Tiny, laat Joop Munsterman je voorbeeld zijn
Clubs zijn net landen. Ook zij, ondanks dat het geen democratieën zijn (landen vaak ook niet trouwens), krijgen de 'voorzitters' die ze verdienen. Zo luistert de nieuwe PSV-voorzitter van het volgend seizoen naar de naam 'Tiny Sanders'. Toen ik dat hoorde dacht ik meteen: "Wat een heerlijke naam, Tiny Sanders!" Geen enkele franje, lekker ouderwets. Een naam die perfect past bij het gemoedelijke en gelukkig nog steeds provinciale PSV. Stel je eens voor dat de nieuwe voorzitter van het mondaine Ajax een voornaam als 'Tiny' zou hebben? Onvoorstelbaar, dat zouden de fans niet accepteren. Nee, de heren headhunters houden ook daar rekening mee en kwamen destijds op de proppen met Rik van den Boog. Een moderne naam, gedragen door een goedlachse gladjanus uit de telecomindustrie, met dubieuze aandelenpakketten en een vliegensvlugge babbel.
Babbelen is sowieso een kerncompetentie voor een voorzitter in de voetballerij. Ook Sanders lijkt - zijn naam doet misschien anders vermoeden - over die kwaliteit te beschikken. Hij weet precies hoe hij het kuddenvolk moet 'bespelen'. Zo liet hij in het Brabants Dagblad de volgende quote optekenen: "Als jonge jongen had ik een poster van PSV-legende Willy van der Kuijlen boven mijn bed hangen". De gemiddelde PSV-supporter smelt bij zulke oneliners. Ik weet al wat hij volgende week aan een journalist gaat meegeven: "Met Jan van Beveren waren we in 1974 wel wereldkampioen geworden. Die clown van een Jongbloed kon niet eens fatsoenlijk duiken." Ik hoop dat hij zich vanaf komende zomer niet meer bezig gaat houden met volksmennerij.
Daar ga ik overigens vanuit want Sanders heeft een CV en de ervaring om het te gaan maken bij PSV. Hij heeft zuivelgigant Campina, middels innovatief beleid en baanbrekende producten, ontwikkeld tot een bedrijf waar we als Nederlander trots op mogen zijn. Innovatief beleid is waar we in de Nederlandse voetballerij om schreeuwen, want tegen het grote geld van, met name, de Premier League valt niet te concurreren als topclub uit de lage landen. Daarnaast is er een grote behoefte aan daadkracht, wat neerkomt op (enigszins) risicovol beleid. Wat betreft dat laatste moet hij een voorbeeld nemen aan de beste voetbalvoorzitter die ons land rijk is; Joop Munsterman.
Als Sanders over 50% van de capaciteiten van Joop Munsterman blijkt te beschikken, mogen we ons op de Herdgang in de handjes wrijven. De FC Twente-voorzitter heeft van de Tukkers in betrekkelijk no-time een landelijke voetbalreus gemaakt, die zelfs Europees een graantje meepikt. De selfmade man beschikt over een stel figuurlijke ballen waar je 'u' tegen zegt en laat geen kans onbenut. Dat moet ook wel, want anders had hij zich niet opgewerkt van schoonmaker tot gevierd topmanager. De aanstaande biografie van Munsterman kan, in mijn ogen, fungeren als lesboek voor ambiteuze carrièremakers.
Na het vertrek van Fred Rutten, Orlando Engelaar en Karim El Ahmadi in de zomer van 2008 werd FC Twente, ook door mij, afgeschreven. Dat verlies konden ze onmogelijk opvangen. Een toptrainer en twee van 's lands beste middenvelders in één klap weg? Twente zou weer gaan afdalen naar de anonimiteit van het Nederlandse clubvoetbal, dat was het algemene gedachtegoed. Hoe anders zou het lopen.
Maar hoe bewerkstelligde Munsterman dit succes? Juist, door risico's te nemen. Joop weet dat besluiteloosheid in de voetballerij gelijk staat aan mislukking. Zijn succesvolle beleid was doortastend en allerminst risicoloos. Het aanstellen van Steve McClaren was niet meer dan een dure berekende gok. Wie had ook maar kunnen voorspellen dat de Engelsman het van meet af aan zo fantastisch zou gaan doe? Zelfs de meest optimistische Tukkers hadden deze zegetocht niet verwacht. Munsterman heeft dat terugkijkende perfect ingeschat, want de sympathieke Brit zat vol rancune na zijn afgang met de ballerina's van het Engelse nationale elftal.
Dat Sanders gaat innoveren valt te verwachten, maar hij moet vooral ook daadkrachtig zijn en niet bang zijn om risico's te nemen. Dat is de enige manier om te excelleren in de jungle van het mondiale beroepsvoetbal. Als je geen risico's neemt wordt je ondergesneeuwd en tel je op den duur niet meer. Geld moet rollen en investeren is een must. Het eerste 'risico' wat hij moet nemen is het volledige technische beleid in handen leggen van Fred Rutten. Dit is een heikel punt want oefenmeesters zijn ten slotte 'passanten'. Deze manier van werken heeft Ajax nog niet zo lang geleden ontzettend veel geld gekost, toen ze 'groentje' Marco van Basten zijn gang lieten gaan. Rutten is verre van nat achter zijn oren, hij weet waar Abraham de mosterd haalt en beschikt wel over de capaciteiten om zo'n gigantische verantwoordelijkheid met verve te torsen.
PSV kan nog jaren voortborduren op de tandem Rutten-Sanders. De nieuwe voorzitter zal niet te vergelijken zijn met Jan Reker. Reker dwingt respect af met zijn harde werken, maar hij is gewoonweg geen manager van deze tijd. Jan is een dinosaurus en wil het liefst alles zelf doen. Daarnaast vertrouwde hij niemand en zag hij achter elke boom een vijand. Reker kun je het beste omschrijven als een aan werk verslaafde, paranoide controlfreak met het hart op de juiste plaats. Sanders is wel een moderne manager, anders had hij die topfunctie bij Campina nooit bekleed, en hij weet dus wat delegeren is. Met een vakman als Rutten kan Sanders heerlijk delegeren en waar mogelijk op twee oren slapen, want over de te bevaren technische koers hoeft hij zich geen enkele zorgen te maken. Dat zit wel snor voor de komende vijf á tien jaar, want Rutten zal, daar ben ik van overtuigd, alleen vertrekken voor het Nederlandse bondscoachschap; hij heeft zijn buitenlandse avontuur ten slotte al gehad. Dus Tiny; volg mijn adviezen op, dan ligt er een prachtige PSV-carrière voor je in het verschiet.
