Nog 32 dagen tot het WK 2010 in Zuid-Afrika: Noord-Korea
KWALIFICATIEROUTE
Over de kwalificatieroute van Noord-Korea valt nog het meest te zeggen van alle facetten van de WK-analyse. Wat direct de moeite van het vermelden waard is, is dat de Noord-Koreanen zich als vijfde land ná gastland Zuid-Afrika al kwalificeerden voor de komende eindronde. Die prestatie staat! Elf dagen nadat Oranje het WK-ticket binnenhaalde, wisten ook de mensen in Noord-Korea zeker dat ze van de partij zouden zijn, komende zomer. De route begon in februari 2008, na een eenvoudige tweestrijd met Mongolië (4-1 en 5-1) in de eerste ronde, met een 1-0 zege op Jordanië. Die werd gevolgd door een uitstekende 0-0 remise in China tegen de 'broeders' uit het zuiden. En nadat er vier punten werden gehaald uit de dubbele confrontatie met Turkmenistan, begon men er langzaam in te geloven.
De spanning steeg ten top voorafgaand aan wedstrijd vijf, tegen Jordanië. Zou Noord-Korea winnen, dan was kwalificatie voor ronde vier een feit. Het gebeurde: Hong Yong Ho scoorde twee keer en plaatsing voor de laatste ronde werd werkelijkheid. De afsluitende wedstrijd in Seoel tegen Zuid-Korea eindigde weer in een doelpuntloze remise. Voor ronde vier, waarin de nummers één en twee zich verzekerden van een WK-ticket, lootte Noord-Korea vier aansprekende landen: Zuid-Korea, Saudi-Arabië, Iran en de Verenigde Arabische Emiraten.
In de eerste twee duels werden weer vier punten gesprokkeld: 2-1 tegen de Emiraten en 1-1 tegen Zuid-Korea. Iran was de eerste ploeg die te sterk bleek (2-1), maar tegen Saudi-Arabië toonde Chollima (Het Duizendmijlenpaard) weer haar kracht door met 1-0 te winnen. Iran stond nu op één punt achterstand, een wonder. Met de tweede zege op de Emiraten kwam een WK-startbewijs nog dichterbij. Dankzij de twee punten die nog werden gepakt in vreselijk saaie duels met een verdedigend Korea tegen Iran (0-0) en Saudi-Arabië (0-0) werd kwalificatie voor Zuid-Afrika uiteindelijk op doelsaldo een feit. Voor het eerst sinds 1966 veroverde het maatschappelijk veel bekritiseerde Noord-Korea eindelijk weer een plaats op een wereldkampioenschap.
DE BONDSCOACH
Bert van Marwijk kreeg enkele maanden geleden de lachers op zijn hand door de Japanse bondscoach Takeshi Okada niet te herkennen. We mogen onze Oranje-keuzeheer wel waarschuwen, voordat hij naar Zuid-Afrika afreist en daar zijn collega's spreekt en ziet. Er is namelijk geen grotere onbekende dan de bondscoach van Noord-Korea. Zijn naam: Jong-Hun Kim. Zijn verleden: wie zal het zeggen? Ten tijde van het WK 1966, de enige keer dat Noord-Korea acte de présence gaf op een eindronde, was Kim pas tien jaar oud. Om eerlijk te zijn, weten we totaal niets van Kim. Net als de Koreaanse dictator Kim Jong-Il is de bondscoach er geen man naar om veel publiciteit rond zichzelf of zijn elftal toe te laten. De openbare optredens van de coach en zijn spelers zijn uiterst dun gezaaid: als er niet verplicht moet worden gespeeld, verschijnt het land nauwelijks ten tonele op het mondiale voetbalpodium.
Kim kwam verrassend genoeg wel met een korte reactie over zijn team, nadat Noord-Korea zich had geplaatst voor het WK. "We focusten ons op verdedigen en stonden onder grote druk van Saudi-Arabië", zei hij na de doodsaaie maar levensbelangrijke 0-0 tegen dat land. "Onze voorbereiding voor deze wedstrijd was een belangrijke factor, die ons uiteindelijk de victorie bracht. We hebben gevochten om naar het WK te kunnen gaan en ik wil mijn spelers bedanken voor de geweldige prestatie die zij door de hele wedstrijd heen op de mat legden. Het was hier heet en de reis was lang, maar het geloof in eigen kunnen heeft ons een ticket voor Zuid-Afrika bezorgd."
