Wanhoop en opportunisme volgen elkaar op in Heerenveen
De matigheid van een club als Heerenveen straalt er van af, als er eens een generatie zonder een talentvolle speler komt die zich ook daadwerkelijk ontpopt tot een leider. Paulo Henrique, Tarik Elyounoussi, Oussama Assaidi, Hernán Losada en in mindere mate Pawel Wojchiekowski, Filip Djuricic en Samir Fazli. Stuk voor stuk jonge, aanvallende spelers die ex-Heerenveen-spelers als Miralem Sulejmani, Danijel Pranjic en Afonso Alves nog niet hebben doen vergeten. Allen komen ze niet geheel uit de verf, waardoor de verrassingen van Roy Beerens moeten komen, die dit seizoen ook niet het achterste van zijn tong laat zien. Al deze aspecten zorgen ervoor dat het spel niet al te attractief en bovendien effectief is, aangezien tegenstanders inmiddels begrijpen dat het gevaar van Beerens moeten komen.
Dat de beste speler qua statistieken dan Gerald Sibon blijkt te zijn, is in feite schandalig. De 35-jarige routinier blijkt de enige speler te zijn die daadwerkelijk een schot kan promoveren tot doelpunt, in tegenstelling tot bovenstaande jonge aanvallers. De andere centrale spits, Michal Papadopoulos, kan prima afwerken, vooral met het hoofd, maar is geen sterk aanspeelpunt. De Tsjech is vrijwel altijd erg haastig, waardoor het vervolg meestal resulteert in balverlies.
De enorm geflatteerde zege op NEC gaf weer wat perspectief, vooral omdat het de tweede zege op rij bleek te zijn. De degradatiestreep was weer uit het zicht en sommige supporters durfden alweer naar boven te kijken. Na de nederlaag tegen Roda JC zijn deze fans echter weer een illusie armer. Het huidige seizoen is simpelweg mislukt; een plek in de middenmoot is niet hetgeen waar de beleidsbepalers van de Friese club van tevoren op in hadden gezet.
De reorganisatie die momenteel plaatsvindt is van essentieel belang. Voorzitter Yme Kuiper leek enkele weken geleden ineens het licht te zien, toen hij met het nieuws kwam dat het salarishuis en daarmee het aantal spelers drastisch moest worden verlaagd. Een aantal contracten worden niet verlengd en een aantal spelers mogen uitkijken naar een nieuwe werkgever. Milan Kopic, Gerry Koning en Igor Djuric; miskopen van de bovenste plank. Spelers die niets hebben laten zien, en als ze dat wel hebben gedaan dan was het niet bijster positief.
Eerder dit seizoen, na het gewonnen Europa League-duel tegen Hertha BSC, besloot Kuiper dat het tijd was voor een opportunistische preek. Volgens de voorzitter kon Heerenveen moeiteloos mee met Twente, al hadden de Tukkers volgens hem ietwat mazzel gehad met de aankopen, in tegenstelling tot Heerenveen. Daarnaast had Heerenveen last van een blessuregolf, maar was het spelersmateriaal vergelijkbaar met dat van Twente. Tijd voor een reality-check dus. De bekerwinst blijkt eens te meer een incident te zijn geweest, in plaats van een definitieve stap richting de top.
Het moge duidelijk zijn dat al het opportunisme bij de voorzitter en enkele supporters wel wat getemperd mag worden. Dit seizoen is verloren, hoewel het geen consequenties zal hebben. Degradatie lijkt ver weg met zes punten boven de streep en de play-offs zijn zelfs acht punt verwijderd. Het huidige seizoen is mislukt, nu is het zaak om rustig uit te voetballen en genoeg punten bijeen te sprokkelen om die streep uit het zicht te houden.
Wellicht zorgt een jaar geen Europees voetbal ook wel voor een positief effect. Meerdere seizoenen op rij heeft Heerenveen met een inhaalrace nog een plek in de top vijf moeten bereiken, omdat het door Europese gelegenheden in de eerste seizoenshelft matig presteerde. Elke keer weer bewezen de spelers van Heerenveen het; zonder Europees voetbal zijn de resultaten in de vaderlandse competitie beter.
Met Ron Jans kiest Heerenveen voor een nuchtere en zekere coach, die weinig gekke dingen zal doen en verstand heeft van voetbal. Als er volgend seizoen dan weer een aantal spelers door kunnen breken, zal het lek wel weer boven zijn. De periode onder Sollied heeft gezorgd voor spelers zonder passie, spelers die hun eigen pad moesten kiezen en spelers die puur voor het resultaat speelden. Toen de directie begin dit seizoen ervoor koos om het stuurwiel 360 graden te draaien en te kiezen voor de oude mentaliteit en speelwijze, was het eigenlijk vrijwel meteen duidelijk dat dit seizoen als tussenseizoen zou fungeren.
Nu de oude koers, ironisch genoeg zonder het brein erachter (Riemer van der Velde), weer gevaren wordt, zal er weer vanaf start moeten worden begonnen. De selectie moet weer de juiste proportie krijgen, op bestuurlijke niveau moeten alle neuzen weer dezelfde kant op en qua trainer is het probleem al opgelost. Pas dan kan Heerenveen weer mee gaan dingen om een plek in de top vijf. Niet eerder.
