Southampton, tegenslagen en talenten
Ik kan me nog goed herinneren dat mijn vader me meenam naar een UEFA Cup-wedstrijd van The Saints tegen Steaua Boekarest. Ik mocht van tevoren een kijkje nemen op de grasmat. Bij de middenstip zakte ik door mijn knieën en drukte mijn neus tegen het gras. Ik voelde me net Buffalo Bill die met een oor aan de grond kan horen wanneer een kudde bizons nadert. Het gras rook lekker. Vers. Ik was spontaan verliefd geworden op deze club. Overigens was de wedstrijd niet om verliefd op te worden. Het eindigde in een 1-1 gelijkspel.
Nu zeven jaar later, in ons Groningse stulpje, ruim ik de zolder op. Plotseling ligt het voor me, mijn fotoplakboek uit mijn jeugd. Met mijn handen jeukend naar nieuwsgierigheid open ik het. Een warm gevoel neemt macht over mijn lichaam en er verschijnt ook een glimlach als ik de wedstrijd tegen Boekarest tegenkom. Ik kreeg opeens het geweldige idee om een Clubexpert te schrijven over mijn jeugdige clubliefde. Met een blocnote in mijn hand schreef ik de titel: 'Southampton, tegenslagen en talenten.' Namen als Alan Shearer, Matthew Le Tissier en Wayne Bridge pronkten als eerste op mijn blocnote. Later volgden de namen Theo Walcott, Alex Oxlade-Chamberlain en Gareth Bale.
Helaas ging het financieel niet altijd over rozengeur en maneschijn bij Southampton. De club had een schuldenlast van tientallen miljoenen euro's als gevolg van de bouw van een nieuw stadion, ze waren zo goed als failliet. We hebben een aantal jaren geleden zelfs tien punten in mindering gekregen, wat tevens de kop van Mark Wotte kostte. Je kunt je dan ook afvragen welke oelewapper hiervoor verantwoordelijk is. Het enige wat je tegenwoordig hoeft te kunnen is een das strikken, een blok voor je hoofd hebben en geen enkele gêne kennen. Verdere competenties zijn niet vereist. Dat je een maand geleden stond te bedelen om geld bij de gemeenteraad omdat je club op sterven na dood was en je nu lachend op de foto staat voor een grote massa beton met een Southampton-sjaaltje om je nek, dat een vermogen kost, waar een paard de hik van zou krijgen, maar die niet weet of hij het geld daadwerkelijk kan investeren, het maakt niets uit.
Gelukkig is Southampton weer op de weg terug en mede dankzij de verkoop van Bale en Walcott een aantal jaren geleden is de club ook langzamerhand uit de financiële put aan het kruipen. Ik en de andere fans hopen uiteraard dat toptalenten Oxlade Chamberlain en Morgan Schneiderlin behouden kunnen blijven voor Southampton, maar we maken ons geen illusies, Southampton heeft het geld hard nodig, en wie weet dat we over een aantal jaar weer een worp kunnen doen naar promotie richting het walhalla van het voetbal. Tegen die tijd zullen er weer nieuwe Bale's, Walcotts en Chamberlains opstaan, ik gun het mijn club van harte. Van Wayne Bridge en Alan Shearer tot Theo Walcott en Gareth Bale: er zijn maar weinig Engelse voetbalclubs met zo'n grote talentenbron als Southampton.
Ik sluit mijn fotoplakboek. Meteen verdwijnt het warme gevoel en merk ik dat ik weer in mijn met puinzooi overladen zolder ben. Het is 18.30 uur, ik heb ontzettend veel trek en ik roep naar beneden: "Wat staat er vanavond op het menu, mam?"
