PSV en Ajax vertonen zo'n beetje identieke gebreken
PSV snakt naar het eerste kampioenschap sinds 2008. Die obsessie leeft sterker dan ooit in Eindhoven. In de lang te gemoedelijke cultuur lijkt een voorzichtige kentering zichtbaar. Gedurende een half jaar dicteert Toon Gerbrands als algemeen directeur de meedogenloze wet van de topsport bij de koploper. Geen excuses, presteren! Tot op heden lukt het PSV redelijk het vrij milde klimaat aan te passen aan de kille eisen voor succes. Twee nederlagen in zeventien wedstrijden. Uit bij PEC Zwolle (3-1) en bij sc Heerenveen (1-0), in de maand september. Vooral in Friesland zakte de ploeg ouderwets door de ondergrens. Sindsdien weerstond alleen FC Groningen de gestage opmars: 1-1 in de laatste weken van november.
Toch kleven er nog steeds rafeltjes aan PSV. Tegen Feyenoord schutterde weer eens de defensie, allerminst het meest betrouwbare deel van de formatie. De nipte zege was ook onverdiend en in ruimte mate te danken aan de afwezige arbitrage van Björn Kuipers, die twee treffers van Luuk de Jong nooit had mogen goedkeuren. Met de overwinning stootte PSV een mogelijke rivaal uit de race. Dat was triest en onbillijk voor de Rotterdammers, minimaal gelijkwaardig in Eindhoven. In de topper overtuigde feitelijk alleen het Brabantse middenveld, met aanvoerder Georginio Wijnaldum en de onmisbare Mexicaan Andrés Guardado als gangmakers. In de aanval kon Memphis Depay noch Luciano Narsingh zich echt onderscheiden. En De Jong profiteerde vooral van een paar black-outs bij de scheidsrechter.
De testmatch tegen Feyenoord kende een fortuinlijke afloop voor PSV. De euforie was begrijpelijk, maar ook voorbarig. Het team van trainer Phillip Cocu is mentaal zeker aangesterkt. De balans klopt ook beter. Maar het is erg afhankelijk van een enkele speler, zoals onder andere Depay, die vooralsnog een grillig spoor trekt door de Eredivisie. Frappant genoeg vertonen PSV en Ajax een beetje identieke gebreken. De huidige landskampioen leunt op één van de weinig goede doelverdedigers in het land. Jasper Cillessen kan wedstrijden winnen, Jeroen Zoet absoluut niet. Maar net als bij de concurrent schuilt de zwakte in de achterhoede. Joël Veltman en Niklas Moisander zijn technisch begaafder dan het koppel Jeffrey Bruma-Karim Rekik, maar kunnen ook al niet puur verdedigen. Veltman heeft daarbij de neiging de fatale fouten op te sparen voor duels met belangrijke tegenstanders.
Op het middenveld loopt het grootste talent van Ajax: Davy Klaassen, pas 21 jaar maar uiterst volwassen in zijn spel. De Amsterdammers hebben ook meer keus voor de verschillende linies, maar missen al evenzeer een killer voor het doel. Kolbeinn Sigthórsson en Arek Milik ontberen de scherpte van een ware afmaker. En dat geldt tevens voor De Jong bij PSV, met alle respect voor de tien goals tot op heden. Volgens Lasse Schöne zal Ajax in de tweede helft van het seizoen PSV nog inhalen. De Deen heeft de Amsterdamse bluf al aardig aangeleerd. Die branie zegt uiteraard niets. Hij baseert zijn prognose op de historie van de voorgaande competities. Maar ook dat biedt geen enkele garantie op een eventuele herhaling in deze editie.
Temeer, omdat de Eindhovenaren hoe dan ook wat solider ogen en meer overtuiging uitstralen dan in het recente verleden. En de kampioen van de laatste vier jaar getuigt nou ook weer niet van een al te stabiele makelij. Voor de neutrale liefhebber is te hopen dat de apotheose niet te vroeg valt. PSV-Ajax is gepland op zondag 1 maart, drie weken later wacht de op revanche beluste Kuip op het bezoek van de Brabantse gelukzoekers. Het seizoen telt daarna nog zes ronden, ofwel een potentie van achttien punten.
LEX MULLER
Sportjournalist sinds mensenheugenis. Schrijft al sinds 1966 over voetbal. Bezocht WK's vanaf 1974. Werkte tot 1994 voor kranten, waaronder twintig jaar bij het Algemeen Dagblad. Switchte daarna naar de televisie, maar legt zich sinds 1 januari 2011 volledig toe op sport op internet.
