Trots op het Nederlands Elftal
Wie het voetbalnieuws de afgelopen dagen niet heeft gevolgd zou bijna denken dat er een derde Wereldoorlog in aantocht is. De KNVB en Bert van Marwijk waren afgelopen dinsdag met stomheid geslagen toen zij hoorden dat Mark van Bommel per direct werd opgeëist door Bayern München. Het spel werd hard op hard gespeeld. Rechtszaken, oorlogsverklaringen, woedende Duitsers. Is het echt zo erg, of is het gewoon een storm in een glas water?
Soms heb ik het gevoel dat hoe beter het Nederlands Elftal het doet, hoe meer kritiek er komt. Sinds dertig jaar stond het Nederlands Elftal afgelopen zomer in een WK-finale. De ultieme droom, van spelers tot supporters, stond op het punt om uit te komen. Het hele WK hadden we als een man achter ons Oranje gestaan. En toen die finale. Er is de afgelopen maanden al zoveel over verteld dat ik dat maar oversla.
Maar die finale leek wel een tot een scheiding binnen Nederland te leiden. Waar Duitsland sinds 1989 weer een land is lijkt in Nederland een scheiding plaats te vinden. Resultaatvoetbal versus aanvallend voetbal. Johan Cruijff en Guus Hiddink kiezen voor het laatste. Dat is niet het enige kritiekpunt. De hele wereld viel zo'n beetje over het Nederlands Elftal heen qua speelstijl. Ola Toivonen zei dan wel dat hij verkeerd vertaald werd maar hij dacht ongetwijfeld dat hij echt naar elf varkens had gekeken. Nigel de Jong breekt benen. Bovendien is de medische staf van Oranje ontzettend slecht want Arjen Robben had een scheur van zeven centimeter in zijn hamstring. En dan natuurlijk Van Bommel. Want als de Champions League-finalist van vorig jaar jouw aanvoerder opeist in een van de belangrijkste kwalificatiewedstrijden, dan sta je hem toch zonder pardon af?
Je zou bijna echt beginnen te denken dat er niets meer klopt van het Nederlands Elftal. Uiteraard kan er kritiek geleverd worden. Een aantal overtredingen van De Jong waren over de grens, het voetbal van Oranje was tijdens het WK niet altijd denderend, Robben is misschien iets te vroeg ingezet. Maar waar ik mij pas echt aan heb geërgerd is de onbeschofte, arrogante houding van de heer Uli Hoeness en de heer Rummenige.
Dat Bayern München in een vervelende situatie zit is een understatement. Blessures die veelal uit interlands voortkomen zijn voor een club op zijn minst vervelend. Toch doet Bayern München het voorkomen alsof alleen zij recht hebben op hun spelers. Als Robben echt een scheurtje van zeven centimeter had tijdens de finale, hoe kan hij dan ooit een sprint trekken waar zijn leven (en het kampioenschap) van af hangt. Zou de apparatuur van het Nederlands Elftal zo slecht zijn dat een scheur van zeven centimeter niet opgemerkt zou worden? Ik denk het niet. Wat er tussen de finale en de eerste training van Robben gebeurd is weet ik niet. Wat ik wel weet is dat Bayern München in het geval Van Bommel veel en veel te ver is gegaan.
Het is buiten alle proporties zoals Hoeness en Rummenige tekeer gaan tegen de KNVB. Ik snap heel goed het belang en de zorgen van Bayern München. Wat dat betreft zou het goed zijn als de FIFA en de UEFA met duidelijke regels komen die voor iedereen bekend zijn. Maar Bayern München legt de verantwoordelijkheid bij de KNVB terwijl Mark van Bommel al een aantal weken bij Bayern speelde met een gekwetste knie. Heel toevallig dat van Bommel bij Oranje twee prima wedstrijden kan spelen maar dat hij bij terugkomst in Duitsland een paar weken buitenspel staat. Dat had Bayern München aan kunnen zien komen.
Het wordt hoog tijd dat hier een duidelijk reglement naar voren moet komen. Dat is voor Bayern München het best, voor de KNVB, voor Mark van Bommel en voor alle clubs, landen en spelers. Op deze manier kan het niet langer. Voetbalbonden worden soms onterecht beschuldigd, clubs zitten met overvolle ziekenboegen en spelers zitten op de tribune toe te kijken. FIFA en UEFA: doe er iets aan.
Ik hoop dat Hoeness en Rummenige dan ook wat afkoelen. Het is niet goed om je zo druk te maken op die leeftijd. Maar wat was ik blij afgelopen dinsdag. Guus Hiddink en Johan Cruijff werden de mond gesnoerd door fantastisch voetbal op de mat te leggen. Van Marwijk stond boven alles door Van Bommel op te stellen maar wel als een gentleman hem uit voorzorg naar de kant te halen. Bert van Oostveen reageert diplomatiek op het verbale oorlogsgeweld van onze buren. Wij kunnen trots zijn op het Nederlands Elftal.
