Opleving of laatste stuiptrekking; is Haaland de laatste echte superspits?

Door Jan Michiels

De Vikingen waren allang verleden tijd, zo dachten wij. Maar in 2020 kwamen er berichten binnen over een lange Noorse verschijning die het levende bewijs van het tegendeel zou moeten zijn. In de hoogtijdagen van de coronapandemie was het niet mogelijk een stadion te bezoeken, dus moest men maar afgaan op wat hen op televisie werd voorgeschoteld: sporadische voetbalwedstrijden in lege stadions. En warempel, de geruchten bleken te kloppen.

In de jaren negentig en het eerste decennium van deze eeuw had je namen als Raúl, Ruud van Nistelrooij, Andriy Shevchenko en Didier Drogba, die negentig minuten lang maar aan één ding dachten: doelpunten maken.

Dat spitsen markante figuren kunnen zijn, hebben we geleerd van Gabriel Batistuta en Zlatan Ibrahimovic. En natuurlijk was er niemand gehaaider dan de altijd emotioneel oververtegenwoordigde Filippo 'Pippo' Inzaghi. Het waren allemaal, stuk voor stuk, pareltjes en reclameborden voor het voetbal.

Nu, ruim vier jaar na die eerste oprispingen in Dortmund, kunnen we concluderen dat niet alleen het ras der Vikingen weer is opgeleefd, maar ook het ras der superspitsen een nieuw hoofdstuk heeft gekregen. En dat terwijl er zorgen waren dat we ons, met de naderende eindes van de twee imposante carrières in de gedaanten van Robert Lewandowski en Karim Benzema, wellicht richting een nieuw voetbaltijdperk zouden begeven. Namelijk dat van de veelzijdige en meevoetballende spits, die niet louter gefocust is op het maken van doelpunten.

Maar gelukkig is daar die lange, sterke en strijdbare Noor, die weerstand biedt tegen deze gedachte. Want is het hebben van verschillende types en persoonlijkheden juist niet het mooie aan de sport voetbal? De eigenzinnige keepers, de spijkerharde verdedigers, en dus ook de altijd maar aan doelpunten denkende spitsen.

In dat licht is het niet helemaal duidelijk waar we de recente uitspraken van Roy Keane moeten plaatsen. De analist claimde onlangs dat Haaland niet veel meer is dan een Championship-spits, die vooral vaak scoort omdat hij goede spelers om zich heen heeft.

Een compliment voor het ras spits, maar een overduidelijke onderwaardering voor het niveau waarop deze internationale superspits acteert. Laten we deze uitspraak dan ook maar indelen in de categorie 'zuur glaasje melk'.

Afgelopen weekend scoorde Erling Braut Haaland zijn tweehonderdste doelpunt in de vijf seizoenen die hij tot dusver speelde in de Europese top, bij Borussia Dortmund en Manchester City. Het is een apart vak binnen het voetbal, een ambacht dat nooit verloren mag gaan. En dankzij die altijd vrolijke, lange, blonde verschijning kunnen we daar nog lang van genieten.

Want ondanks dat hij vorig seizoen een treble op zijn naam mocht schrijven, is dit fenomeen pas 23 jaar. Hopelijk inspireert Haaland een hele generatie om weer een stapje terug te gaan in de tijd en het voetbal verder kleur te geven, zoals spitsen dat altijd hebben gedaan.

Zelf schrijfambities of een mooi verhaal dat een groter publiek verdient? Speelt er iets bij jouw club dat je echt kwijt moet of heb je een mooie anekdote over voetbal? Voetbalzone plaatst wekelijks een inzending. Mail jouw verhaal (max. 1500 woorden) naar [email protected] en wie weet is het binnenkort te lezen op Voetbalzone!