goal deze keer aan de verkeerde kant valt. La Albiceleste bekert verder. In de halve finale volgt Oranje dat, met alle respect, ook te pakken is. Zo een rode loper wordt niet elk jaar uitgerold. Daarom, beste Wilmots, enig vrijblijvend advies ter overweging:
Als de eerste twee groepswedstrijden tegenvallen, ga dan niet met een volledig nieuw team de derde match in. Dat doe je enkel als je basisteam vastligt en bewezen heeft wat het waard is.
Eden Hazard wordt aanzien als de meest creatieve speler van de ploeg. Waarschijnlijk terecht. Maar als onze nummer 10 na de eerste vier wedstrijden niet thuis geeft, bedenk dan iets beter dan hem in de vijfde partij pas een kwartier voor het einde naar de kant te halen.
Als je spelers als Fellaini, Kompany, Van Buyten, … in de ploeg hebt, is het onbegrijpelijk dat stilstaande fases zo slecht benut worden. Er wordt bij de Belgen niet op corners getraind. Alle hoekschoppen op het WK waren dan ook volstrekt ongevaarlijk. Doe daar iets aan.
Ga bij deelname aan een volgend toernooi eens op zoek naar wat vleugelverdedigers. Alderweireld en Vertonghen zijn dat niet van nature uit, hoewel die laatste een verdienstelijke poging deed.
Als de ploeg niet draait, sta dan niet als een melaatse koe naar het gras te staren om na een uur je standaardwissels door te voeren. Probeer eens iets nieuws. Voor mij mag je tijdens of zelfs voor de rust wat bijsleutelen.
Zo kan ik nog wel even doorgaan. Wat misschien nog het meest stoort, is dat Wilmots blijft hameren op de positieve sfeer en het belang van alle spelers, terwijl hij blind is voor de sportieve problemen. Ik wil best begrijpen dat de sfeer een belangrijk onderdeel is op een WK. En ja, de bankzitters zijn bij de Rode Duivels kwalitatief niet minder dan de basisspelers (behalve Courtois en Kompany), maar als je een leuke groep wilt waarin iedereen belangrijk is en zich goed voelt, ga dan naar Disneyland. Ik zie in je ogen dat je het allemaal goed meent, dus lees eens een boek over voetbal deze zomer.
Begrijp me niet verkeerd. We hebben ons uitstekend vermaakt de afgelopen weken. De natie kon het allemaal wel smaken. Iedereen volgde onze nationale ploeg en op elke straathoek stond een groot scherm en werden tuinfeesten georganiseerd. Te hoge verwachtingen, arrogante kutbelgen, salonvoetballers, … zijn slechts enkele van de verwijten die ons van over de grens naar het hoofd geslingerd werden bij het zien van zo veel vreugde. Wat maakt het uit? 90% van de Belgen volgt deze ploeg enkel als ze eens meedoen aan een groot toernooi. Laat die mensen toch dromen als we plots in de kwartfinale staan.
Maar van jou, beste Wilmots, verwacht ik meer. Een kwartfinale is zeker verdienstelijk, maar mag het de volgende keer met wat meer vuurwerk?
