We moeten Diego Maradona koesteren
Daar zit Diego, grote Diego zit in een nauw pershalletje in een voetbalstadion in Montevideo. Vlak voor tijd heeft zijn vaderland zich geplaatst voor het WK voetbal, ook Argentinië is erbij. Diego wil naar huis, is het meer dan zat, wil de Argentijnse hoofdstad Buenos Aires onveilig gaan maken. Waarschijnlijk zal het zijn assistent Carlos Bilardo geweest zijn, die hem het afraadde. "Diego, de pers is niet leuk, maar het hoort er kennelijk bij." Voor de eerste keer in zijn leven zal het geweest zijn dat Diego Maradona naar iemand luisterde. Ik ben Bilardo eeuwig dankbaar voor dit advies. Ons 'Pluisje' zat daar, de haat tegen al die schofterige journalisten die kritiek op hém, Diego Maradona alias God, durfden te hebben, was nog nooit zo voelbaar. Daarbij vergeleken waren de blikken van de Feyenoord-supporters nadat Ajax in De Kuip scoorde tekenen van pure verliefdheid. Maradona beet de journalisten toe zuighoeren te zijn en dat ze zijn geslacht bleven zuigen. Dit kwam hem op een straf van de FIFA te staan: 25.000 Zwitserse franken boete en een uitsluiting van de voetballerij gedurende twee maanden. De avond leverde Maradona in elk geval minstens één nieuwe fan op, en dat was ik.
Natuurlijk besef ik ook wel dat het geen normaal gedrag is. Echter wint mijn gevoel het van mijn verstand, diep in mijn hart vind ik het geweldig. Geweldig om te zien dat er in het steeds saaier wordende trainersvak nog een echt markant figuur zit, die niet doet wat zijn hersenen of zijn perschef hem ingeven, maar puur op intuïtie handelt: het is Jiskefet, maar dan in het echt. Het is toch geweldig en tegelijkertijd hilarisch om te zien hoe een man, waarschijnlijk vol met allemaal verboden pilletjes en poedertjes, een nationaal elftal naar glorie tracht te leiden en bij elk doelpunt van zijn team persoonlijk alle glorie opeist, alsof hij degene is die de bal erin heeft geschoten. Je zit erop te wachten en hij voldoet perfect aan wat je denkt en hoopt te zien. Bij het zien van die geniale beelden doet het niet meer ter zake dat Maradona eigenlijk een wanprestatie levert door met de beste voorhoede van de wereld en een wereldteam zich met zoveel moeite kwalificeert voor het WK.
Of zien jullie het wel voor je? Zien jullie Bert van Marwijk al bij Studio Voetbal zitten met Hugo Borst? Nadat Borst weer eens een vraag over Ruud van Nistelrooy heeft gesteld staat Bert van Marwijk op. Na een half uur tegen dat royaal behaarde hoofd aangekeken te hebben is hij het zat. 'Hugo, je bent een zuighoer! Ik lig op mijn rug en je zuigt me over Ruud. Blijf hem maar zuigen, zuighoer!' Ik kan het me niet voorstellen. Als Bert het zat is zal hij zich eerder zo uiten: 'Hugo, ik ben je vraagstelling meer dan zat en ik vind dit dan ook niet correct, vragen over een speler die niet mee is naar Zuid-Afrika.' Net zoals Bert niet blij kan zijn, of het in ieder geval inhoudt. Als Nederland vlak voor tijd de winnende maakt tegen Denemarken zal Bert in het gekste geval even opstaan in een opstaan en een vuist ballen. Geen buikslidings, vreugdetranen, omhelzingen of ander theater. Bert is saai tot in het oneindige.
Er zullen altijd tegenstanders van Maradona blijven. Vaak zijn dit aanbidders van het zure, humorloze hoofd van fatsoensrakker Johan Derksen. Die vinden de teksten van Maradona beschamend, die vinden het niet kunnen dat Maradona over de voeten van een journalist rijdt, die vinden het een aanfluiting voor Argentinië. Wat betreft dat incident met de journalist moet ik die groep gelijk geven, maar voor de rest vind ik het nogal hypocriet, dat gezever op zijn teksten. Nadat de ultieme bloedzuiger Bert Maalderink in 2008 helemaal klaar was met irritante vragen aan Marco van Basten stellen, dacht Marco nog eventjes met de microfoon uit zijn oordeel te vellen over Bertje en zijn vraagjes. Helaas voor hem ving de NOS-microfoon dat toch op. Daar hoorde je verder nooit meer wat over. Waarom veroordeelt niemand het als emand heel geniepig achter iemands rug om zegt wat hij van iemand vindt, en valt de hele wereld over iemand heen die voor het oog van de hele wereld duidelijk maakt wat hij van journalisten vindt?
Mocht Argentinië uiteindelijk wereldkampioen voetbal worden, dan heeft Maradona zijn feestact al klaar. Op een Argentijns radiostation beloofde hij dat hij in dat geval een stripact door de Argentijnse hoofdstad zal geven. Pluisje in zijn blote muisje rennend door Buenos Aires, ik verheug me erop. Niet op het muisje, maar op de tekst die hij ongetwijfeld op zijn blubberende lichaam zal hebben staan, vast iets in de trend van 'zuigen'.
Waarschijnlijk zal het zover niet komen, want El Diego heeft nog niet echt een gelukkige hand in het selecteren van zijn spelers. De dragende factoren onder de treble van Internazionale, Esteban Cambiasso en Javier Zanetti, mogen het WK op televisie volgen. Er moet snel een omslagpunt komen in de Argentijnse resultaten, anders kon het wel eens een kleurloze zomer worden. Maar dan kan ieder moment komen, want het is en blijft Maradona. En Maradona is onnavolgbaar. Eén ding staat vast: zonder Maradona zou het een saai en kleurloos WK worden. Diego is de enige, niet door mediatraining gehersenspoelde bondscoach, die puur instinctief handelt. Daarom moeten we ons Pluisje koesteren.
