'Soms moest hij aan mijn oren trekken, als ik zei dat ik goed had gespeeld'

"Ik had niet verwacht dat alles in een jaar tijd zo snel zou gaan", geeft Vilhena toe in het Feyenoord Magazine. Toch is de middenvelder, die in de jeugdopleiding regelmatig een elftal oversloeg, eraan gewend zich omringd te weten door allemaal oudere spelers. "Op mijn achtste speelde ik in mijn vrije tijd al met jongens van een jaar of zestien." Zijn ontwikkeling heeft Vilhena mede te danken aan zijn vader.

"Hij staat altijd achter me, maar kon ook heel hard voor me zijn. Soms moest hij me aan mijn oren trekken, bijvoorbeeld als ik vond dat ik een goede wedstrijd had gespeeld. Mijn vader zei dan soms dat ik helemaal niet zo goed was geweest." Ook moest de voetballer op het strand trainen met zijn vader. "Huilend riep ik dan dat ik daar geen zin in had." Achteraf is Vilhena evenwel dankbaar. "Fysiek ben ik er veel sterker door geworden, waardoor ik nu me nu tijdens wedstrijden ijzersterk voel", besluit de middenvelder.