PSV lijkt vooral rekening te moeten houden met de beul van Arsenal
Hét hoogtepunt van El-Arabi in Europees verband vond plaats op 27 februari van dit jaar, toen het voetbal nog niet was stilgelegd door de uitbraak van het coronavirus. In de 119de minuut van het returnduel in de tweede ronde stonden de Grieken op de rand van uitschakeling. Plotseling was daar de Marokkaanse routinier, die de bal bij de tweede paal binnentikte en de meegereisde fans in extase bracht. Met de 1-2 zege in het Emirates Stadium werd Arsenal, de finalist van 2019, uit de Europa League geknikkerd en El-Arabi was de held van de koude avond in Noord-Londen. De matchwinner jubelde na afloop op Instagram zelfs over een 'doldwaze avond'. Het huzarenstukje tegen the Gunners bleek echter geen opmaat te zijn voor een reeks aan doelpunten in Europees verband. El-Arabi scoorde nog wel tegen Wolverhampton Wanderers in de achtste finale, maar daarmee kon uitschakeling niet voorkomen worden door Olympiacos. De Europese campagne van de jaargang 2020/21 leverde helemaal geen doelpunten op voor de ervaren afmaker, die in Piraeus bezig is aan zijn vijfde dienstverband als profvoetballer. Het elftal van de Portugese coach Pedro Martins kwam in een poule met onder meer titelfavoriet Manchester City tot het schamele aantal van twee treffers, gemaakt door Ahmed Hassan Koka en Mady Camara.
El-Arabi, bezig aan zijn tweede seizoen als aanvalsleider van Olympiacos, is gezien zijn leeftijd (33) in de herfst van zijn carrière aanbeland. Desondanks blijft hij een echte liefhebber van het spelletje. "Ik ben geboren met een bal in mijn hand", zei El-Arabi, opgegroeid in een Marokkaanse gemeenschap in een buitenwijk van Caen, enkele jaren geleden in een uitgebreid interview met Al Jazeera. "Mijn zus bijvoorbeeld hield vroeger helemaal niet van voetbal, maar toch vroeg ik haar om in het doel te gaan staan, zodat ik kon oefenen op afwerken. Sinds ik voor de eerste keer een bal kreeg ben ik niet meer gestopt met voetballen." De vele uren op de trapveldjes wierpen hun vruchten af, want binnen de kortste keren werd de fysiek sterke aanvaller opgemerkt door het lokale Herouville Sports Club. "Ik had al snel door dat hij gewend was aan het spelen met oudere ploeggenoten", zo zei toenmalig jeugdtrainer Lamine Mohamadou over de talentvolle EL-Arabi. Thierry Traoré, een andere jeugdcoach van de huidige Olympiacos-spits, was ook al snel overtuigd van de kwaliteiten van het lokale talent. "Ik zag gelijk dat Youssef over alle kwaliteiten van een echte spits beschikte. Hij was spontaan, enthousiast en absoluut niet zelfzuchtig, ondanks het feit dat hij als spits opereerde." El-Arabi stond overigens in zijn jonge jaren te boek als een zeer verdienstelijk zaalvoetbalspeler en hij was lange tijd een dragende kracht in het nationale Futsal-elftal van Frankrijk.
Het Midden-Oosten in plaats van de Serie A
Op 20 december 2008 werd voor El-Arabi een jongensdroom werkelijkheid. De aanvaller debuteerde namelijk die dag op 21-jarige leeftijd in de hoofdmacht van SM Caen, met het toen in Frankrijk oppermachtige Olympique Lyon als tegenstander. Een moment om nooit meer te vergeten. "Het debuut zal mij ook voor altijd bijblijven", benadrukte El-Arabi in 2016. "Het staat echt in mijn geheugen gegrift. Ik had het ook helemaal niet verwacht. Opeens kreeg ik de opdracht om te gaan warmlopen, waarna ik mij moest omkleden en binnen de lijnen werd gebracht." In de jaren die volgden maakte El-Arabi een stormachtige ontwikkeling door bij de club uit het noordwesten van Frankrijk. De zeventien doelpunten in het seizoen 2010/11 vielen op bij onder meer de scouts van Genoa en de Italiaanse club leek ook goede papieren te hebben om de topschutter naar de Serie A te halen. Er lag zelfs een lucratief contract klaar voor de held van Caen, die met een bijzondere redenen bedankte voor net aanbod van Genoa. El-Arabi ging namelijk in op de avances van Al-Hilal uit Saudi-Arabië. "Spijt heb ik daar absoluut niet van gehad, mede omdat mijn geloof hierdoor een boost kreeg. Als moslim kreeg ik de kans om samen met mijn familie een pelgrimstocht te ondernemen, wat geen gemakkelijke opdracht is."
