Pantelic als symbool voor de ondergang van de Eredivisie
Die avond staat nog steeds te boek als een rampzalige voor het Nederlandse voetbal. Groningen biedt zeer knap partij aan Fiorentina en komt via Erik Nevland op voorsprong en lijkt door te gaan. Even later komt Fiorentina op 1-1, de stand die ook op de borden van de Euroborg stond. Uiteindelijk nemen de Italianen de strafschoppen in Artemio Franchi beter.
In Enschede verloor Blaise NKufo zichzelf bij een 1-0 stand en wordt met rood van het veld gestuurd. De Tukkers verslaan de Spanjaarden van Getafe nog wel met 3-2, maar het mag niet genoeg zijn na de 1-0 nederlaag in de voorstad van Madrid twee weken eerder. Ajax wordt ook uitgeschakeld. Nadat Slavia Praag de weg naar het miljoenenbal van de Champions League al had versperd worden de Amsterdammers nu ook uit de drop-outparty gegooid. Onder leiding van huidig Tottenham-ster Luka Modric wordt de 1-0 achterstand van Dinamo Zagreb uit de heenwedstrijd in Amsterdam glansrijk ongedaan gemaakt, de Kroaten winnen met 2-3. Heerenveen maakt zich onsterfelijk belachelijk door met 5-1 te verliezen van Helsingborgs, de nummer vier van Zweden. De 5-3 in Friesland mag niet meer baten. Slechts AZ biedt op deze troosteloze avond een beetje soelaas. Zij houden hun 0-1 winst bij Pacos vast en speelt thuis 0-0 tegen hetzelfde team. In de volgende ronde zijn Everton, Nürnberg en Zenit een maatje te groot.
Sinds die bewuste avond is het alleen maar bergafwaarts gegaan. Zowel AZ als PSV overleefden de groepsfase van de Champions League niet en eindigde vierde in de groep. In de UEFA-cup wist slechts Ajax zich bij de laatste zestien te scharen, de rest ging in de eerste knock-outronde al 'game over.' We waren van B-land eigenlijk naar C-land gedegradeerd.
Mijn vader verzuchtte het al eens, er waren ooit glorietijden. Zelf heb ik die niet allemaal meegemaakt, maar ik kan ze zo oplepelen. Ik zie nog Louis van Gaal met een karatetrap de ijle lucht van Wenen aan flarden schieten, ik zie Patrick Kluivert nog dat puntertje maken dat Ajax naar het enige gebruiksvoorwerp met grotere oren dan Edwin van der Sar leidde. Weliswaar op DVD, maar toch, ik heb ook genoten van het totaalvoetbal van Ajax. Mijn eigen herinneringen, die heb ik ook. Ik zag Feyenoord in 2002 de UEFA-cup winnen, mede dankzij maestro Pierre van Hooijdonk. In 2003 zag ik Ajax in Milaan de latere winnaar AC Milan van het veld spelen. Helaas duurde de wedstrijd een paar seconden te lang. En in 2005, de hemelbestorming van PSV en AZ. Allemaal topprestaties, vaak gepaard met mooi voetbal. Prestaties die in Europa allemaal echt tellen.
Als je die teams naast elkaar legt valt er een ding op. Al die teams hadden een kern met zelf opgeleide spelers, of anders toch zeker jong gescout talent. De jeugd had nog echt de toekomst. Het geld wat de buitenlandse ploegen vervolgens investeerden werd verstandig geïnvesteerd, in de jeugdopleiding. De jeugdopleiding als kloppend hart van elk team.
Het moet ergens in juli geweest zijn. De Franse boeken lagen ergens op een hoop tussen nog allemaal andere zwik. Pathé de Munt had een slechte comedy. Tussen alle zwik lag een bijna verstreken filmbon, dus gebruikte ik die. Op de terugweg naar de metro kwam ik langs De Toekomst, waar Ajax trainde. Mijn oog viel op een bepaalde speler: Geoffrey Castillion. Een jochie, een jonge jongen echt nog. Maar een uitstekende spits, ik zag hem daar trainen. Het was natuurlijk maar een training, maar klasse is overal zichtbaar. Óók bij een trainingsvorm in het afwerken. Leek mij een goede spits, eentje die een typische targetman kon zijn. Ik had er vertrouwen in, eindelijk weer eens een goed exportproduct van eigen bodem. Ik zag hem in de loop van het seizoen wel in het team instromen.
Eind augustus. Ajax had bij het scheiden van de markt een nieuwe spits gecontracteerd. De naam is Marko Pantelic. Het zou een meerwaarde voor het elftal zijn. Toegegeven, Pantelic is nu ook nog wat beter dan Castillion. Maar geef Castillion een jaar, misschien twee jaar en hij is evengoed als Pantelic. Tegen die tijd is Castillion een zeer gewilde speler. Over diezelfde periode is Pantelic afgeschreven met restwaarde nul. Als u morgen in een autozaak staat, waar kiest u voor? Een zoveelstehands Mercedes waarvan de waarde binnen twee jaar 0 is, of een gloednieuwe Volvo die enkel in waarde kan stijgen? Ik denk dat ik het wel weet, en u ook wel. Een prachtig staaltje kortzichtig beleid.
De aankoop van Marko Pantelic staat symbool voor de huidige Nederlandse manier van een club managen. De jeugd wordt belemmerd, de jeugd vertrekt. Daarvoor moeten er derderangs buitenlanders in de plaats komen, dat de club schulden krijgt doet er verder niet toe. Als de club twee keer verliest komt er een heel nieuw beleidsplan, het opportunisme viert hoogtij in de Nederlandse bestuurskamers. Er zijn positieve uitzonderingen, hetgeen zich ook uitbetaalt. FC Twente en AZ ook hebben een prima scouting, en plukt daar binnenkort vast en zeker de vruchten van. Ajax speelt wekelijks met een groot aantal zelf opgeleide spelers, maar dat zijn niet de spelers die de top aankunnen, op Van der Wiel en misschien Toby Alderweireld na misschien. Anders waren Urby Emanuelson, Maarten Stekelenburg en Jan Vertonghen al weggekocht na zo'n lange tijd. De clubs beseffen niet dat de oplossing niet in gevestigde namen zit, maar in een goed scoutingsbeleid voor jonge talenten en een prima jeugdopleiding. Bij de meeste clubs zijn deze twee onderdelen dood. De levensader is doorgesneden, en dan beweeg je niet meer. De oplossing zit in de jeugdopleiding. Niet op korte, maar op lange termijn denken. Dan kan het wat worden.
Triiiiiiing! De bel gaat. Vrijdagochtend. Duits! Het SO over alle mogelijke naamvallen wordt langzaam maar zeker naar achteren doorgegeven. Daar zit ik dan, achter in die klas. Ik ben niet bezig met de eerste of de vierde naamval, mijn hart bloedt. De enige twee Duitse woorden die ik heb onthouden zijn Werder en Bremen. Gisteren werd ook het laatste restje oranje genadeloos Europa uitgebonjourd. De keiharde waarheid sijpelt binnen: we horen er niet meer bij.
