Vier stappen voor een nieuwe voetbalwereld
De eerste gedachte die in mij opkwam was het juichen van Ron Vlaar vorig seizoen in een wedstrijd tegen FC Groningen. Vlaar bracht wat nostalgie terug in een periode waarin hij ongeveer de enige Feyenoorder was die op het scorebord terug te vinden was. Onmiddelijk doemden er beelden van ruige mannen uit de jaren zeventig en tachtig op mijn netvlies op.
Mijn tweede gedachte vestigde zich op de hoeveelheid buitenlanders die zich hebben gevestigd in onze nationale competitie. Ik meen mij Roda JC te herinneren een aantal seizoenen geleden, die zeven à acht spelers vanuit het buitenland het basiselftal hadden geïmporteerd. Wat er de afgelopen jaren met Roda aan de hand was? Op het randje van degradatie en op het randje van een faillisement. Toch zonde voor dé trots van Limburg. Ook mijn eigen liefde Feyenoord werd geteisterd door massa-inkopen uit bananenrepublieken ten tijde van Ruud Gullit's heerschappij.
Het derde punt komt van mijn vader. Als tegenstander van de commercialisering van het betaalde voetbal ziet hij onze nationale competitie het liefst opgedoekt worden. Voetbal draait niet meer om de fans. Het draait om rijke, veelbetalende zakenlieden die graag bitterballen eten en bier drinken onder het genot van een wedstrijd. Zou het korfbal zijn geweest, of schaken, had het ze geen drol uitgemaakt. Echte fans worden structureel verkeerd behandeld.
Voetballers verdienen veel te veel. Het is een miljardenindustrie geworden. Voetballers kennen geen clubliefde meer, ze willen gewoon ontzettend veel geld. Zo komt het voor dat clubs zonder blikken of blozen de club die ze heeft opgeleid vaarwel zeggen zodra een steenrijke club uit het buitenland met een zak vol geld aanklopt.
Als laatste dacht ik aan opleidingen. Het is een schande dat een speler op zijn zestiende blijkt een groot talent te zijn en meteen wordt opgekocht door een grote Engelse, Italiaanse of Spaanse club. Spelers uit eigen opleiding hebben een streepje voor bij mij. Ze kennen de club, de cultuur en voetballen vaak op deze wijze. En als je objectief kijkt, zie je dat de enige club die écht progressie boekt en het voetbal blijft ontwikkelen is Barcelona. Juist deze club staat bekend om haar jeugdopleiding en kenmerkt zich door haar identiteit te behouden.
Al deze punten doen mij terugverlangen naar een tijd die ik nooit gekend heb. Ik wil niet meer een hoop ego's zichzelf zien strelen in een stadion dat ingericht is voor rijkelui. Geld kan me gestolen worden. Ik wil de profs zien voetballen uit plezier en liefde voor de club. Ik wil clubs waar het meerendeel van de selectie gewoon uit Nederland komt. Hetzelfde geldt voor buitenlandse clubs.
Het voetbal is op dit moment verloren aan de elite, terwijl het een volkssport is. Als fans moeten we de volgende dingen eisen:
1. Een selectie mag slechts een beperkt aantal buitenlandse spelers hebben. Zo komen er alleen spelers die écht wat toevoegen en de kwaliteit van een competitie omhoog gooien. Ook blijft de identiteit van een club boven water.
2. Spelers worden betaald naar hoe ze hebben gepresteerd. Dit gebeurt in vaste salariscategorieën. Als je goed presteert verdien je meer, als je slecht speelt minder. Deze lonen staan vast, zodat niemand belachelijk veel verdient. Zo moeten spelers altijd top presteren. Bovendien kunnen clubs ze beter betalen.
3. Stadions worden ontdaan van skyboxen etc. Voetbal moet niet meer om geld draaien. Sponsors mogen uiteraard, maar het moet vooral een sport van filosofie worden. Hard werken tegen technische schoonheid bijvoorbeeld.
4. Spelers uit de jeugd mogen niet worden opgekocht door andere clubs voor hun achttiende levensjaar. Zo kunnen ze kiezen of ze een profcontract willen tekenen en is het voor clubs beter mogelijk om beleid te voeren.
Het is slechts ijdele hoop, maar niemand heeft ooit iets bereikt zonder dromen.
