Premier League lonkt voor timmerman: 'Bizar hoeveel er veranderd is'
"Ik weet het nog goed, ik was woedend. Ik viel over de bal heen toen ik schoot. We scoorden uit de rebound, maar desondanks was ik niet erg blij." Gayle blikt in het gesprek terug op een strafschop die hij vijf jaar geleden miste in dienst van Bishop's Stortford in de Conference North. Hij speelde in december 2011 tegen de Blyth Spartans en het duel eindigde in 3-3. Het treffen werd gadegeslagen door 297 fans, een enorm contrast met het aantal supporters dat Gayle dit seizoen aan het werk ziet bij Newcastle.
"Het is bizar hoeveel er in vijf jaar is veranderd. Als je me toen had verteld dat ik nu hier zou staan, had ik je niet geloofd." Gayle speelde in de jeugdopleiding van Arsenal, maar moest daar op zijn twaalfde vertrekken en kwam uiteindelijk bij Stansted FC in de Essex Senior League terecht. Hij dacht dat zijn loopbaan toen 'al lang voorbij' was . Gayle werkte als timmerman in the City, het financiële hart van Europa. Hij renoveerde er onder meer deurkozijnen en woonde met zijn moeder Debbie, drie zussen en twee broers in de Londense wijk Chingford.
"Ik stond om zes uur 's ochtends op om de trein te pakken naar Londen. Ik werkte er met mijn vader acht uur lang. Hij was aanvankelijk niet tevreden met hoe ik het aanpakte en klaagde veel, maar na verloop van tijd ging het best goed. Ik heb drie jaar lang gestudeerd om timmerman te worden en heb daar al mijn diploma's voor gehaald. Als ik geen voetballer was geworden, dan had ik waarschijnlijk nog steeds dat werk gedaan. Ik vond het om eerlijk te zijn ook erg leuk om te doen", aldus Gayle, die zich na zijn werkdagen naar huis moest haasten om de training mee te kunnen pakken bij Stansted.
"Met name op dinsdagen moest ik mij haasten om de trainingen of wedstrijden te kunnen halen. Ik werd vaak opgepikt door trainer Terry Spillane. Ik speelde niet voor geld, verdiende niets. Het enige wat ik kreeg, was wat geld van een oude man die met zijn hond vaak langs het veld stond. Hij was onze enige fan. Als je de winnende maakte, gaf hij je een vijfje. Ik had nooit gedacht dat ik ooit nog op een hoger niveau zou uitkomen. Zelfs de ploegen die één divisie hoger speelden en mij kwamen bekijken, leken niet geïnteresseerd te zijn. Ze zeiden dan dat ik te klein was, niet groot genoeg om in de spits te staan."
Gayle werd vanwege zijn kleine postuur vaak op de flank geposteerd, maar bij Stansted mocht hij het in 2011 in de punt van de aanval proberen. Hij scoorde uiteindelijk 42 keer voor de negendeklasser en tekende een tweejarig contract bij Dagenham & Redbridge in de League Two. "Het was niet echt een profcontract, maar meer een kans om mij te laten zien. Ik werd direct verhuurd." Op huurbasis voor Bishop's Stortford maakte Gayle 29 doelpunten en daarna werd zijn verbintenis bij Dagenham & Redbridge omgezet in een profcontract. "Op dat moment realiseerde ik mij pas dat ik een professionele voetballer was."
"Ik heb een diploma gehaald om gymleraar te worden en heb drie jaar voor timmerman gestudeerd. Het heeft ervoor gezorgd dat ik de dingen meer weet te waarderen. Ik denk wel dat het heeft geholpen dat ik geen jeugdopleiding bij een profclub heb doorlopen, want ik heb daardoor harder voor alles moeten werken." Na achttien wedstrijden en zeven doelpunten in dienst van Dagenham werd hij in januari 2013 voor vijfhonderdduizend pond verkocht aan Peterborough United. "In een paar maanden tijd van de League Two naar de Championship: dat was een enorme shock. Ik speelde opeens voor 20.000 man", weet Gayle nog.
De Jamaicaanse Engelsman zou ook niet lang bij Peterborough blijven, want na zes maanden werd hij voor ruim vijf miljoen euro ingelijfd door Crystal Palace. "Het was ongelooflijk. Toen ze vertelden dat de deal rond was, kon ik het niet geloven. Alles ging zo snel. Van Stansted naar de Premier League in twee jaar. Soms moet ik mijzelf even knijpen, maar je mag ook niet denken dat je er al bent. De reden dat ik dit heb bereikt, is dat ik hard ben blijven werken. Je moet dat daarom zien vol te houden, want anders raak je achter en eindig je waar je vandaan bent gekomen", aldus Gayle.
De 1 meter 77 lange Londenaar keert af en toe terug naar Chingford om op basisscholen te vertellen over zijn bewandelde weg. "Het was wat ongemakkelijk om die kinderen toe te spreken, ik was enigszins nerveus. Ik heb hen verteld dat je nooit moet opgeven. Je moet blijven geloven. Niemand geeft je het cadeau. Je moet er zelf voor gaan, je moet het zelf verdienen." Gayle heeft inmiddels dertien wedstrijden voor Newcastle achter zijn naam staan en daarin kwam hij tot elf doelpunten en één assist. In dienst van Crystal Palace stokte de teller na 74 optredens op 25 treffers en 3 assists.
Gayle maakte op 1 juli jongstleden voor ruim twaalf miljoen euro de overstap van the Eagles naar the Magpies. Hij had op Selhurst Park kunnen blijven en Premier League-voetbal kunnen spelen, maar het deert hem niet dat hij met Newcastle nu op een niveau lager moet uitkomen. "Ik voel mij hier nog altijd een Premier League-speler, want dit is gewoon een Premier League-club", glimlacht hij. De kans is groot dat Gayle in het volgende voetbaljaar weer op het hoogste podium uitkomt, want Newcastle gaat na vijftien speelronden met 34 punten aan kop in de Championship.
De opmars van Gayle toont gelijkenissen met die van Jamie Vardy, die ook in de lagere divisies van Engeland speelde en uiteindelijk uitgroeide tot een gewaardeerde spits in de Premier League. Maar waar Vardy zijn debuut voor The Three Lions heeft gemaakt, daar lijkt Gayle nog even geduld te moeten hebben. "Het is zeker een ambitie om voor Engeland te spelen, ik zou het geweldig vinden. Als ik naar Vardy kijk, dan besef ik wat je allemaal kan bereiken als je hard werkt. Maar voor nu willen we eerst terug naar de Premier League, want daar hoort deze club thuis", besluit Gayle.
