Mourinho & the show
Maandagavond 29 november, 2010. De wedstrijd is gespeeld en de mannen van Jose Mourinho lopen met gebogen hoofd naar de spelerstunnel om vervolgens hun weg te vervolgen naar de kleedkamer. De 5-0 nederlaag van Real Madrid tegen FC Barcelona is geen wedstrijd om snel te vergeten.
Na een uur komt Mourinho als eerste naar buiten uit de kleedkamer om de pers te woord te staan. Ongeduldig stellen de verslaggevers in het Engels en Spaans vragen over de wedstrijd. De ene foto wordt na de andere gemaakt, half blind door al het geflits van de camera's neemt hij plaats. Er wordt tot stilte gemaand en er wordt zachtjes in het Spaans gemompeld. Hij kan het niet laten, met een kleine twinkeling in zijn ogen beantwoord hij de vragen met antwoorden die zo typisch als Mourinho zijn, provocerend. "Is deze nederlaag een vernedering?" is de eerste vraag van één van de vele verslaggevers. Mourinho's antwoord: "Of dit een vernedering is? Nee, totaal niet. Dit is de grootste nederlaag uit mijn loopbaan. Maar het is een nederlaag die makkelijk te verwerken is."
De volgende dag slaat Mourinho de krant open. De kop luidt: "Mourinho voelt zich niet vernederd", gevolgd door een heel artikel vol met tekst die hij overslaat. Met een glimlach van oor tot oor begint hij ontspannen aan zijn ontbijt. Nadat hij klaar is met het ontbijt pakt hij zijn spullen en vertrekt richting de club. Eenmaal daar aangekomen wachten er op hem tientallen verslaggevers en fotograven, allemaal willen ze een verklaring. Uit het niets verandert zijn houding. Met een onverschillige blik vertelt hij de media dat het seizoen nog lang is, ze nu niet in paniek moeten raken en dat Madrid haar revanche zal krijgen. De media kunnen hun oren niet geloven, ze kijken elkaar aan vragen ze zichzelf af of hij dit nu serieus meent. Wanneer Mourinho wegloopt lacht hij diep van binnen omdat hij weet dat hij ze nu verward heeft achtergelaten, hij heeft ze precies waar hij ze hebben wil.
Jose Mourinho staat bekend als een geweldige trainer die voor gegarandeerd succes zorgt. Hij heeft bij drie verschillende clubs tal van prijzen gewonnen, heeft persoonlijk records op zijn naam staan en is bovenal een trainer die het niet schroomt om de aandacht op zichzelf te vestigen met gewaagde uitspraken. Toch wilt men hem niet overal accepteren. Ze vinden zijn gedrag kinderachtig, arrogant en respectloos. Een persoon met zijn staat van dienst zou toch beter moeten weten?!
De afschuw voor deze trainer van verschillende voetballiefhebbers komt door zijn uitspraken over zijn tegenstanders vooraf aan de wedstrijd. Deze zijn vaak provocerend en zijn gedrag op het veld is uitdagend. Het spel wat hij in het verleden heeft gespeeld bij met name Chelsea en later bij FC Internazionale Milano (ofwel afgekort Inter Milan) was niet altijd even spectaculair. Hij speelde vaak met het idee om vooral te verdedigen en vanuit daar te loeren op een counter. Dit alles maakt het dat hij zich impopulair heeft gemaakt. Maar vooral sinds hij bij Real Madrid zit als trainer is hij één van de meest gehate trainers geworden.
Tijdens de wedstrijden is Mourinho niet alleen bezig met zijn team. Het naklappen, handen in de lucht steken als in zijn ogen een scheidsrechterlijke dwaling heeft plaats gevonden, de wegwerpgebaren, het provoceren van het publiek en het uitzinnig juichen na een doelpunt van één van zijn sterrenspelers.
Wanneer ik dit allemaal zie gebeuren geniet ik ervan. Ik kan niet anders! Het voetbalveld is zijn toneel, het stadion is het theater gevuld met publiek en Mourinho heeft de hoofdrol. Zoals ik het graag zie, schittert hij. Hij acteert op het hoogste podium en tot nu toe heeft niemand hem kunnen overtreffen. Zijn onverschilligheid en uitstraling spreken boekdelen. Dit is óók voetbal. Dat is iets wat veel mensen schijnen te vergeten. Voetbal is meer dan alleen voetbal. Voetbal kent de media, voetbal kent bestuurlijke problemen, voetbal kent de corruptie, voetbal kent zo dus ook het toneel. Het is allemaal onderdeel van de hele grote show dat voetbal eigenlijk is. Het is de voetbalwereld niet ontgaan dat Mourinho er elke wedstrijd een hele show van maakt. Mourinho slaagt er met gemak in om deze show tot in de perfecte puntjes uit te voeren.
De argumenten om Mourinho te haten is wat mij betreft pure onzin. Je kan geloven wat je wil maar Mourinho heeft altijd en overal gepresteerd. Spelers lopen met hem weg en hij weet ze optimaal te gebruiken in zijn spel. De man is eerlijk en geeft niets om zijn imago. Het enige waar hij wel om geeft is zijn team en club waar hij voor werkt. Zijn belang ligt bij hen en daarom maakt Mourinho altijd een show als hij die nodig acht. En van alle die weten hoe het zit, lacht hij zelf nog het hardst. Want hij kan zelf bijna niet geloven dat hij dit zolang kan doen, zonder dat de 'haters' doorhebben wat hij doet.
José Mourinho is een fantastische trainer die de voetbalwereld kleur geeft. En laten we eerlijk zijn; het geeft onze televisie geweldige kwaliteit. José Mourinho is de perfecte showman.