De defensieve tactiek van Kim lijkt de meest herkenbare eigenschap van de man. Met elf goals voor en vijf tegen in veertien wedstrijden lijkt het voor de hand te liggen dat Noord-Korea zich straks gaat ingraven voor de eigen goal tegen Brazilië, Ivoorkust en Portugal. Kim moet wel: het gros van zijn selectie speelt in eigen land en is zelfs geen fulltime profvoetballer. Hoe zal Kim straks langs de lijn staan? Bedachtzaam en sturend, zoals Guus Hiddink? Met een rood aangelopen gezicht en driftig gesticulerend, zoals Louis van Gaal? We kunnen het niet voorspellen. Misschien zit hij wel de complete negentig minuten op de bank zonder een vin te verroeren. Feit is wel dat straks tientallen miljoenen mensen voor het eerst een glimp opvangen van Kim. Alleen dat al maakt het de moeite waard te kijken.
HET TEAM
We wisten al weinig over bondscoach Jong-Hun Kim en moeten helaas op dezelfde voet verder met de nationale selectie. Op doel staat naar alle waarschijnlijkheid Myong-Guk Ri, een 23-jarige sluitpost die voor Pyongyang City uitkomt. Dat is één van de vijftien clubs die uitkomen op het hoogste niveau. Myong-Gil Kim (Amrokgang) geldt als tweede keuze van Kim. De achterste linie bestaat uit Song-Chol Nam en Kwang-Chon Ri (beiden April 25), Jong-Hyok Cha (Amrokgang) en Jun-Il Ri (Sobaeksu).
Op het middenveld vinden we één man die zijn brood buiten Noord-Korea verdient: Yong-Jun Kim. Hij staat onder contract bij het Chinese Chengdu Blades, maar aangezien dat een middenmoter is in de hoogste competitie verzamelde Kim nog geen eremetaal. Met zijn 52 interlands is hij wel de meest gelouterde speler in het elftal. Om hem heen en naast hem maken Jeffrey Chung (Rimyongsu) en het drietal Nam-Chol Pak, Yun-Nam Ji en In-Guk Mun hun minuten; alledrie komen zij uit voor April 25, de tienvoudig Koreaans landskampioen.
In de voorhoede speelt blikvanger en aanvoerder Yong-Jo Hong. De spits is 28 als het WK van start gaat en verdient zijn geld bij FC Rostov, waar hij bepaald geen potten breekt maar wel af en toe aan spelen toekomt. Met elf interlandgoals is hij één van de meest trefzekere spitsen. Ook Chol-Man Choe (April 25) en Tae-Se Jong (Kawasaki Frontale) moeten tegen Brazilië, Ivoorkust en Portugal het nodige gevaar gaan stichten voor de doelen. Wij zijn benieuwd of Julio César, Boubacar Barry en Eduardo zich al zorgen maken.
DE STERSPELER
Van het handjevol profspelers dat Noord-Korea rijk is, is Tae-Se Jong de bekendste. De 26-jarige spits werd geboren in Japan en is met zijn 1 meter 80 één van de langere mannen bij Chollima. Oorspronkelijk beschikte Jong via zijn ouders over het Zuid-Koreaanse staatsburgerschap. Op jonge leeftijd ging hij in Japan echter naar een school die deels gefinancierd werd door de Noord-Koreaanse overheid, dus voelde hij de verplichting om iets terug te doen voor die natie. Hij vroeg bij de Zuid-Koreaanse overheid toestemming om een extra nationaliteit aan te vragen, maar die weigerde dat omdat de overheid Noord-Korea niet als officieel land wenst te erkennen.
Uiteindelijk slaagde Jong er, met behulp van een pro-Noord-Koreaanse organisatie, in om alsnog een nieuwe nationaliteit aan te nemen. Daarop stond de FIFA hem toe om in actie te komen voor het Noord-Koreaanse nationale team. In juni 2007 was het dan eindelijk zover; Jong mocht zijn eerste minuten maken. Hij haalde direct alle krantenkoppen door liefst vier doelpunten te maken in de kwalificatiewedstrijd voor het Oost-Aziatisch Kampioenschap tegen Mongolië. Twee dagen later scoorde hij opnieuw vier keer, ditmaal tegen Macau. Alle (staatsgestuurde) media in Noord-Korea waren direct lyrisch.
Echt imponeren deed Jong sindsdien niet meer. Hij scoorde nog in interland