Medio 2012 werd Granada de derde profclub in de loopbaan van de nog jonge El-Arabi. De Spaanse club legde ruim acht jaar geleden een recordbedrag van vijf miljoen euro neer voor de veelvuldig scorende aanvaller, die vier jaar later vertrok met 44 doelpunten in 134 wedstrijden voor de Nazaríes achter zijn naam. El-Arabi was met zijn doeltreffendheid vooral zeer belangrijk in de strijd tegen degradatie. Na vier seizoenen echter volgde een pikante terugkeer richting het Midden-Oosten. Al-Duhail SC wist de 1,83 meter lange spits vast te leggen. Al snel werden er vraagtekens geplaatst bij zijn beslissing om in Qatar te gaan voetballen. Hervé Renard, toenmalig bondscoach van Marokko, liet destijds namelijk duidelijk weten dat hij geen internationals wenste te selecteren die hun brood verdienden in het Midden-Oosten. Het WK van 2018 in Rusland kwam gelijk op de tocht te staan voor El Arabi. "Ik hoop erbij te zijn in Rusland", klonk het hoopvol in gesprek met het Duitse persbureau DPA. "Ik wil overigens totaal niet de indruk wekken dat ik de trainer aanspoor om mij te selecteren, het enige wat ik nu kan doen om me in de kijker bij Hervé Renard te spelen is mijn stinkende best blijven doen in de Qatarese competitie." Renard bleek echter ongevoelig te zijn voor de lokroep van El-Arabi, die niet werd geselecteerd en voor de televisie moest toezien hoe tijdens de drie WK-wedstrijden van Marokko afwisselend gebruik werd gemaakt van Khalid Boutaïb en Ayoub El Kaabi.
Ploeggenoot van Hakim Ziyech bij Marokko
El-Arabi had er op dat moment al de nodige jaren opzitten als international van Marokko, het land dat hij ondanks een dubbele nationaliteit verkoos boven Frankrijk. Toenmalig bondscoach Erik Gerets liet hem in september 2010 debuteren bij de Leeuwen van de Atlas en in de jaren daarna volgden deelnames aan de Afrika Cup-edities van 2012, 2013 en 2017. Op het toernooi van 2017 werd evenwel al duidelijk dat El-Arabi niet meer dan een wisselspeler was. Renard liet de aanvaller alleen een keer invallen in de groepswedstrijd tegen Congo. Daarna volgde een redelijke lange pauze als international, want naast het WK in 2018 werd El-Arabi ook gepasseerd voor het toernooi om de Afrika Cup in 2019. Met het vertrek van Renard ruim anderhalf jaar geleden kwam de deur voor de routinier weer op een kier te staan. De nieuwe bondscoach Vahid Halilhodzic hakte de knoop door en haalde El-Arabi uit zijn pensioen als international van Marokko. De spits van Olympiacos maakte op 15 november 2019 als invaller zijn rentree, in het kwalificatieduel om de Afrika Cup tegen Mauritanië (0-0). Vorige maand zag de ervaren aanvaller overigens hoe Hakim Ziyech met twee doelpunten en één assist de hoofdrol opeiste in het treffen van Marokko met de Centraal-Afrikaanse Republiek (4-1). El-Arabi had een basisplaats, maar desondanks bleven treffers uit.
El-Arabi miste overigens de tweede ontmoeting met de Centraal-Afrikaanse Republiek (0-2) op 17 november vanwege een positieve coronatest. Youssef En-Nesyri, collega van Luuk de Jong bij Sevilla, verving hem derhalve in de spitspostie, met een doelpunt als resultaat. De andere treffer van de wedstrijd in Kameroen kwam op naam van Ziyech. Ondanks de tegenslag op fysiek gebied blijft El-Arabi in beeld voor de volgende Afrika Cup, door de aanhoudende coronacrisis inmiddels verschoven naar januari 2022. Ondertussen strijdt hij met Olympiacos voor het tweede kampioenschap op rij én de topscorerstitel. De teller staat inmiddels op negen doelpunten. In het seizoen 2019/20 waren twintig treffers genoeg voor de titel Topscorer van Griekenland. El-Arabi kroonde zich bij Al-Duhail SC ook al tweemaal tot topscorer: in de seizoenen 2016/17 (24 doelpunten) en 2017/18 (26 doelpunten). Mede hierdoor werden twee landstitels in de wacht gesleept. Op Griekse bodem werd de prijzenkast verder aangevuld met de nationale beker. In de eindstrijd, die onder leiding stond van Björn Kuipers, werd rivaal AEK Athene in september met 1-0 geklopt. Ondertussen blijft El-Arabi de successen als voetballer relativeren. "Of we nou voetballen of iets anders doen, gezond blijven is echt het allerbelangrijkste. En een goede gezondheid komt bij de gratie van God. Als je niet bidt of Hem om hulp vraagt, zul je ook niet beloond worden", zo sloot de topschutter af in gesprek met Al Jazeera.
