Mickey Mouse en Calvijn botsen in de Eredivisie
Ruim zes jaar later vertoont mijn Sharp-beeldbuis Ronald Koeman in de stromende regen van de Adelaarshorst. Of ja, het is niet zo'n grote TV, dus hij vertoont Ronald Koeman heel ver uitgezoomd. De trainer van Feyenoord is zo gefrustreerd over het feit dat zijn ploeg zojuist in elkaar geHAKt is door een bij FC Groningen mislukte spits(en dat wil wat zeggen), dat hij zijn paraplu vernietigt. Daar staat hij, een financieel en fysiek aan alle kanten afgevulde voetbalgrootheid, als trainer gewoon verslagen door het toeval.
Koeman en ook Marco van Basten en zijn door het gebrek aan goede voetballers in de Eredivisie als voormalig wereldspelers bijna volledig aan het toeval overgeleverd. Op enkele uitblinkers na is het verschil tussen de linksback van een Nederlandse topploeg en die van een degradatiekandidaat vaak nauwelijks nog waarneembaar, waardoor topvoetballers in de Eredivisie enkel nog in de dug-out zitten.
In m'n eigen dug-out sla ik mijn boek nog eens open en op slag snap ik Koemans frustratie wel, al maakt dat het niet minder hilarisch. In het seizoen 2006/07 had de Zaandammer de beschikking over een PSV met Phillip Cocu, Alex, Gomes, Jefferson Farfán en Arouna Koné. De ploeg werd ternauwernood kampioen ten koste van Ajax met Klaas-Jan Huntelaar, Wesley Sneijder, Jaap Stam en Edgar Davids. Verder herbergde de Eredivisie nog spelers als Luis Suárez, Eljero Elia en Afonso Alves. Ondanks de aanwezigheid van Jan Vertonghen, nu rots in de branding bij Tottenham Hotspur, degradeerde RKC. Ajax en AZ stootten door tot de latere fasen van de UEFA Cup en PSV hoorde bij de beste acht clubelftallen van Europa na een zege op Arsenal.
Tijden zijn veranderd, de Nederlandse kweekvijver lijkt leeggevist. Spelers als Thulani Serero, Lex Immers en Santiago Arias spelen normaal gesproken bij respectievelijk FC Groningen, Heracles Almelo en Roda JC in plaats van bij de grootste drie clubs die Nederland rijk is. Het is ook niet duidelijk welke spelers er uit deze Eredivisielichting kunnen doorstromen naar de Europese (sub)top. Bij Ajax, PSV en Feyenoord is nauwelijks een speler te vinden voor wie het plafond veel hoger ligt dan hun huidige werkgever. Het algemene niveau is zowel verlaagd als genivelleerd en in Europees perspectief kunnen we met recht spreken van een Mickey Mouse-competitie.
De vraag is: moeten we dat erg vinden? Is het niet leuk dat terwijl ik dit stukje tik Ajax er niet toe in staat lijkt om gedoodverfde degradant RKC zonder punten terug naar hun Eftelingdorp te tikken? Is het erg dat Marnix Kolder in z'n eentje de verdediging van titelkandidaat Feyenoord kraakt? Is het een probleem dat er na tien wedstrijden acht ploegen op twee punten afstand van elkaar staan? In de afgelopen jaren zijn vele competities verworden tot een tweestrijd naar het klassieke model in Schotland. De Spaanse en Duitse competities zijn races tussen maar twee clubs, de Serie A wordt geregeerd door Juventus en de Ligue 1 en Premier League lijken in de toekomst gedomineerd te gaan worden door in iedere competitie twee clubs van het grootkapitaal.
Is dat dan alles? Ik denk dat men in die landen een moord zou doen voor een competitie waarin niet 80 procent van de wedstrijden bij voorbaat al een gelopen koers zijn voor de twee, drie titelkandidaten. In het verleden werd de Eredivisie gesponsord door een gokbedrijf, maar intussen is het andersom: wedkantoren maken gigantische winsten op Eredivisievoetbal doordat er voor de gokkers helemaal geen peil meer op te trekken valt. Analyse is volstrekt nutteloos, alle wedstrijden lijken door het toeval te worden beslist. Vandaar dat Go Ahead Eagles zo makkelijk mee kan, de niveauverschillen zijn minimaal.
Natuurlijk is het zo dat Nederlandse clubs niets meer te zeggen hebben in Europa, en dat is ook allemaal niet leuk. Maar dat is wel de realistische verhouding als je naar de budgetten kijkt. Een paar miljoen meer of minder van FOX is irrelevant als je bedenkt dat de Premier League jaarlijks één miljard pond onder zich mag verdelen aan uitzendrechten. Als de verhoudingen gelijk blijven mag Liverpool, nummer zeven van de Premier League vorig seizoen, volgend jaar ongeveer 150 miljoen euro tv-geld incasseren. En daar hoeft het niet één keer voor naar het buitenland.
De huidige situatie is iets dat alleen in Nederland kan ontstaan. Enkel hier worden zulke goede aanvallers en zulke matige verdedigers opgeleid en enkel hier zouden mensen vervolgens over het niveau kunnen klagen. De Eredivisie in Nederland is echt een parel voor de zwijnen. Een geschenk in verkeerde handen. In ieder land zouden mensen blij zijn met een spannende competitie met aantrekkelijk voetbal, behalve in Nederland, daar gaan mensen zeiken dat het niveau zo laag is. Mickey Mouse is verdwaald in een web van calvinisten, nog steeds in de waan dat je zonder financiële middelen een rol kan spelen op het Europese hoofdtoneel. Laat die gedachte nou los, bekijk de dingen eens van de positieve kant en geniet van een competitie waarin buitengewoon veel gescoord wordt. Geniet van een competitie waarin iedere ploeg op een goede dag van elkaar kan winnen. Geniet van een competitie met een amusementswaarde die in andere landen jaloezie zou opwekken. Of geniet van iets anders. Maar in godsnaam: zeur niet. Geniet.
