Voetbalzone-weblog: Kritiek op Spanje, eigenlijk te gek voor woorden
Alonso, in de kwartfinale tegen Frankrijk met twee doelpunten nog glorieus matchwinner in zijn honderdste interland, keek wat om zich heen, ging zich wat verzitten en zei toen, glimlachend, dat ze er geen seconde aan dachten om hun spel ook maar één millimeter aan te passen. Doelend op het boegeroep in het stadion van Donetsk, tijdens het duel met Frankrijk, zei Alonso: "Dat is de mening van de fans, maar wij zijn van mening dat wij op deze manier het moeilijkst te zijn verslaan. En ik weet zeker dat de meeste fans echt wel genieten."
Ik vond het maar een rare discussie, daar in Gniewino, het basiskamp van de Spanjaarden nabij Gdansk waar de ploeg van bondscoach Vicente del Bosque zich tot dinsdag voorbereidde op de halve finale tegen Portugal vanavond in de Donbass Arena in Donetsk. Hoezo boring? Als je weet dat Spanje (of Barcelona) moet spelen, blijf je voor het inmiddels befaamde hakkietakkievoetbal toch juist thuis in plaats van dat je de ploeg uitfluit? En dan hebben we het nog niet eens over de behaalde resultaten, met onder meer een Europese titel in 2008 en een wereldtitel in 2010.
De fans hebben hier in Polen en Oekraïne sowieso weinig reden te klagen. En de politie evenmin. Oké, er waren in de eerste week die rellen in de straten van Warschau. De veldslag tussen Russische en Poolse 'fans' waarbij zeker honderd gewonden vielen en vele hooligans werden gearresteerd. Maar die gevechten hadden weinig te maken met EURO2012. Het was meer een excuus om een rekening uit het verleden, aangewakkerd met het oorlogsverleden, te vereffenen. Voor de rest hebben de politie en de ME het betrekkelijk eenvoudig en staan ze louter met lachende gezichten aan de rand van de fanzones. De plekken waar fans van verschillende nationaliteiten gebroederlijk voor een heerlijke EK-sfeer zorgen.
En wat te denken van de Engelsen, de fans met een reputatie. De groep ook waarvan van tevoren werd gevreesd dat ze weleens zou worden aangepakt door de hooligans uit Oekraïne. We zien nog de beelden, maanden voor het begin van het EK. Mannen in bivakmutsen, tot de tanden bewapend, die in een bos riepen dat ze de Engelsen weleens in kisten terug zouden sturen. Dat niemand de Hel van Oekraïne zou overleven. Maar net als tijdens het WK in Zuid-Afrika, waar in de aanloop er naar toe ook het ergste werd gevreesd, gebeurde er weinig schokkends. Sterker nog, tijdens het hele EK is niet één, ik herhaal niet één, Britse fan gearresteerd. En dat mag ook weleens gezegd worden.
Dat voetballers en fans deze weken één waren bleek helemaal bij de Ieren. Zelden in een stadion (14 juni in Gdansk, Spanje - Ierland 4-0) zoveel passie, hartstocht en verbondenheid gezien als die avond in de Arena van de Poolse havenstad. Het minutenlang zingen na afloop van de protestsong The Fields of Athenry, de manier hoe de Ierse ploeg daar op het veld de uitschakeling deelde met hun fans, dat was uniek. Eén van de hoogtepunten dit EK. Dat die band verder gaat dan alleen het EK, bleek maar weer deze week tijdens de begrafenis van James Nolan, de Ierse fan die door verdrinking om het leven kwam nadat hij in de Poolse stad Bydgoszcz in een rivier was gevallen. Zo was doelman Shay Given in Blessington aanwezig om hem, samen met bondsvoorzitter John Denaly, de laatste eer te bewijzen en liet Robbie Keane, nadat hij deze week had gescoord namens Los Angeles Galaxy tegen Vancouver Whitecaps, een shirt zien met daarop een afbeelding van de fan. Een shirt dat Keane, wiens vrouw Claudine ook bij de kist stond, zal schenken aan de familie van Nolan. Als je dat allemaal hoort en ziet, weet je het zeker: de organisatie van EURO 2012 had met Creating History Together geen betere slogan kunnen bedenken. Daar kan zelfs de kritiek op het Spaanse spel niks aan veranderen.
Vincent de Vries, freelance-voetbalverslaggever, houdt tijdens dit EK speciaal voor Voetbalzone een weblog bij. Vanuit steden als Gdansk, Warschau, Charkov en Krakau blogt hij dagelijks over de randzaken die een evenement zo uniek en speciaal maken.
