Spiegeltje, spiegeltje aan de wand...
Laten we voorop stellen dat het zijn fout niet is dat hij bondscoach is. Hij was trainer van Feyenoord en werd gevraagd door de KNVB en iedere enigszins patriottische Nederlander zegt meteen ja als de nationale voetbalbond met zo'n verzoek komt. En de KNVB wist waarschijnlijk al lang wat voor coach Van Marwijk is. Hij is de laatste coach die met een Nederlands team een Europese prijs heeft gewonnen met een selectie die minder was dan die van andere teams die meededen.
En dat vertrouwen heeft hij prima terugbetaald. Een tweede plek op een wereldkampioenschap. Daar had niemand van tevoren écht rekening mee gehouden. Zeker niet toen in de kwartfinale Brazilië uit de loting kwam. Maar 'Bertje' heeft zich aan zijn eigen plan gehouden en heeft met vrij on-Nederlands voetbal een uitzonderlijk, maar gezien het verleden wel typisch Nederlands resultaat behaald. Net niet dus...
Toch verdient iemand die zo goed presteert op een wereldkampioenschap een hoop krediet. En de voorbereiding naar het Europees kampioenschap liep dan ook vlekkeloos. Werkelijk elke wedstrijd werd gewonnen, op de laatste tegen Zweden in Zweden na. Die wedstrijd was voor ons niet belangrijk, voor de Zweden ontzettend belangrijk en zij hadden uiteraard het thuisvoordeel. Het werd, na een spannende wedstrijd 3-2 voor Zweden. Wat een blamage. Heel Nederland in rep en roer. We gaan het EK nu zeker niet meer winnen.
Daarna voltrok het doemscenario zich helemaal. Duitsland was de tegenstander in deze oefenwedstrijd. Nederland trad aan met een veredeld B-elftal en die waren duidelijk niet opgewassen tegen een Duitsland, dat toch over een veel bredere selectie beschikt. 3-0, en eerlijk is eerlijk: Duitsland was wel effe beter. Dat Arjen Robben, Robin van Persie, Rafael van der Vaart en Ibrahim Affelay niet meededen vergeten we maar voor het gemak. Nee, van alle spelers stond Ryan Babel(!) in het veld, bij gebrek aan beter.
En toen wist heel Nederland het zeker. Europees kampioen worden kan niet. We zijn eigenlijk gewoon ontzettend laf met zijn allen. We durven niet onvoorwaardelijk achter Oranje te staan. We durven niet voluit te schreeuwen dat we dit EK gaan winnen. Het Nederlandse volk is onzeker, maar vermomt deze angst onder de noemer 'kritisch'. Die term maakt het allemaal zoveel comfortabeler, het is al net zoiets als het volksgeloof dat vrijheid betekent dat je alles kan doen en laten wat je wilt. Het Nederlandse volk is net zo bang voor ongelijk hebben, als Ron Vlaar is voor Luca Toni. Het enige verschil is dat Ron Vlaar aan zijn zelfvertrouwen gewerkt heeft.
Ron Vlaar heeft dit seizoen onvoorwaardelijk achter zichzelf gestaan. Hij is gescheiden van zijn vrouw, maar zelfs deze klap heeft hem niet weerhouden te vechten voor zijn doelen. Hij had er twee: zo hoog mogelijk eindigen met Feyenoord en meegaan naar het EK. Zelfs een basispositie lijkt niet ondenkbaar voor deze onverschrokken strijder. In niets lijkt hij meer op dat jongetje dat zich volledig liet afbluffen door een vervelende spits als Toni. In niets heeft dat te maken met rationeel nadenken. In tegendeel: niemand had begin dit seizoen rekening gehouden met een plek in de selectie voor Vlaar.
En dat is waar Nederland nou altijd de mist in gaat. Wie wil winnen, moet behoorlijk gek zijn. Wie wil winnen, laat zich niet tegenhouden door obstakels. Wij als Oranjesupporters beredeneren voetbal en dichten ons vooraf al geen enkele kans meer toe. Als je gaat nadenken over wat er allemaal mis kan gaan, raakt je vizier vertroebeld. Vandaar deze oproep aan alle Nederlanders. Hoop doet zotten leven. Laten wij alle logica naast ons neerleggen en ons toespitsen op het enige wat nog telt: de titel! Of dat nou met mooi of lelijk voetbal gebeurt. Of Klaas-Jan Huntelaar in de spits staat, of Van Persie. Het maakt niet uit, want wij zijn Oranje en wij winnen dit EK!
