The legendary number seven
We hebben die dag uren getreurd om dat schokkende bericht. De vogels leken van het leven beroofd aangezien zij geen enkel deuntje meer floten en tot slot leek elk bloemblaadje langzamerhand te verdorren vanuit mijn aangeslagen gezichtsveld. Natuurlijk zat het eraan te komen, maar een legende als hij zou eigenlijk het eeuwige voetballeven moeten ontvangen. Aangezien dit volledig in strijd is met de wetten van de natuur besloot ik die dag om een ode te schrijven aan een van de grootste sporthelden op deze aardkloot. Moge hij nooit vergeten worden.
Hij is zonder enige twijfel de grootste legende van Southampton. Hij was een aanvallend ingestelde middenvelder met een techniek die gerust in een adem genoemd mag worden met die van Lionel Messi en Ronaldinho. De doelpunten die hij voor zijn rekening nam waren altijd van buitenaards niveau, dit leverde hem de bijnaam 'Le God' op. Met zijn imposante neus en zijn ruwe kop lijkt hij wel wat op een Engelse fabrieksmedewerker. Hij wees vele topaanbiedingen af van zowel binnen- als buitenland om zijn club Southampton trouw te blijven. Tenslotte mag hij als een van de weinige mensen op aarde Xavi rekenen tot zijn aanbidders. Dames en heren, mag ik u voorstellen aan mijn held: Matthew Le Tissier.
De eerste stappen op voetbalschoentjes van Le Tissier vonden plaats op een van de Kanaaleilanden genaamd Guernsey. Zijn talent werd snel opgemerkt en hij mocht zich op zeventienjarige leeftijd gaan bewijzen bij Oxford United, een club die een jaar later op het hoogste niveau van Engeland zou gaan spelen. De trainers vonden zijn lichaam verre van atletisch en durfde daarom niet in zee te gaan met de bonkige middenvelder. Niet veel later klopte Southampton aan en zij durfde het wel aan met de Engelsman. Het bleek een gouden zet. Le Tissier was nu een 'Saint' en zou dat voor de rest van zijn prachtige carrière blijven.
Le God groeide binnen afzienbare tijd uit tot de enige echte publiekslieveling van Southampton. Daarnaast speelde hij in totaliteit acht interlands voor The Three Lions. Dit hadden er naar mijn mening veel meer moeten zijn maar de toenmalige bondscoach had oogkleppen op en koos voor de mindere goden van die tijd. Ik werd als klein ventje smoorverliefd op de technische begaafdheid van Le Tissier. Bovendien beschikte hij over een sociale eigenschap die tegenwoordig bij veel voetballers niet meer te vinden is. Hij bleef namelijk trouw aan Southampton. In 1991 toonde Tottenham Hotspur interesse in Le Tissier. Tottenham was zijn favoriete club. Hij ondertekende daarom het contract dat hem werd voorgeschoteld. De volgende dag kwam hij echter al terug op zijn beslissing, met als reden dat hij ongetwijfeld spijt zou krijgen van deze impulsieve actie. Le Tissier verscheurde het contract en bleef speler van The Saints. Dit werd in Southampton grootschalig gevierd. Met name in het seizoen van 1993 waarin Southampton maar één schamel puntje boven de degradatiestreep stond. Le Tissier heeft er persoonlijk voor gezorgd dat de club toentertijd niet degradeerde door maar liefst dertig doelpunten en talloze assists voor zijn rekening te nemen gedurende dat seizoen.
Een gevoel van pure emotie is nu meester van mijn lichaam geworden. Terwijl een vochtige druppel voorzichtig over mijn wang glijdt schrijf ik de laatste zinnen van deze nostalgische ode. Ik word plotseling uit mijn magische gevoel gesleurd door een oorverdovend geluid. Mijn wekker maakt mij op irritante wijze duidelijk dat het tijd is om mijzelf richting voetbaltraining te manoeuvreren. Met een hazensprongetje kom ik uit mijn bureaustoel en loop de trap af richting de keuken. De vette geur van ei, spek en tomaat komt mij al tegemoet.
Na de maaltijd op afschuwelijke wijze naar binnen te hebben gepropt bevind ik me weer op mijn kamer. Mijn kastdeur is bedekt door een poster van Alan Shearer gekleed in het tenue van Southampton. Wanneer ik de deur open en enkele truien en vesten wegwerk tover ik met een handomdraai het gewenste tenue naar buiten. Mijn handen omklemmen een prachtig rood-wit tricot van Southampton. Voorop staat shirtsponsor 'Friends Provident' in grote letters. Achterop het shirt is de naam 'Le Tissier' met rugnummer 7 te lezen. Zijn prachtige achternaam wordt grotendeels bedekt door viltstiftstrepen die allen tezamen verdacht veel lijken op een handtekening. Een gevoel van trots bestormd mij als het tricot op mijn schouders rust. Ik zal deze legendarische speler nooit vergeten. Matthew Le Tissier, een cultheld om van te houden.
